Magia Lodowej Jaskini była niezwykle niezadowolona, gdy wyszło na jaw, że wszyscy ci śmieszni czarodzieje niczego się nie nauczyli. Oferowane im wyjście było jedynym słusznym zakończeniem ich podróży. Oni jednak zdecydowali się na wyciągnięcie różdżek, gdy tylko dostrzegli to, czego tak wielu szukało od tak dawna. Nie wiedząc nawet do końca, na co właściwie patrzą, wzajemnie wyrządzili sobie krzywdę. Każde z nich poczuło coraz silniejsze szarpanie w okolicach pępka, zupełnie, jakby magia usiłowała wyteleportować ich wszystkich z wnętrza jaskini bez jakiegokolwiek wyjątku. A jednak wśród wszystkich tych śmiałków był ktoś, kto zasłużył na nagrodę bardziej niż inni. Ktoś, kto odrzucił puste ideały, poświęcił czas i wykorzystał wiedzę, by rozwiązać zagadkę, a ostatecznie zdecydował się poświęcić również własne zwycięstwo. Cóż, nie licząc tego drobnego różdżkowego incydentu... Melody szybko spostrzegła, iż została w lodowej komnacie zupełnie sama, a to, co wszyscy tak usilnie próbowali zdobyć, jest teraz na wyciągnięcie jej ręki. Lodowa kolumna chroniąca dostępu do naszyjnika zniknęła, a Blackthorne mogła wreszcie podejść dostatecznie blisko i chwycić go w szczupłą dłoń. Szarpnięcie, którego nie doświadczyła razem z innymi, nadeszło dokładnie w tym samym momencie, w którym jej skóra dotknęła nagrody. Melody w ułamku sekundy znalazła się nad brzegiem lodowego jeziora, otoczona przez grupę oczekujących tam ludzi, z Giselle na czele, wysłuchując licznych gratulacji.

Zasady punktacji:

Blaze, Eris i Cesaire mogą założyć, że zostali ostatecznie wyciągnięci z jaskini przez ekipę poszukiwawczą wysłaną przez Giselle, po czym odesłano ich do Świętego Munga.

Bell, Ash i Angelus mogą założyć, że zostali przeniesieni z powrotem na obszar przy lodowym jeziorze. Niestety z pustymi rękami.

z/t dla wszystkich

@Victoria Brandon @Maximilian Felix Solberg

Koniec przygody
Wydawało wam się, że ta przygoda trwała z miesiąc? Może tak było! W każdym razie nawet jeśli myślicie czy się nie poddać, z krzaków wyłania się zwierzę, na które nie udało wam się wpaść - to Jackalope. Stworzenie przez chwilę ukazuje się wam, by poprowadzić was w kierunku jaskini, którą otwiera swoimi rogami, a potem znika w oddali. Bez niego nie udałoby wam się wejść! Kiedy wchodzi do środka oprócz przejmującego zimna, po poszukiwaniach odnajdujecie kilka ukrytych, zamrożonych jaj.

Rzućcie kostką k6, by ustalić jak dużo jajek udało wam się znaleźć.

Jednak kiedy tylko chcecie wynieść się z jaskini jajka się natychmiast... roztapiają! Musielibyście zostać na wieki w jaskini, by udało wam się zachować je na zawsze. Ale może to i dobrze? Jeśli dacie im się roztopić znajdziecie tam bardzo niewielkie, drogocenne kryształy. Po sprzedaniu ich, za jedno jajko możecie uzyskać 7 galeonów. Zgłoście się w odpowiednim temacie po galeony adekwatne zdobytym jajom. Wasza przygoda była tak długa i liczna w przygody, że z pewnością wynieśliście z niej sporo cennej wiedzy z ONMS, wasza nagroda zostanie wam przyznana do kuferków.

Oprócz tego pamiętajcie o waszych ranach odniesionych na wycieczce. Groszopryszka Maxa wróci mu na jednym z egzaminów w trakcie pisania, więc będzie musiał ją sprytnie ukrywać, by go dokończyć. Victoria zaś w trakcie jednego wieczoru widziała dziwną sylwetkę za oknem, która przypominała strzygła. Zwierzę pół nocy wydawało się pukać do okien, chociaż nikt oprócz Viks tego nie słyszał, co spowodowało bezsenną noc przed jednym z egzaminów.

Musicie na dowolnych egzaminach w postach dać informację o tych wydarzeniach. W wątku gdzie o tym wspomnicie załączcie hasztag #filltrip. Jeśli nie zdążycie, bądź zapomnicie w egzaminach mogą być inne wątki. Jeśli nie wyślecie mi posta z zawartą historią do 5 lipca, stracicie zdobyte na wycieczce galeony.

<3

Kość: 3

Co tu dużo mówić, Victoria była już zdecydowanie zmęczona i nie bardzo wiedziała, co dalej, aczkolwiek zobaczenie tak rzadkiego stworzenia, bo raczej nie spotyka się każdego dnia jackalope, prawda?, było dla niej pewnego rodzaju osłodą. Nie była wielką fanką opieki nad magicznymi stworzeniami, miała nieco inne pomysły, priorytety i nie wiadomo co jeszcze, ale mimo wszystko nawet na niej wywarło to wrażenie. Nic zatem dziwnego, że spojrzała na swojego towarzysza nieco zdziwiona, ale i oczarowana, a już naprawdę nie wiedziała, co zrobić, kiedy zwierzę nieoczekiwanie otworzyło przed nimi wejście do jaskini. Krukonka wsunęła się zatem do środka, zaciskając palce na różdżce, bo obecnie spodziewała się już chyba naprawdę wszystkiego i aż westchnęła ciężko.
- Max...! - rzuciła, bo nie umiała na początku nic z siebie wydusić. Więc jednak istniały? To był, trzeba przyznać, całkiem poważny szok, bo nie sądziła tak do końca, że uda im się coś podobnego znaleźć, więc teraz czuła, jak jej serce naprawdę mocno biło z tego całego podekscytowania, a ona aż nie wiedziała do końca, co ze sobą zrobić. Uśmiechnęła się ciepło do chłopaka, ostrożnie podchodząc do tych zamrożonych jajek.
- Jednak się udało! - stwierdziła jeszcze, a później ostrożnie wzięła się za ich podnoszenie. Co prawda nie spodziewała się, że te roztopią się zaraz po opuszczeniu tego miejsca, ale to nic, zaraz bowiem na jej dłoniach pojawiły się kryształy, które na pewno miały znaczenie i swoją wartość, więc uśmiechnęła się lekko i spojrzała na Maxa dość mocno błyszczącymi oczami. - To co? Wybierzemy się jeszcze kiedyś na jakąś niesamowitą przygodę? Obiecuję, że do tej pory poczytam nieco więcej o różnych, paskudnych, magicznych stworzeniach - rzuciła jeszcze śmiejąc się cicho, a później zabrali się za powrót do zamku, co pewnie wcale takie łatwe nie było, biorąc pod uwagę, że w tej całej swojej podróży biegali to tu, to tam, oddalili się od strumienia, nie mówiąc już zupełnie o tym, że zapewne oddalili się również od kapliczki, wioski, a sam Hogwart pewnie jedynie majaczył gdzieś na horyzoncie.

//zt

Kostka: 4

Max też już powoli miał dosyć tego dnia. Mimo, że przygoda była pełna niespodzianek, spotkali wiele dość średnio przyjemnych rzeczy. Ślizgon miał nadzieję, że groszopryszczka dość szybko mu zniknie i nie będzie musiał się z nią bujać do końca roku. Co prawda stworzenie, jakie napotkali było czymś w rodzaju wyjątkowego przeżycia, bo Max nigdy wcześniej nie widział go na żywo, bardziej zależało mu na znalezieniu w końcu tych przeklętych jajek i powrocie do zamku.
Victoria pierwsza wsunęła się do jaskini, którą otworzył przed nimi zwierzak. Max ostrożnie stał na czatach do momentu, gdy nie usłyszał wołania krukonki. Brzmiała na przejętą, więc szybko dorównał jej kroku. Jego wzrok chwilę przyzwyczajał się do nagłej zmiany warunków, po czym również padł na lodowych jajkach.
-Nie wierzę, że to zrobiliśmy! Po całej tej drodze już zaczynałem wątpić, że te pisanki wogóle istnieją. - Z niedowierzaniem podniósł jajka i bliżej im się przyglądał. Był ciekaw, czy mają taką moc, jak w wyczytanych przez nich historiach.
-No pewnie! Daj mi tylko chwilę, aż nie będę zarażał i możemy znowu szukać jakiś legendarnych rzeczy. - Mimo zmęczenia był pewien, że chętnie powtórzy jeszcze jakąś przygodę. Victoria okazała się dobrą towarzyszką i Max był pewien, że jeszcze nie raz natrafią na historię, której prawdziwość będą chcieli sprawdzić.
Ruszyli powoli w stronę zamku, tym razem już bez większych przeszkód.

//zt