Kto nie lubił zimowych szaleństw i wyścigów saneczkarskich? Oto doskonała okazja, żeby odświeżyć sobie pamięć i skorzystać ze wspaniałej pogody! Sanki znajdziecie na szczycie wzgórza - nic tylko spróbować swoich sił w wyścigach!
Ścigać można się maksymalnie w cztery osoby, a najpierw każda z nich rzuca kośćmi, by określić kolejność w grze. Następnie każdy z graczy rzuca kośćmi, po czym pisze posta w fabule opisującego jego poczynania. Po kolejnych rzutach dodajemy liczbę wyrzuconych oczek, by sprawdzić na jakim polu jesteśmy i jaka przygoda nas czeka na wylosowanym miejscu. Osoba, która pierwsza dotrze do piętnastego pola - wygrywa.
1. Falstart! Musisz cofnąć się na start i próbować dogonić resztę! (Tracisz kolejkę i wracasz na start.)
2. To się nazywa dobry start! Wybrałeś idealną trasę, bo bez żadnych przeszkód wysuwasz się z miejsca na prowadzenie, a twoje sanki niosą cię jak rączy rumak! (Przechodzisz na pole 7.)
3. Nagle do głowy przychodzi ci szatański pomysł! Zabierasz jedną dłonią całą garść śniegu i ciskasz w głowę jednego ze swoich rywali! Ha, tego się na pewno nie spodziewał! (Możesz wybrać przeciwnika, któremu spłatałeś takiego psikusa.)
4. Ogromne bryła lodu zagrodziła ci drogę! Merlinie, zanim udało ci się ją ominąć, twoi przeciwnicy już dawno cię minęli, grając ci na nosie! (Tracisz następna kolejkę.)
5. To było bardzo nieprzyjemne zagranie. Twój przeciwnik właśnie cię kopnął w nogę, a tobie ledwo udało się utrzymać na sankach. No pięknie! Teraz jest ci znacznie trudniej kierować sankami, ale jeszcze się odegrasz! (Osoba która to zrobiła to ten kto rzucał kostka przed tobą, jeśli rzucałeś pierwszy, to osoba rzucająca po tobie.)
6. Słodki Merlinie, ależ zasuwasz! Niestety, zmarznięty lód pryska spod płóz twoich sanek i wpada ci do oka. Co prawda jakoś się trzymasz, ale tracisz humor i z całych sił próbujesz wyminąć kolejne przeszkody, co wcale nie jest łatwe przy ograniczonej widoczności.
7. Czy to przypadkiem nie hipogryf przelatuje obok ciebie? Szybko łap za jego ogon! Uda ci się trochę wyprzedzić resztę! Tylko uważaj, żeby nie uniósł cię w powietrze! (Przenosisz się trzy pola do przodu.)
8. Już doganiałeś osobę przed tobą, kiedy niespodziewanie twoje sanki wpadły na lód i kompletnie straciłeś nad nimi panowanie. Wywinąłeś kozła, spadając z sanek i chyba tracąc przedniego zęba! Co prawda teraz czujesz krew w ustach i jesteś trochę przerażony utratą zęba, ale to nic, wskakuj na sanki i nie trać nadziei na wygraną, wszystko jeszcze może się zdarzyć!
9. Widzisz tę osobę obok ciebie? Chyba nie zasłużyła na uczestnictwo w tych zawodach? Póki jesteś w dobrym miejscu, wyjmuj różdżkę i pozbądź się jej! (Rzuć kostką wybierającą zaklęcie, którym trafisz w dowolnego przeciwnika! Wybrana przez ciebie osoba, może się jednak obronić, rzucając kostką, parzysta – udało jej się uniknąć, nieparzysta – dostaje zaklęciem, możliwe też odpadając z gry.)
10. Pędząc na załamanie karku, wpadasz prosto w rój bahanek, które, o czym powinieneś pamiętać, zamieszkują również Amerykę Północną! Są wściekłe i rzucają się na ciebie z przeraźliwym piskiem, szczerząc swoje ostre ząbki. (Rzucasz kostką: parzysta - jakoś ci się udało wyjść cało z opresji, gruba kurtka osłoniła cię przed rozzłoszczonymi bahankami, nieparzysta - o nie, złośliwe stworzenia pokąsały twoje uszy i policzki! Po powrocie do hotelu musisz koniecznie udać się do pielęgniarki po antidotum!)
11. Ktoś próbuje wyeliminować cię z zawodów, wjeżdżając w twoje sanki! Co to za maniery! Chyba nie pozwolisz się tak traktować? Zaczynacie się przepychać, nie zwracając uwagi na zawrotność prędkość, z jaką mkniecie po stoku! (Osoba która to zrobiła to ten kto rzucał kostka przed tobą. Rzucasz kością, parzysta - udaje ci się zwalić ją z sanek i uratować siebie, nieparzysta - niestety wywracasz się razem z sankami i odpadasz z gry.)
12. Cóż to za mocny podmuch wiatru! W dodatku wjechałeś na jakąś muldę i wyleciałeś w powietrze ze straszliwym wrzaskiem! Ale nie wyszło ci to na złe, bo wyraźnie dzięki niemu przyspieszyłeś! (Ruszasz się jedno pole do przodu.)
13. Och nie, zostałeś trafiony zaklęciem! Chyba byłeś zbyt agresywny w tym wyścigu, że tak ci się dostało! (Osoba, która to zrobiła, to ta rzucająca po tobie. Wybiera ona zaklęcie w swoim poście.)
14. Jesteś już tak blisko, ale nagle z krzaków wyłazi bizon! Jesteś przerażony, wiesz, jakie to potężne i niebezpieczne zwierzęta! Na szczęście udaje ci się go wyminąć, ale niestety zboczyłeś z trasy i straciłeś prędkość, podczas gdy twoi przeciwnicy śmigają w dół zbocza aż furczy! (Cofasz się o cztery pola.)
15. Gratulacje zwycięzco! Z większa lub mniejsza ilością zębów dotarłeś na start i zostajesz mistrzem wyścigów na sankach!
Wspaniale! Cztery dzielne zawodniczki postanowiły spróbować swoich sił w tej wspaniałej dyscyplinie, uwielbianej zarówno przez mugoli, jak i czarodziejów. Wdrapanie się na to wzgórze nie jest takie proste, ale droga w dół będzie znacznie przyjemniejsza (o ile nie wpadniecie w zaspę!). Jesteście gotowe, piękne panie w czapkach z pomponem? W takim razie... na miejsca, gotowe... start!
Ścigają się: ♦ Lilith Nox ♦ Vittoria Brockway ♦ Oriane L. Carstairs ♦ Bell Rodwick
Nie wiadomo czemu Bell nie korzystała z tych ferii tak bardzo jak to było parę lat temu. Może zbytnio wczuła się w rolę opiekuna? Nocne dyżury były dosyć męczące, chociaż niby była do nich przyzwyczajona, bo jako prefekt też tak czasem chodziła, chociaż wtedy to raczej przypominało nocne wędrówki po zamku niż rzeczywiste patrolowanie. Postanowiła więc trochę się rozerwać i wziąć udział w wyścigach saneczkowych. Ubrała się w krukońskie barwy, w niebieskiej czapce i szaliku w niebiesko-brązowe paski wyglądała zupełnie jakby była obecną uczennicą. Ci co jej nie znali nie mieli pewnie nawet szans stwierdzić, że to już pół roku minęło jak skończyła Hogwart. Wspięła się na górkę całkiem szybko, bo z kondycją u niej było nieźle dzięki niemal codziennym treningom quidditcha. Stanęła na szczycie, łapiąc za sznurek pierwsze, lepsze sanki. Ah, była pierwsza! Patrzyła w dół, czekając na towarzyszy zabawy.
Choć nie przepadała za zabawami w śniegu nie mogła zasnąć mając świadomość, iż następnego dnia mają odbyć się wyścigi na sankach. Sama nie wiedziała co ją popchnęło do zapisu na nie. Może chciała sobie coś udowodnić... Tylko co? Zmęczona i niewyspana ruszyła sama na miejsce spotkania. Des jeszcze spała tak więc nie chciała jej budzić, a wyjście wraz z Titi która również zapisała się na to nie było najlepszym pomysłem. W szczególności, iż przypomniała sobie skąd ją kojarzy. Chciała aby było wiadomo z którego domu jest, dla tych którzy jej nie znali, i założyła czapkę, rękawiczki jak i szalik w barwach Slytherinu. Nie sądziła aby same kolory mogły odstraszyć potencjalnych przeciwników jednak mogło okazać się to przydatne. W końcu wszyscy wiedzieli jakie osoby trafiają do tego domu. Ona jednak ostatnio zaczęła myśleć, iż trafiła do niego przez pomyłkę. Nie spieszyła się ze wspinaczką na samą górę. Po drodze chciała podziwiać piękno okolicy. W końcu nie na co dzień ma się takie widoki. Z małą zadyszką stanęła wreszcie na górze. Przyjrzała się ze zmrużonymi oczami sanki jakie się tam znajdowały. Mieli ścigać się w cztery osoby, a na miejscu zastała tylko trzy sanki. Czyżby ktoś już tutaj dotarł? Złapała za sznurek jednych z sanek i dopiero wtedy rozejrzała się w około. Kilka kroków od niej stała dziewczyna. Nie znała jej tak więc nie miała zamiaru również podejść. Usiadła za to na swoich saneczkach i czekała na pozostałych zawodników.
Matko boska. W co ona się dała wrobić? Kiedy Lili powiedziała, że idą na sanki myślała, że dziewczynka się będzie ścigać, a ta tylko popatrzy z boku i będzie liczyła, że gryfonka z nich zleci. A tymczasem co? Przyszły na jakieś szalone zawody. Cóż. Właściwie, to nie był to aż taki zły pomysł. Titi lubiła rywalizować i miała do tego świetną okazję. Może aż za bardzo, bo nawet nie zauważyła, kiedy Lilith zgubiła jej się gdzieś po drodze. W każdym razie kiedy dotarła to od razu spostrzegła, że były tam już dwie dziewczyny. Jedną z nich już kojarzyła, co nie było wcale pozytywne dla ów ślizgonki. Druga? Kompletnie obca. Mimo to uśmiechnęła się sztucznie do jednej i do drugiej. Dorwała jakieś pierwsze lepsze sanki i stanęła obok nich. Czekają jeszcze na kogoś? A tak! Lillith!
Dziewczyna przybiegła zmęczona na pole wyścigu. Na co dzień się nie spóźniała, no chyba, że się zgubiła… a w tym wypadku tak było. Spojrzała dysząc na osoby, które już znajdowały się na miejscu i przesłała im przepraszający uśmiech pełen skruchy. Teraz czekała ich tylko dobra zabawa. Nie koniecznie chciała wygrać, po prostu sama jazda na sankach sprawiała, że na jej twarzyczce pojawiał się super wesoły uśmiech, który był w stanie poprawić nastrój wszystkich dookoła. Zatem, panienka Nox usiadła na sankach czekając na strat. Wyłączyła się starając się skupić przede wszystkim na wyścigu, będzie zabawa! Cieszyła się jak dziecko, które dostało wymarzoną zabawkę… ona nigdy się nie zmieni!
Dziewczyny, bo okazało się, że tylko z nimi ma się ścigać, zaczęły się powoli schodzić. Przywitała się głośno z @Oriane L. Carstairs, bo w sumie kojarzyła jej buźkę z Hogwartu. Było między nimi przecież tylko dwa lata różnicy, a tych wrednych ślizgonów czasem nie dało się nie zauważyć jak to chodzili z noskami uniesionymi do góry. Z kolejnymi przybyłymi również się przywitała, chociaż tych już nie znała wcale. Zacisnęła szalik i poprawiła czapkę, upewniając się, że w razie upadku tak od razu śnieg nie znajdzie się pod kurtką. Wszystkie już miały swoje saneczki, toteż kiedy Bell upewniła się, że każda z nich jest gotowa, oznajmiła, że do saneczek... gotowe... i start! No i wystartowała naprawdę świetnie. To pewnie dlatego, że dzięki mówieniu była doskonale przygotowana na to, kiedy powinna ruszyć. Od początku wypatrzyła sobie drogę omijania najbliższych kamieni i innych wystających przeszkód, więc szybko znalazła się na prowadzeniu. Kiedy się obejrzała okazało się, że (przynajmniej chwilowo) wszystkie uczestniczki są gdzieś za nią.
Słysząc jak Bell Rodwick się z nią wita sama postanowiła się jednak przywitać. W końcu nie była aż tak zarozumiała aby zignorować ją. Im dłużej wpatrywała się w jej twarz coś zaczynało świtać w jej głowie. Mała lampeczka zaczynała się zapalać aż rozbłysła jaskrawym światłem. Kojarzyła tą dziewczynę. Nie jednokrotnie widywała ją na zamkowych korytarzach jednak ani razu nie miały okazji aby zamienić z sobą parę zdań. Gdy już wszyscy znaleźli się na szczycę górki i wpadli w posiadanie sanek Oriane przygotowała się do wyścigu. Nie chciała aby cokolwiek ją rozproszyło. Nawet pojawienie się Titi nie było, a raczej tak myślała Ślizgonka, w stanie wyprowadzić ją z równowagi. Niestety, myliła się i to bardzo. Była tak na nią zła, że chwilę przed usłyszeniem charakterystycznej komendy do wszystkich takich turniejów Start ruszyła chwilę przed tym. Osoba kierująca całym tym wyścigiem od razu wróciła ją na start i dała reprymendę za falstart. - Cholera. - nigdy nie przeklinała jednak teraz nie mogła się powstrzymać .
Lilith w oczekiwaniu wpatrywała się w krajobraz przed nią. Jedna dziewczyna wystartowała zbyt wcześnie. Prawdę mówiąc, gdy kątem oka Lilka dostrzegła jak rusza, sama chciała to zrobić, dzięki bogu w odpowiednim momencie się zatrzymała. Zaśmiała się pod nosem rozbawiona swoją głupotę i odetchnęła głęboko. Czas na wyścig. Gdy usłyszała komendę startu ruszyła przed siebie jak błyskawica… no dobra, jednak nie. Jedna z pań w trakcie startu pojawiła się grubo przed nią, a ona nie mogła nic z tym zrobić. Chociaż… nie zależało jej na wygranej. Wydobywały się z niej okrzyki szczęścia, radości i ekscytacji. Przez jakiś czas nie zwracając uwagi na nikim, tylko na tej cudownej jeździe. W pewnym momencie wpadła na szatański plan i zbierając po drodze śnieg rzuciła go za ciebie trafiając prosto w twarz @Vittoria Brockway. Widząc kątem oka minę Titi zaśmiała się nie zatrzymując ani na chwilę.
Wyścig się rozpoczął. Miała bardzo dobry start to też śmigała bardzo dobrym tempem. Właściwie, to miała wrażenie, że bez większych problemów uda jej się wysunąć na prowadzenie. Jechała naprawdę bardzo szybko. Niestety jej szczęście nie potrwało zbyt długo, bo musiało się po kolei zdarzyć kilka jakże wspaniałych przeszkód. Najpierw wjechała na lód, który pryskał wszędzie na około... I przy okazji jego odłamek wpadł jej w oko. Strasznie bolało, ale teraz kiedy się już zaangażowała to zatrzymanie się nie wchodziło w grę. Mimo to było jej bardzo trudno omijać wszelkie przeszkody. Szczególnie lecącą w jej twarz kulę śniegu. Zobaczyła tylko jak ta zbliża się do niej niebezpiecznie i trafia ją w twarz. Jedną ręką starła reszki śniegu z czerwonych z zimna policzków. Na szczęście Lilith nie zauważyła, że to ta ją rzuciła. Jednak nie przydało jej się to na nic bo wyprzedziła ją będąc zaraz za Bell.
Wyszczerzyła się do ślizgonki, kiedy ta musiała wrócić na start a potem została daaaleko w tyle. Tylko jedna dziewczyna była tuż za Bell ale chyba nie było z nią najlepiej, bo całą twarz miała oblepioną śniegiem. Biedna. Dobrze, że to przynajmniej nie była woda! Przez to całe oglądania się, trochę wolniej się jechało. Poza tym Bell wpadła na szatański plan urozmaicenia jazdy którejś z koleżanek. Wyjęła więc z rękawa różdżkę, bardzo uważając, żeby jej nie opuścić (bo wtedy to by była dopiero katastrofa), po czym rzuciła Rictusemprę@Lilith Nox. Nie był to co prawda zaklęcie, które zrzuciłoby dziewczynę z sanek i od razu wyeliminowywało z gry, bo była krukonka wcale nie miała takich takich intencji. Ale mocny śmiech mógł całkiem nieźle utrudnić jazdę! Chociaż gryfonka już i tak się śmiała - pomyślała Bell po chwili, oglądając się co chwila, żeby zobaczyć czy zaklęcie trafiło, ale też na tyle patrząc się na trasę, że udało jej się nie przywalić w żadne drzewo.
7 + 2 = 9
Lil musi się bronić (parzysta - unik, nieparzysta - zaklęcie trafia)
Śmiejąc się pod nosem i zerkając co jakiś czas na biedną Titi nawet nie spostrzegła, że ktoś chciał się również zabawić w dość nieuczciwy sposób. Jednak na szczęście w porę się zorientowała i uchyliła się przed zaklęciem. Zerknęła tylko za siebie, sprawdzając, czy przypadkiem nikt inny nie został trafiony. Odetchnęła z ulgą i spojrzała niezadowolona na Bell. W jej głowie tworzył się mściwy plan, jednak nie była do końca pewna, czy chce go wykonać. Pożyjemy zobaczymy! W tym momencie nad głową gryffonki przeleciał hipogryf. W tym momencie dziewczyna postawiła na instynkt i złapała zwierzę za ogon. Uniosła się w powietrze i spoglądała z góry na swoje przeciwniczki. Uradowana wręcz puściła w momencie, kiedy uznała, że stworzenie unosi się za wysoko. Opadając na śnieg, jęknęła z bólu. No cóż, to nie było miękkie lądowanie. Lilith uważnie przyjrzała się ścieżce przed nią. Nikogo nie było? Albo po prostu już tak ją wyprzedzili przez tą zabawę z hipogryfem, że zgubiła wszystkich z oczu. Po chwili odwróciła się i widząc wszystkie dziewczyny za sobą… zaczęła mieć małą chrapkę na zwycięstwo. Ale zobaczymy jak długo uda jej się utrzymać prowadzenie.
Bell cały czas była przed nią. Tak bardzo skupiła się na tym żeby ją dogonić, że nawet nie zauważyła, że w ta celowała zaklęciem. Na szczęście nie w nią, a w Lilith. HA! Dobrze jej tak. W końcu tylko ona mogła wpaść na tak durnowaty pomysł żeby strzelić ją kulką śniegu. Szkoda, że ominęła. Ale na pewno nie ominie ją słodka zemsta. Wprawdzie dała się wyprzedzić gryfonce, ale tylko po to by niepostrzeżenie wyjąć różdżkę i rzucić w Lili Aquamenti, które po drodze zamieniło się w kupkę śniegu trafiając ją prosto w głowę. Co za strzał. Teraz była na równi z Bell. Ciekawe gdzie w tym czasie zaginęła Oriana?
6+3 = 9
Ostatnio zmieniony przez Vittoria Brockway dnia Nie 21 Lut 2016 - 23:43, w całości zmieniany 1 raz
Pokazała Lil język, śmiejąc się do siebie. Też niezadowolone spojrzenia! Ona mogła rzucać śniegiem a zaklęciem dostać to już nie? Chwilę później patrzyła jak dziewczyna przelatuje nad jej głową trzymając się... hipogryfa? O Roweno, co to się działo? Oszukiwać, ale żeby aż taki? Co ten hipogryf tutaj robił? Bell była totalnie oszołomiona, nie zauważyła nawet kiedy przed nią wyrosła mulda. Wyjechała na nią z impetem, bojąc się trochę, że zaraz wykona fikołka i popisowo wyląduje głową w dół w następnej, ale całe szczęście tak się nie stało. Pięknie zachowała równowagę i niczym najprawdziwsza czarownica została popchnięta przez przyjazny (choć lodowaty wiatr), znowu wysuwając się na prowadzenie. Czy to bardzo źle? Chyba tak, bo kiedy po raz setny w tym wyścigu obejrzała się, żeby zobaczyć gdzie jest reszta, zobaczyła mknące w jej stronę zaklęcie. O nie! Za co to?
9+3=12+1=13
osoba po mnie ma rzucić we mnie zaklęciem a ponieważ nie ma kostek losujących zaklęcie, to @Oriane L. Carstairs możesz je wybrać XD
Dziewczyna doskonale wiedziała, że jest na straconej pozycji i nie ma co marzyć o wygranej w tym wyścigu. Jednak halo! To tylko zabawa, tak więc jedynie się roześmiała. Bo co innego mogła zrobić? Widziała swoje "rywalki" daleko, daleko w przedzie. Nie było szans aby je dogoniła. Żałowała tylko tego, że Titi była lepsza od niej. Śmiejąc się jeszcze bardziej wpadła na genialny pomysł. Przecież nie tylko ona mogła się śmiać, a skoro i tak nie wygra to chociaż mogła urozmaicić wyścig reszcie. Wyciągnęła delikatnie różdżkę uważając aby jej nie zgubić i rzuciła zaklęcie Rictusempry w Bell. Nie chciała aby dziewczynie stała się krzywda, a tym bardziej aby spadła ze swoich sanek. Miała być to tylko zabawa, a nie jakaś krwawa masakra na sankach. Zaklęcie musiało trafić w dziewczynę bo usłyszała przyjemny śmiech. Sama również zaczęła się śmiać.
No cóż bawiła się doskonale, ale jak to zazwyczaj bywa… coś musiało się popsuć. Chociaż nie do końca popsuć. Jednak wracając. Przed gryffonką przemknęła panna Rodwick. Była twardą zawodniczką i Lilith musiała przyznać, że warto było z nią konkurować. Już w planach dziewczyny było przyspieszenie do zawrotnych prędkości, kiedy ktoś nagle zaczął ją pchać. Odwróciła się i posłała niezadowolone spojrzenie w stronę ślizgonki. Zaczęła się ostra walka, przepychanki pomiędzy dziewczynami, jechały coraz szybciej, co nie wróżyło nic dobrego. W pewnym momencie siła Oriany przerosła panne Nox i poczuła jak leci do tyłu i wywraca się razem z sankami. Wszyscy ją minęli, a ona sturlała się po górce wraz z sankami. Kiedy udało się jej zatrzymać wzięła głęboki oddech i rozejrzała się wokoło. Nikogo już nie było, a ona jest cała poobijana… Znowu będzie miała nową kolekcję siniaków. Naburmuszona wstała i usiadła na sanki. Wolno przejeżdżając ruszyła w stronę mety, by móc powitać tam zwycięzcę. Takie zasady. Wywracasz się, przegrywasz, przynajmniej będzie mogła komuś pogratulować! A najważniejszy był fakt, że mogła się świetnie bawić!
Boże, co tu się działo! Bell dostała od Oriany zaklęciem. Oriana wjechała Lili w sanki przez co biedna całkiem wypadła z trasy. Szczerze mówiąc to, co się działo na torze było ciekawsze niż samo zwycięstwo. Ciężko było jechać i nie patrzeć się na to, co reszta dziewczyn wyprawia. Zdecydowanie nie mogła opanować śmiechu. To dziwne, bo zazwyczaj ciężko było to z niej wyciągnąć. Taką naturalną reakcję. Może jednak ta szkoła wcale nie jest takim złym pomysłem? Nie znosiła Hogwartu. Ale uczniowie... nie wszyscy byli tacy źli. Jednak dość szybko zmieniła zdanie po tym, jak dostała zaklęciem.
Zaklęcie Oriane sprawiło, że chciało jej się śmiać jeszcze bardziej niż w rzeczywistości. Musiała aż przytrzymać się mocno sanek, bo aż ją brzuch rozbolał, ale może to i dobrze, bo zyskała dzięki temu większą szybkość. Akurat wyprzedziła Vittorię, która dopiero co się z nią zrównała. Korzystając z okazji, że była tak blisko, rzuciła na nią Tarantallegrę i pokazała jej język, już pędząc dalej. Wydawało jej się wcześniej, że z Lilith będzie ciężko a tu patrzcie! Wyrżnęła się nie wiadomo jakim cudem i kiedy Bell spojrzała już na mecie, okazało się, że przez ten wypadek została mocno z tyłu czy nawet odpadła. Nie wiedziała jak działają zasady, najważniejsze chyba, że oto przekroczyła metę! Przejechała ją z rozpędu, zatrzymując się parę metrów dalej, ledwo co hamując nogami przed wielkim (i na pewno twardym) drzewem. Wstała z sanek, ciągnąc je za sobą za sznurek i cofnęła się trochę do linii mety. - Hej, dziewczyny! Super było, nie? - zawołała radośnie, kiedy wszystkie już w miarę były na miejscu.
Otrzepcie kurtki ze śniegu, wyścig dobiegł końca! Zwycięzcą zostaje Bell Rodwick, która zdecydowanie nie oszczędzała swoich przeciwniczek! Pewnie przemarzłyście do szpiku kości, więc szybko pędźcie do motelu, żeby się rozgrzać i namówić innych - bo przecież bawiłyście się przednio!
Bell w nagrodę otrzymuje 1 pkt do kuferka, gratulacje!
Co z tego, że zimno i śnieżnie, skoro można poszaleć na sankach? Nie ma co się nad sobą użalać - czas sprawdzić, kto z was jest szybszy i bardziej żądny zwycięstwa! Naciągnijcie czapki na uszy i... jazda!
Żeby w końcu coś się ciekawego zadziało, postanowiłam wziąć udział w wyścigu na sankach - jeździłam na nich jeszcze w dzieciństwie, ale w takim wyścigu, i to jeszcze magicznym, miałam okazję wziąć udział pierwszy raz. Na wzgórzu stały cztery sztuki sanek, wybrałam jedne z nich i sobie na nich przysiadłam w oczekiwaniu na resztę uczestników zabawy. Poprawiając swoją bluzę rozejrzałam się po okolicy, wszędzie jak okiem sięgnąć było biało od śniegu, nawet na koronach drzew. Byłam pewna, że ten wyścig będzie świetną zabawą, nawet jeśli nie uda mi się wygrać.
Rience nie miał bladego pojęcia o zjeżdżaniu na sankach. Nie tego za młodu uczyli go niemalże czystokrwiści rodzice, gdy chcieli podyktować jakąś nową zabawę trójce swych synów. Przyczyna była prosta - otóż nikt z nich nie miał bladego pojęcia o istnieniu tak przedziwnej zabawy, jaką przedstawiało sobą zjeżdżanie na sankach. Kiedy było zimno, lepiej było zaszyć się w salonie z kubkiem ciepłej herbaty na kolanach niż rzucać się w wir łapania przeziębienia i tego do tej pory trzymał się Hargreaves. Ale czy on kiedykolwiek był człowiekiem, któremu nieznajomość tematu mogłaby odebrać chęć na zaznanie czegoś nowego? Otóż, w razie wątpliwości, nie. Kiedy tylko dotarła do niego wieść o tym, że jego koledzy i koleżanki siadają na kawałkach desek tylko po to, aby ześlizgnąć się na nich ze szczytu wzgórza, nie potrafił sobie odmówić uczestnictwa. Zapisał się czym prędzej, czując, że aktywność fizyczna na pewno wyjdzie mu bardziej na zdrowie, niż wyszłoby siedzenie w pustym, zimnym pokoju motelowym. Dotarł na miejsce rozpoczęcia wyścigów jako drugi, natykając się na niewysoką dziewczynę o azjatyckich rysach twarzy. Oczywiście nie miał bladego pojęcia, z jakich stron mogli wywodzić się jej przodkowie, ale gdyby mieli ze sobą przyjemność o kilka chwil dłużej, z pewnością zapytałby ją o to. Tymczasem w tej chwili po prostu uśmiechnął się do niej w ten swój paskudnie niekontrolowany wilowaty sposób, lekko chyląc przed nią głowę w bardzo staroświeckim pozdrowieniu. - Cześć - rzucił, bardzo zresztą nie pasujące do sztywnego dygnięcia, powitanie. - Jestem Rience. Przedstawił się, wybierając sobie któreś ze skrajnych sanek i przez moment zastanawiał się co ma z nimi zrobić. Wreszcie zdecydował się na skopiowanie pozycji Vulpes, przysiadając na swoich sankach i wpatrując się a to w dziewczynę, a to w majaczącą gdzieś w oddali metę.
Nic ciekawego nie miał do roboty. Tak, oprócz wybryków z Titi a potem użalaniu się nad samym sobą to dlaczego nie miał skorzystać z takiej okazji?! Jego rodzice mu nigdy nie pozwalali na takie rzeczy więc już na wstępie wiedział, że mu nie wyjdzie. Ale czy to musiało być takie trudne? Może będzie miał farta. Czy liczyła się tylko wygrana? Niee, nic z tych rzeczy! Chciał się dobrze bawić to wszystko. Nie wiedział z kim miał się ścigać, ale kiedy już zobaczył to głośno westchnął. Nie chciał by wyszło, że prześladuje puchonkę, ale jednak na to wyglądało. Teraz chyba będzie musiał ją unikać przez jakiś czas. No oczywiście jak już wrócą, teraz mieszkając w tym samym pokoju w hotelu nie dało rady inaczej. Jednak postara się jakoś mimo wszystko nie rzucać w oczy. Poprawił czapkę, zresztą nie jego. Musiał pożyczyć. Nigdy nie chodził w czapce, ale zrobił wyjątek. Wybrał sanie i przysiadł na nich i spojrzał na chłopaka, który się wpatrywał w Vulpes. - Hej- przywitał się spokojnym głosem wpatrując się przed siebie.
Zoe w dzieciństwie bardzo lubiła zjeżdżać na sankach. Kiedy dowiedziała się o wyścigu nie namyślając się długo zapisała się. Gdy przyszłą na linie startu wszyscy już tam czekali. Zoe usiadła na sanie, które zostały i czekała na start.
6
Gdy rozległ się dźwięk startu Zoe popędziła na przód. Już wcześniej zastanawiała się jak najlepiej zacząc. Udało jej się wyprzedziła wszystkich. Wybierała same odpowiednie drogi, unikała kamieni i czuła wiatr we włosach.
2->7
Ostatnio zmieniony przez Zoe Everhill dnia Pią 26 Lut 2016 - 22:08, w całości zmieniany 1 raz
- Vulpes - przedstawiłam się słysząc, jak Rience wypowiada swoje imię. - Miło cię poznać. Z uśmiechem powitałam także nowo przybyłego Adama i Zoe, a kiedy młodsza Puchonka zjechała na dół, przygotowałam się do startu. Widząc, jak sanki brązowowłosej zatrzymują się, ruszyłam przed siebie. Niestety nie zajechałam za daleko, zapewne przez to że na sankach jeździłam jeszcze w dzieciństwie. Wzdychając zmarszczyłam lekko brwi, a następnie chwyciłam w garść trochę śniegu zgniatając go w nierówną śnieżkę, którą w kolejnej chwili posłałam w kierunku siedzących na wzgórzu chłopaków. - No już, zjeżdżajcie! - rzuciłam radośnie.
:: 
