Sypialnia, w której spał Finn nie różniła się niczym od innych. Było tu tylko jakoś tak... pusto. Holender do tej pory nie spotkał nikogo ze swoich współlokatorów, a wydawało mu się to niemożliwe. W końcu wcale nie wracał późno do pokoju, ale nawet po dwudziestej trzeciej leżał tutaj sam. Zapewne wszyscy inny schodzili się późną nocą, gdy Puchon smacznie spał. A wychodzili o nieludzkiej porze, jaką była godzina dziewiąta, podczas gdy on wstawał JUŻ po dziesiątej. Teraz także pokój świecił pustkami, jedynie ciuchy i walizki świadczyły, że ktoś tu wcześniej był. Jimmy'emu kazał najpierw pójść do swojego pokoju i tam przebrać się w suche rzeczy, a dopiero potem pozwolił mu łaskawie się odwiedzić. Sam w tym czasie przebrał ciuchy na wygodne, szare spodnie od dresu i jakiś T-Shirt w kolorze bliżej nieokreślonym. Walnął się na fotel, sięgając po jakieś magiczne pisemko jednego ze współlokatorów i zaczął przeglądać je od niechcenia, co jakiś czas podnosząc wzrok na drzwi.
Domek był przyjemnie ciepły, znów cudowna odmiana po lodowatym dworze. Przymknął oczy, kierując się do pokoju, bo z jakichś niejasnych przyczyn Finn zabronił mu iść prosto do siebie. Cóż z tego, że byli cali mokrzy? Marudzenie! A jednak spokojnie polazł do siebie, przebrał się szybko w wygodne, czarne spodnie z dresu, zieloną koszulkę i tego samego koloru bluzę, halówki, wsunął ręce do dużej kieszeni przy brzuchu, aby się grzały i zwrócił się w kierunku pokoju za którego drzwiami zniknął Finn. Jego blond włosy wciąż kleiły się przez wilgoć do twarzy, jemu to jednak najwidoczniej w ogóle nie przeszkadzało. - Tęskniłeś? Uśmiechnął się, wchodząc bez pukania.
Jimmy miał szczęście, że Holender należał do tych cierpliwych osób. Spokojnie czytał sobie nowinki ze świata czarodziei, zastanawiając się przy tym, jak długo można się stroić. No oczywiście, że to miło ze strony Jimmy'ego, że chociaż stara się dla niego wyglądać dobrze, ale bez przesady. Finn nie był AŻ tak wybredny. Ha ha ha. -Pewnie- rzucił, odkładając na bok magazyn i przeciągając się w fotelu. Uśmiechnął się do niego promiennie. Dobra, naprawdę wyglądał dobrze. Tak dobrze, że Finn aż westchnął w duchu. Wyciągnął dłonie z jego kieszeni i chwycił je w swoje, nieco większe i zaczął pocierać je energicznie. Spojrzał w dół, na jego buty, a potem znowu na jego uśmiechniętą buźkę. -Wciąż tańczysz?- spytał, choć oczywiście wiedziała, co usłyszy. Jimmy od zawsze kochał taniec, niemalże tak samo jak Finn siatkówkę, czy żelki. Jimmy i taniec... wydawało się mu, że chłopak nie może żyć bez tego. -Już dawno miałem cię poprosić byś mnie podszkolił. Mam dwie lewe nogi- wzruszył delikatnie ramionami.
Uśmiechnął się, patrząc jak jego dłonie niknął w trochę większych, kiedy Finn zaczął je rozgrzewać. Patrzył na niego, spokojnie pozwalając na to. Był to przyjemniejszy sposób i znacznie szybszy, niż kieszeń jego bluzy. - Wierzysz, że mógłbym przestać? - zaśmiał się pod nosem. Nierealne! - Dzięki temu jestem w tym projekcie. Dodał po chwili, wzruszając lekko ramionami. On i taniec to jak jedna kwestia, coś nierozłączalnego. Robił to od... właściwie od zawsze. Jeśli nie liczyć tej części własnego życia, jaką od zawsze chciał zapomnieć o jakiej praktycznie nigdy nie myślał. - Zobaczymy. Masz tu jakieś radio? Spytał lekko rozbawiony tym pomysłem.
Pokręcił głową przecząco, wstając z fotela. Wciąż jednak trzymał jego dłonie, gdy kierował się na środek pokoju. Dobra, teraz zaczynały się schody. Finn niewiele tańczył, chyba że za taniec uznać bezładne podskakiwanie na parkiecie i wymachiwanie kończynami na prawo i lewo. On po prostu nie miał tego "czegoś", co posiadał Jimmy. Ale stał się! -Zanuć coś. Byleby to nie było nic zbyt skomplikowanego- poprosił i jęknął cicho. Jeśli Jimmy chciał jeszcze trochę pożyć to lepiej by naprawdę zaczął od czegoś prostszego. Inaczej Finn połamie mu nogi i nie tylko. A wtedy nie będzie mógł tańczyć. Za to będzie mógł się na Finna obrażać i rzucać w niego czym popadnie. Aż się wzdrygnął na samą myśl. Niepewnie objął chłopaka w tali, jedną dłoń wciąż zaciskając na ręku Jimmy'ego, jakby się czegoś obawiając. Bo naprawdę się bał.
- Hmm... Przymknął lekko oczy. Zastanawiał się od czego zacząć - dla niego nie było 'łatwych', czy 'trudnych' tańców, to kwestia choreografii. Choć oczywiście we wszystkim puki co podstawowe kroki. Dziwnie czuł się w roli kobiecej, ale nie zamierzał się z tym kłócić, nikt nie będzie chłopaka uczył tańczyć jak dziewczyna, a on w końcu tańczyć już potrafił. Musnął lekko jego wargi, poprawiając ramę chłopaka do odpowiedniego ustawienia. - Nie opuszczaj łokci. - ustawił mniej-więcej jego stopy. - Zaczynasz, ja idę za tobą. Krok do przodu zaczynasz od pięty w takcie wolny-szybki-szybki-wolny... - zaczął pokazywać mu wmiarę, jak ma się poruszać.
Może i dla studenta wszystko było proste, ale dla Finna była to po prostu czarna magia. Taniec nie był jego mocną stroną, zdecydowanie nie. Do tego nie bardzo za nim przepadał i nie wiedział nic ekscytującego w wyginaniu się w rytm ulubionej muzyki. Co innego, gdy się troszkę napił- skakał i szalał po całym parkiecie, udając, że jest drugim Elvisem albo inną gwiazdą tańca. Wtedy odkrywał też swoje znakomite zdolności; kilka razy prawie udało mu się zrobić szpagat, innym razem podskoczył tak wysoko, że bili mu brawo, no i cudownie machał czupryną na cztery strony świata. Wyszczerzył się, gdy chłopak go pocałował, ale zaraz potem znowu wydął wargi jak dzieciak. Zrobił powoli krok do przodu, ciągle patrząc w podłogę. Nie chciał go w końcu staranować, choć było to nieuniknione. -Wolno, wolno, szybko, wolno?- spytał i tak jak powiedział tak też zrobił. Niemalże od razu przydeptał stopy Jimmy'ego i o mały włos nie wylądowali na ziemi. Finn jednak ustał i uśmiechnął się niewinnie, wyraźnie zakłopotany.
Pokręcił głową i zacisnął lekko dłonie, sycząc cicho, kiedy podeptano mu stopy. Cóż poradzi? Chociaż na podłodze nie wylądowali. - Nie. Szybko, wolno, wolno, szybko. Zaczynasz z lewej nogi. Lewa przód, prawa przód, lewa bok, prawa dostawić. Prościej już się chyba nie dało? Podstawowy krok, więc może po kilku próbach załapie. Ucałował go w szyję, zaraz jednak wracając do ramy. Zabawnie czuł się jako partnerka, zdecydowanie. Ale o dziwo nie przeszkadzało mu to. - I patrz przed siebie, bo się potem tego nie oduczysz. Pamiętaj tylko, że ja idę w tył, więc wielkich kroków nie zrobię. - uśmiechnął się lekko.
I jak on się miał skupić skoro Jimmy ciągle go tak rozpraszał? Już sam taniec nie był łatwy, załapanie podstawowych kroków zajmie mu trochę, a Jimmy wcale mu nie pomagał. Pfff, zły Jimmy, pomyślał, choć uśmiechnął się lekko i przesunął dłonią po jego kręgosłupie, wygrywając sobie tylko znaną melodię. -Wiesz, że to wcale nie jest takie łatwe?- jęknął, robiąc malutkie kroczki w przód. Potem odstawił nogę w bok. Tylko nie tą co trzeba. Szybko się jednak poprawił. -To wszystko wina nauczyciela!- zawołał, uprzedzając słowa blondyna i wyszczerzył zęby w uśmiechu. Powtórzył krok jeszcze kilka raz, aż w końcu, za ósmym razem udało mu się go wykonać bezbłędnie. Wierzycie? Łał, to dopiero było coś! -To teraz możemy przejść do czegoś trudniejszego- powiedział, pewny siebie, wypinając do przodu pierś. Był z siebie cholernie dumny. Za bardzo, bo kompletnie nie miał pojęcia, co jeszcze go czeka.
- Powiedzmy. Zaśmiał się pod nosem, a jednak deptanie jego nóg i trud, jaki przychodził mu w utrzymaniu równowagi już tak zabawny nie był. - Jak jeszcze raz sknocisz, zamieniamy się miejscami i robisz za babę. - zarządził i jak na złość w tej właśnie kolejce Finnowi się udało. Blondyn zaśmiał się na to cicho, ale nic nie powiedział, nagradzając chłopaka krótkim buziakiem. - Moje groźby poskutkowały. To teraz TROCHĘ trudniej. - poprowadził go na miejsce z którego startowali. - to samo, ale kilka razy pod rząd, aż dotrzemy pod ścianę. Zaczynaj.
Ha! Tym razem nie dał się zaskoczyć i przeciągnął buziaka zmieniając go w nieco dłuższy, czuły pocałunek. Jego serce podskakiwała radośnie, chcąc wyrwać się z klatki piersiowej chłopaka, z motyle chyba urządzili sobie imprezę w jego żołądku. -Nie sknocę- obiecał i uniósł do góry dwa palce. Niczym harcerz. Którym nigdy nie był. Ale o tym nikt nie musi wiedzieć, prawda? Wprawdzie Cornelia coś tam podejrzewała, zła kobieta, tylko wtyka nos w nie swoje sprawy. -Ale pod którą ścianę?- spytał, uśmiechając się nieco bezczelnie po czym już nieco większymi krokami zaczął kierować się do ściany przed sobą. Nogi już go bolały! Taniec zdecydowanie nie był dla niego. Niech Jimmy wywija na parkiecie, on jednak nie miał zamiaru. Przynajmniej nie, gdy będzie trzeźwy. No i gdy nie upewni się, że nikt z obecnych nie ma aparatu. Doszedł do ściany i przygwoździł do niej chłopaka, kładąc dłonie po obu stronach jego głowy i tworząc z nich pewnego rodzaju klatkę. Nosem trącił policzek chłopaka i mruknął cicho, a jedna z jego rąk wylądowała na ramieniu chłopaka. Tymczasem nosem zsunął się niżej, na szyję i obojczyk chłopaka, uśmiechając się przy tym łobuzersko. Pocałował go delikatnie i krótko w czoło, potem w nos, w okolice uszy i żuchwy.
- Zobaczymy. Uśmiechnął się i dał o dziwo prawie bezbłędnie poprowadzić aż pod ścianę. Tam chciał przystopować, ale Finn postanowił go do niej przygwoździć. Przymknął oczy na lekkie uderzenie, już po chwili czując jak niesamowicie blisko niego znajduje się Puchon, czuł jego usta na swojej twarzy, jakoś odruchowo rozchylił wargi jakby w zapraszającym geście, opierając lekko dłonie na jego klatce piersiowej. Oczywiście ucieczka nie stanowiłaby problemu... Ale po co uciekać, kiedy jest mu tak bardzo, bardzo przyjemnie? Zadrapał pierś chłopaka lekko.
Skoro tak bardzo się niecierpliwym, Finn nie miał zamiaru zwlekać. Ich usta po raz setny tego dnia spotkały się w pocałunku. To było niesamowite uczucie; móc trzymać Jimmy'ego na powrót w ramionach. Móc go rozśmieszać i zaskakiwać, wygłupiać się i żartować, jak dawniej, gdy nic nie było skomplikowane i żyli z dnia na dzień. Jeszcze rok temu nie ośmieliłby się na coś takiego. Był dzieckiem, głupim szczeniakiem, który myślał, że postradał wszystkie rozumy. Chciał tancerzowi nieba przychylić, zerwać gwiazdkę z nieba, ale zupełnie nie miał pojęcia o świecie. -Cieszę się- powiedział, przytulając go do siebie mocno. -Nawet nie wiesz... myślałem, że umarłeś, zapadłeś się pod ziemie tak nagle... Bałem się i tęskniłem. Ładnie to tak odchodzić bez pożegnania?- spytał, całując jego szyję, miejsce obok miejsca, jakby chcąc zostawić po sobie jakiś ślad. Znak, który odstraszałby wszystkich potencjalnych adoratorów blondyna. -Nawet nie wiem, co mogę jeszcze powiedzieć. Trudno mi po prostu w to wszystko uwierzyć...- odsunął się od niego na odległość ramion i zaraz potem znów przytulił. Pocałował go, znowu, długo i czule, obsuwając się powoli na ziemię. Tam usiadł na biodrach chłopaka okrakiem, wciąż przytrzymując jego twarz i kradnąc kolejne, gorące pocałunki.
Zmrużył oczy na kolejny pocałunek, przeciągając go tak długo, jak był w stanie, pieszcząc jego wargi, język, podniebienie, opierając dłonie na jego piersi tak bardzo blisko siebie, patrząc na niego spod przymrużonych powiek. W końcu odsunął się niechętnie zaledwie na chwilę, by zaraz wtulić się w chłopaka czując jak ten obejmuje go mocno. Pogładził jego pierś. - Nie marudź, marudo, bo ci zaraz zniknę i co? - uśmiechnął się, pomrukując cicho na usta na swojej szyi. Przyjemna pieszczota, zdecydowanie... oczywiście nie mówił poważnie. Nie umiałby tak po prostu zniknąć kiedy nie miał powodu, a teraz faktycznie takowy nie istniał. - Skoro nie wiesz to nie gadaj. - uśmiechnął się trochę wrednie, wciąż gładząc jego pierś, by po raz kolejny wtulić się mocno, odwzajemniać pocałunek. Czuł, jak pod wpływem Finn'a osuwa się powoli na ziemię, ale nie protestował, zaczepił kciukami o szlufki jego spodni, przygryzł jego wargę lekko, czując na sobie przyjemny ciężar.
Dobra, może faktycznie marudził. Ale tylko troszkę! On po prostu wciąż nie doszedł do siebie po poprzednim rozstaniu i teraz ni chciał przeżywać tego znowu. Nie chciałby znowuż siedzieć w pokoju i zastanawiać się, gdzie popełnił błąd. -Po prostu już nigdy tak nie rób, zgoda?- spytał, wyciągając do niego mały palec. Uważał, że tak złożonej obietnicy nie można było złamać. Może i był w pewien sposób dziecinny, ale jakoś nie bardzo mu to przeszkadzało. Przesunął ręce na plecy chłopaka, gładząc je powoli. Wtulił twarz w zagłębienie jego szyi, od czasu do czasu całując, gryząc, liżąc i ssąc. -Słodki- wyszczerzył zęby w uśmiechu, sadowiąc się na nim wygodniej. Oparł czoło na jego czoło. -Opowiedz mi trochę o Hiszpanii- poprosił, chwytając w dłoń jego i przesuwając po niej kciukiem, uśmiechając się pod nosem. Naprawdę był ciekaw. On rzadko kiedy wyjeżdżał na jakieś wielkie wakacje za granice. Mu do szczęścia wystarczyła Holandia i Hogwart, który był dla niego jak drugi dom.
- Zgoda. Uśmiechnął się lekko, łapiąc swoim palcem jego, przyciągnął go przy tym lekko do siebie, opierając się wygodniej. Tak było przyjemnie... nie miał powodu kłamać, bo i nie widział powodu do kolejnej przeprowadzki. Nie mieszkał już z ojcem, na wakacje miał swoją małą kawalerkę. A w czasie szkoły to chyba oczywiste? - Nie sądziłem, że masz zapędy kanibalistyczne. Zaśmiał się cicho pod nosem, pozwalając podgryzać się lekko, smakować. Spojrzał w oczy chłopaka. Wszystkie emocje, uczucia na nowo budziły się w nim do życia. - Hiszpania... - uśmiechnął się lekko na te wspomnienia. - Jest gorąca. Do tego stopnia, że przez większą część dnia nie da się wyjść na dwór, później tylko w jak najluźniejszych rzeczach. Człowiek zdycha praktycznie bez butelki wody. W pierwsze dni nawet mi nie chciało się ruszać. - przyznał z lekkim uśmiechem.
Czy i w nim budził się dawne uczucia? Pewnie, że tak, nie mogło być przecież inaczej. W Jimmym był naprawdę zakochany i była to jego pierwsza, choć trochę szczeniacka miłość. Wtedy wszystko było takie nowe, pierwsze pocałunki, wyznania, trzymanie się za ręce. Był po uszy zakochany i wierzył, chciał by to trwało wiecznie. ale po rozstaniu z Jimmym wylądował w łóżku z Villemo, potem był przekonany, że Cornelia jest tą jedyną, a teraz znowu on... O dziwo nie ciągnęło Finna do Paryża, Polski, czy gdziekolwiek indziej. W Holandii czuł się wspaniały i tylko tam miał przyjaciół, "swoją" ławkę i rodzinę, tylko tam mógł uciekać przed gliniarzem śmiejąc się do upadłego i kąpać w jeziorze nago po nocach. Tam były najlepsze żelki i dziurawe drogi, na których milion razy się wywraca, nim porządnie nauczył się jeździć na deskorolce. -Musiało być zabawnie- uśmiechnął się, znowu wtulając twarz w zagłębienie jego szyi.- Poznałeś kogoś?- spytał, uśmiechając się pod nosem łobuzersko. -Powinienem o czymś wiedzieć? Oczywiście, że tylko tak udawał. Wcale nie miał zamiaru robić mu wyrzutów z powodu tego, co się wtedy mogło wydarzyć. Ale, gdy Jimmy mu opowie wcale się też nie pogniewa.
James za to kochał podróże. Kochał, wielbił całym sobą. Nie lubił za to momentu przejazdu gdziekolwiek - kiedy kilka godzin trzeba siedzieć na miejscu w aucie, czy w samolocie. Oj, to go wkurza niesamowicie! Wszystko jednak przecierpi dla poznania nowego miejsca, nowych ludzi, mówiących innymi językami, przez co zawsze kojarzyli mu się wręcz z kosmitami. Uśmiechnął się szeroko na wspomnienia Hiszpanii - to było niesamowite miejsce. - Oczywiście, gorący i namiętny seks co wieczór z inną hiszpanką, na zmianę z hiszpanami, żeby się nie znudzić, czasem dla lekkiej odmiany inni uczniowie z wymiany, czy tamtejszej szkoły. - wyszczerzył się lekko, choć nie mówił oczywiście serio.
On także nie znosił tych godzin w samochodzie. Dlatego tak wdzięczny był za proszek fiu i magiczne kominki. Teleportacji jeszcze nie opanował, aczkolwiek i bez tego jakoś żył. Magia miała jednak swoje zalety i nie zamierzał temu przeczyć. -Osz ty, wredoto!- zawołał, zaczynając łaskotać go zawzięcie. Nie znał litości, oj nie.- Tak to się za mną tęskni?- roześmiał się. -Hiszpanie są lepsi ode mnie? I Hiszpanki?!- spytał, udając oburzenie, jednak marnie mu to wyszło, bo wciąż nie potrafił przestać się śmiać. Oczywiście, że się nabijał! Potrafił być piekielnie zazdrosny, owszem, ale nie umiał robić afery z niczego. Nie posiadał tego szczególnego daru. -Jesteś podły- wydął wargi niczym pięciolatek i powalił go na ziemię, tak że tancerz leżał teraz na plecach skazany jedynie na łaskę jakże wrednego i złego Holendra, który nie miał zamiaru mu tak szybko odpuścić.
- Hej! Krzyknął jedynie zanim zaczął się chichrać. Miał cholerne łaskotki! Śmiejąc się próbował oczywiście zepchnąć z siebie chłopaka, uciec mu, wyszarpać się, to jednak prostym zadaniem nie było. Nie mówił nic, nie był w stanie, już po chwili uderzył lekko o podłogę w krótkiej przerwie. Tyle z jego wiercenia wyszło, że obrócił się na bok i skulił lekko z czego wyniknęła niewygodna dla nich obu pozycja. Ale próbował dalej!
Merlin Faleroy na feriach zimowych. O zgrozo! Co go podkusiło do tak szalonego czynu? Oczywiście cóż by innego niż nowa koncepcja. A propo temperatury w Słowacji. Bo szczerze mówiąc tą wschodnią Europę uważał niemal za koniec świata. Bywał w paru stolicach, ale wyłącznie ciepłych krajów. A ponieważ nie próbował jeszcze układać sobie życia w takim miejscu, to kto wie, może kolejny świetny pomysł na spędzenie reszty swego bytu wpadnie mu do głowy? I oto w ostatniej chwili zapisał się na wyjazd. I musiał spędzić tak wiele godzin w nieszczęsnej karocy. Chociaż kto wie kto był bardziej nieszczęśliwy, skoro siedział obok Effie Fontaine, słuchającej jego narzekań a propo tej całej nonsensownej podróży. Ostatnimi czasy nie miał żadnego pomysłu, dlatego był zgorzkniały i pochmurny jak chmura burzowa, że tak użyję tej zgrabnej metafory. Jego przyjaciółka znosiła to ze spokojem, od czasu do czasu również trochę narzekając. Ach, czyż przyjaźń nie jest czymś cudownym? Przyzwyczajenie do drugiej osoby, czasem jest niesamowite. Merlinowi nie podobała się Słowacja od początku. On ubrany w rozpięty płaszczyk, a pod spodem mając lekką koszulę, na nogach skórzane buty, zupełnie nie pasował do tego całego zimowego klimatu. Zanim zdążyli dojść do gospody, był kostką lodu. Co najlepsze kostką lodu, która w walizce wcale nie miała cieplejszych ubrań. O losie! Jak można myśleć o czymś tak błahym jak przebranie, kiedy szykuje się jakiś wyjazd? W każdym razie już miał dostawać jakiś osobny pokój, co przyjmował ze średnim zainteresowaniem, kiedy odkryli, że cudownym sposobem jedna dziewczyna zrezygnowała, wiec Faleroy mógł mieć współlokatorów. Och, cóż za szczęście. Gniewny Merlin poszedł do pokoju, ciągnąc za sobą walizkę. Nawet nie próbował przekręcać klucza, musiał być ostatni. Dlatego wszedł do środka otwierając na oścież drzwi i wchodząc wraz z walizką. Okej, słyszał wcześniej śmiechy dochodzące z pokoju, ale uznał po prostu, że ma pecha będąc z wesołymi ludźmi, zbyt wesołymi jak na niego. Ale takiego widoku się nie spodziewał. - Na Boga! – jęknął zakrywając bladą dłonią oczy. Na podłodze jeden chłopak łaskotał drugiego. Faleroy popchnął drzwi, zamykając je i spojrzał z powrotem na nich. Podszedł do wolnego łóżka i położył na nim walizkę. - To naprawdę, szalenie słodkie – powiedział obojętnie przesuwając znudzony wzrok od jednego do drugiego chłopaka i równocześnie otwierając swój kufer. - Ale następnym razem zamknijcie chociaż drzwi, kiedy będzie chcieli bawić się w gejowskie igraszki w pokoju, w którym mogą być współlokatorzy – dodał spokojnym tonem z nutą złośliwości i zaczął wyrzucać rzeczy. Im szybciej się przebierze tym szybciej wyjdzie.
Już miał szykować się do przeprowadzenia kolejnego ataku, gdy nagle drzwi pokoju otworzyły się i Visse podskoczył jak oparzony. Nie od razu rozpoznał w chłopaku Merlina. W końcu widział go tylko kilka razy, a jego przyjaciółka także ostatnio przestała o nim tyle plotkować. Wstał niespiesznie z podłogi i siadł na łóżku, przyglądając się współlokatorowi ciekawsko. I wtedy go olśniło. To ten sam chłopak, za którym uganiała się Cornelia, do którego wzdychała i o którym niegdyś potrafiła gadać godzinami. Finnowi za to on się w ogóle nie podobał. Wydawał mu się chłodny, irytujący i po prostu chamski, w każdym tego słowa znaczeniu. Może i nie powinien go tak pochopnie oceniać, bo go nie zna i takie tam, bla, bla, bla. Wolał jednak, by jego przyjaciółka znalazła sobie inny obiekt westchnień, bo jego zdaniem ten tutaj nie nadawał się w ogóle. Wprawdzie kiedyś spotkali się na kilku imprezach i wymienili kilka zdań, ale nie było między nimi nigdy jakieś specjalnej zażyłości, nawet za bardzo się nie lubili. Finn należał raczej do osób miłych i otwartych, wiecznie uśmiechniętych, a Merlin... Merlin to Merlin i już. W tym przypadku przeciwieństwa się nie przyciągają. -A ty kolejnym razem naucz się pukać- powiedział, wzruszając delikatnie ramionami. Z Jimmym naprawdę nie robili nic takiego, przynajmniej tak mu się wydawało. Gdyby chciał chłopaka wziąć na pewno nie zrobiłby tego tutaj, więc Merlin może czuć się bezpieczny. W duchu uśmiechnął się złośliwie, oczekując jakieś reakcji ze strony Ślizgona.
- Jeszcze oskarżyliby nas, że nie dopuszczamy innych do ich pokoju. - uśmiechnął się niezbyt przejęty reakcją Ślizgona, którego z resztą totalnie nie znał, za to zaskoczony tym, że Puchon tak odskoczył. Rozbawił go ten chłopak i nie zamierzał odpuszczać, choć fakt faktem cieszył się, że ma na razie spokój i nie jest łaskotany. Cóż, miał ochotę zabawić się trochę wrednie, a przy okazji dać do zrozumienia chłopakowi, że jeśli mu coś nie odpowiada, może po prostu w ich stronę nie patrzeć - podniósł się zwinnie, podchodząc do Finna i zwyczajnie władował mu się na kolana, całując w kącik warg. - A w końcu nie dzieją się tu żadne zbereźności, prawda? - uśmiech znów zagościł na jego twarzy. Gdyby mieli uprawiać seks, sam upewniłby się, że drzwi są zamknięte. Nie czuł jednak potrzeby ukrywania się z tego typu zabawami. - Jeszcze. - dodał z trochę wrednym uśmiechem już w kierunku Finn'a.
Westchnął cicho, gdy Jimmy usiadł mu na kolanach. Oczywiście, że nie miał nic przeciwko, ale nie był też fanem publicznego okazywania uczuć. Zwłaszcza przy obcych. Co innego gdyby na miejscu tego tutaj była na przykład Cornelia... albo gdyby nie było tu nikogo. Młody Holender nie ukrywał się ze swoją orientacją, ale też specjalnie się z nią nie obnosił, wiedząc, że co poniektórych może to gorszyć. Już nie raz dogryzali mu z tego powodu, więc wolał się tym nie chwalić. Podniósł się powoli, ostrożnie, nie chcąc zrzucić Jimmy'ego. Raz jeszcze spojrzał na Merlina i, mimo wszystko, posłał mu przyjazny uśmiech. Życzył mu miłych ferii, a sam skierował się w stronę drzwi, mając nadzieję, że student robi to samo. Pchnął je i przepuścił Jimmy'ego przodem, sam wychodząc za nim. Gdy tylko drzwi się zamknęło, Puchon wybuchnął śmiechem, wieszając się na ramieniu swego ukochanego. z/t x2
:: 
