Gdy wszystkie pracy zostały już ocenione, Nashword odebrała swój atlas i, całkowicie obojętna, czekała na swoją kolej. Kiedy ta wreszcie nadeszła, podeszła do mapy i... Cóż... Po początkowym zadziwiającym powodzeniu, Rains spodziewała się, że coś w końcu pójdzie nie tak, jak powinno. Być może nie do końca tak właśnie się stało, ale czuła, że dała plamę przy dwóch z trzech pytań nauczyciela. Och. Zdarza się. Tylko czemu, na Merlina, zdarzyło się jej? Powinna być najlepsza na tych przeklętych zajęciach... Tymczasem to Dakers wymiotła całą konkurencję w poprzednim zadaniu. Trudno było powiedzieć, jak gwiazda zajęć poradzi sobie tym razem, ale Nash miała szczerą nadzieję, że najpierw potknie się, idąc do mapy, a później zawali wszystko po kolei.
Merlinie, nie była aż taką zdzirą, ale jej ambicje i ego obrywały raz za razem. Astronomia i wróżbiarstwo były tym, co kochała i nie po to spędzała nad książkami masę czasu, żeby na zajęciach wymiatała pierwsza lepsza Krukonka... Trzeba było koniecznie coś z tym zrobić. Gryząc wściekle wargi i marszcząc brwi, Rains wróciła na miejsce.

Kostki: 6, 1, 3

Kiedy jego praca wraz z atlasem wylądowała na stoliku od razu uzupełnił sobie brakujące wpisy. Na większość zareagował typowym "no kurcze, jak mogłem zapomnieć?!". Postanowił przyłożyć się bardziej do nauki astronomii przed następną lekcją. Skrycie zazdrościł Avis tak dobrego wyniku - postanowił jej pogratulować, jak tylko ją spotka następnym razem.
Tymczasem zaczęło się kolejne zadanie. Postanowił sprężyć się i napisać absolutnie wszystko na temat podanych obiektów.
Wywołany do mapy podszedł. Kiedy tylko usłyszał pierwszą nazwę uśmiechnął się. Saturn. Powtarzał go przed lekcją, był więc w stanie nanieść wszystkie dane bez zaglądania do atlasu. Z drugim (jakaś mało znacząca planetoida, nieposiadająca nawet własnej nazwy) miał już problem: nie pamiętał go. Kompletnie. Była na tyle mało znacząca, by nie napomknąć o niej nic w atlasie - szybko się więc poddał, mając nadzieję, że trzecie ciało niebieskie, jakie będzie musiał opisać będzie z tych bardziej oczywistych.
- Może coś łatwiejszego, psorze?
Kometa Ashbrook-Jackson? Gdyby chodziło o kometę Halleya sprawa byłaby prostsza. Tę jednak udało się po chwili zlokalizować w atlasie i napisać wszystkie informacje. William był jednak nieusatysfakcjonowany: wolałby odpowiedzi na wszystkie pytania znać, a nie - znajdywać. Mimo to po otrzymaniu pochwały od profesora wrócił do ławki, mając nadzieję na coś ciekawszego w następnym zadaniu.



Kostki: 5, 1, 3

Pierwsze zadanie nie poszło mi najgorzej. Nie uczyłem się, ale miałem szczęście. Miałam nadzieje, że drugie zadanie pójdzie mi równie bezstresowo, widząc jednak, jak każdy kolejny dostaje coraz trudniejsze pytania zaczęłam się bać, czy aby na pewno pójdzie mi tak łatwo. By o tym nie myśleć wzięłam swoją pracę i uzupełniłem wszystko, co w niej nie pasowało. Kiedy tylko odłożyłem pióro, profesor wywołał mnie do tablicy.
Pierwsze pytanie i już poczułam, jak grunt umyka mi spod nóg. To było coś prostego, co powinnam pamiętać, ale mimo to - nie pamiętałam. Szukanie w atlasie również nie przyniosło skutków. Dlaczego? Być może fakt braku kilkunastu stron miał z tym coś wspólnego. Spojrzałam na profesora z miną w stylu "zlituj się nade mną", co chyba poskutkowało...
Dwa następne pytania dotyczyło planet wewnętrznych. Ulżyło mi, to akurat było proste: pamiętałem wszystko, a nawet jeśli coś mi umknęło - udało mi się spisać z atlasu. Z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku wróciłem do ławki.



Kostki: 1, 5, 6

Bell bardzo się ucieszyła, że to Ravenclaw otrzymał najwięcej punktów. No, nie da się ukryć, że musieli być najlepsi, tylko najczęściej na zajęcia przychodziło tyle ślizgonów (lęgły się jak robaki), że dostawali mnóstwo punktów za samą obecność i nic nie robienie. Była pewna, że to dlatego przez ostatnie dwa lata trzymali Puchar Domów. Z zainteresowaniem przeglądała swój test, nawet z ciekawości sprawdzając co powinno być, głównie po to, żeby w razie czego mogła się kłócić, że powinno być więcej punktów. Wszystko się (niestety) zgadzało, toteż wreszcie zwróciła uwagę na to co działo się w sali, a mianowicie kolejne zadanie.
Chwilę później przyszła jej kolej, toteż z razem z kilkoma książkami podeszła do arkuszu. Uzupełnienie pierwszej informacji przyszło jej dosyć opornie, przez chwilę miała wrażenie, że stoi tam i stoi, jednak profesor nie dziękował jej jak to zrobił z paroma osobami wcześniej, więc nie mogło być tak źle. Potem już się na dobre rozkręciła. Użyła swojej super krukońskiej wiedzy (zarówno tej dotyczącej astronomii, jak i szybkiego szukania informacji w książce). Poszło chyba wyjątkowo dobrze. Zadowolona, wróciła na swoje miejsce.

kostunie 3 6 5

Uśmiechnął się pod nosem, słysząc słowa profesora. Tyle pochwał za tak mało wiedzy, a tak wiele lania wody! I dlatego właśnie całkiem lubił astronomię, nawet jeśli zajęcia zaczęły się testem. Szkoda, że pozostali prowadzący nie byli tacy, jak profesor astronomii. Teraz miał nadzieję, że będzie mógł w spokoju posiedzieć i porysować. No po to tu przyszedł, prawda?
Tyle że nie. Kolejne zadanie i to wymagające od nich ruszenia się z ławki. Cóż, może na szybko znaleźć informacje w atlasie, odbębnić co trzeba przy arkuszu i już się więcej nie udzielać. Bajka.
Przejrzał treść pytań. Nie było źle. Ba, zerkając na polecenia pozostałych, miał wrażenie, że jego były jakoś wyjątkowo proste. Może to w ramach docenienia kreatywności na teście? Bo tej mu akurat naprawdę nie brakowało. W każdym razie tylko z jednym miał lekki problem, a pozostałe dwa poszły mu jak z płatka. No, no, Felix, ty geniuszu astronomii!
Ekhem. Taak.
Po skończeniu zadania wrócił na miejsce i zajął się rysowaniem. Wreszcie. Nie to, żeby cała lekcja była nudna czy coś, ale… To zew. Czy coś.

(6, 3, 6)

Wyprostowała się w ławce, słysząc pochwałę. Cóż, czuła, że poszło jej nie najgorzej, ale że od razu najlepiej? I to mimo spóźnienia! To ewidentnie był jej szczęśliwy dzień.
Do drugiego zadania podeszła z pełnym entuzjazmem. Czuła się podbudowana wynikiem testu i miała wrażenie, że nic nie może dzisiaj pójść jej źle. Zabrała się za wyszukiwanie w atlasie potrzebnych informacji. Trochę zaczęła w siebie wątpić, kiedy mimo starań, tylko na ostatnie pytanie była w stanie odnaleźć wszystko, co było potrzebne. Przeszukiwała atlas, jak tylko się dało. Wiedziała, że czas jej ucieka, że musi się pospieszyć, bo zaraz wyjdzie na środek z niczym, a w zestawieniu z sukcesem sprzed chwili to będzie druzgocąca porażka...
W końcu nadeszła jej kolei. O wiele szybciej, niż by sobie tego życzyła. Mocno zdenerwowana miała nadzieję, że może jednak ją natchnie. Za pozwoleniem profesora zaczęła od końca. Widać było, że jest zadowolony z jej odpowiedzi - szkoda, że wiedziała, że za chwilę już taki szczęśliwy nie będzie... Zabrała się za pierwsze pytanie. W ostatniej chwili udało jej się znaleźć to, co trzeba, więc usiłując wyglądać na pewną siebie, przedstawiła rozwiązanie. I wtedy nadszedł czas na drugie... Była przekonana, że tego naprawdę nie było na zajęciach! Pamiętałaby! Próbowała improwizować, ale im bardziej się starała, tym gorzej to wychodziło. W końcu profesor, najwyraźniej chcąc skrócić jej cierpienia i nie chcąc dalej patrzeć na jej upokorzenie, odesłał ją do ławki. Co za wstyd!


(3, 1, 6)

Psor uśmiechnął się na ich działania. Nie było najgorzej. Wiadomo, pierwsze zajęcia po dłuższej przerwie były dość ciężkie do przejścia, trzeba było na nowo wgryźć się w temat, oswoić z nim, zaprzyjaźnić. Jego uczniom nie wychodziło to najgorzej. Aa, wręcz przeciwnie, było bardzo dobrze.

Tymczasem już niemal wszyscy uzupełnili mapę swoimi przemyśleniami. Ciekaw był ile osób się zorientowała, że części obiektów rzeczywiście jeszcze nie brali. Oczywiście największe wymagania miał względem Avis, jako że wcześniej naprawdę popisała się wiedzą, oraz Rains i Bell, o których wiedział, że są dobre. Wszystkim trzem dał po dwa obiekty, których nie było na lekcjach, lub nawet w atlasach. Poradziły sobie nadzwyczaj dobrze. Widział po ich twarzach, zwłaszcza Avis i Rains, że nie są do końca zadowolone ze swoich wyników. Jedna wróciła do ławki ze spuszczoną głową, druga zaś ze spojrzeniem mogącym wypalać dziury w ścianach.

Zostało do zakończenia lekcji tylko kilka minut, więc już nie sądził, by miał zdążyć z odpytaniem losowej chętnej osoby, tak, jak to chciał zrobić. Trudno.
- Panny Rodarte, Reeves, Blake, oraz pan Guin, proszę, możecie uzupełnić mapę jednocześnie, żeby nie tracić czasu. Nie chciałbym Wam zabierać go po lekcji, zwłaszcza, że prawdopodobnie chcecie już iść spać - uśmiechnął się do nich wyrozumiale.

Pierwsze zadanie poszło jej średnio, ale przecież nie można się długo przejmować głupotami. Była niemal pewna, że po prostu jeszcze jej tu nie było, kiedy przerabiali ten materiał, więc nic dziwnego, że miała braki. Przyrzekła sobie jednak, że wszystko nadrobi. Tymczasem jednak czekało na nią kolejne zadanie. Do wyboru - z pamięci albo z atlasu. Pff! Banał. Przeglądanie atlasu pewnie zajęłoby jej masę czasu, ale od czegoś ma się tę fotograficzną pamięć, prawda?
Kiedy więc nadeszła jej kolej (no, jej i kilku osób jednocześnie, ale co tam), pewnym krokiem podeszła do arkusza i bez mrugnięcia okiem rozwiązywała jedno zadanie po drugim. Podała wszystkie szczegóły, z dumą widząc, jak profesor notuje coś w swoim kajeciku. No, i to się nazywa wiedza! Naprawdę szkoda, że przy pierwszym zadaniu jej tak nie poszło.
Zadowolona z siebie wróciła do ławki, zastanawiając się, czy będzie miała może jeszcze jedną szansę, żeby zabłysnąć.


(5, 6, 5)

Elena nie czuła się wybitna z tej dziedziny, ale najwidoczniej dużo zapamiętała z poprzednich klas. Cieszyła się, że uzyskała taki wynik i podarowała swojemu domu aż piętnaście punktów. Była dumna jak paw i z pewnością ten entuzjazm szybko z niej nie zejdzie. Przyglądała się kolejnym osobom, które profesor przywoływał do tablicy. Próbowała zapisywać przy tym notatki. Elena nie stresowała się. Nie miała najmniejszych problemów przed publicznym występowaniem. Ba, niecierpliwiła się. Chciała mieć to już za sobą... spoglądała co chwilę na zegar. W pewnym momencie miała wrażenie, że zajęcia się skończą. Profesor jednak odezwał się i przywołał Gryfonkę wraz z resztą uczniów, którzy nie zdążyli odpowiedzieć. A więc nadeszła jej kolej. Usłyszała pierwsze hasło. Zajrzała
szybko w podręcznik dla upewnienia. Bardzo się śpieszyła i ostatecznie stwierdziła, że nie zdąży znaleźć tej informacji. Zdała się na własną pamięć... coś świtało jej w głowie i po dłuższym zastanowieniu odpowiedziała. Poprawnie... a jednak nie czuła się wystarczająco usatysfakcjonowana. Kolejne dwa hasła zadane przez profesora z kolei uzupełniła wręcz wzorowo. Tak więc powracała na swoje miejsce z jeszcze większą satysfakcją, entuzjazmem. Kto by pomyślał!





(4, 6, 5)

- Doskonale kochani. Dziękuje Wam za udział w zajęciach. Jestem prawdziwie zaskoczony jak wiele zapamiętaliście z poprzedniego semestru. Na następnych zajęciach będzie już więcej praktyki. Z pewnością więcej niż teraz. Choć oczywiście nie znaczy to, że będziecie mogli całe zajęcia jedynie gapić się w gwiazdy. Albo siedzieć w kącie i rysować moje karykatury - spojrzał znacząco na Felixa, choć z rozbawieniem w oczach.
- Pamiętajcie, by się nie spóźnić! No, a teraz do dormitoriów i spać. Należy Wam się odpoczynek.

Psor wszedł obładowany atlasami do klasy sporo przed czasem. Zadowolony rozejrzał się, odnotowując, iż tym razem przybył jako pierwszy. Rozpoczął wyciąganie i ustawianie teleskopów, wyrównywanie ławek i tak dalej. Tym razem miał mieć zajęcia późno w nocy, z samymi studentami.
Zajęcia miały być już bardziej praktyczne. Dzięki temu liczył na większe zainteresowanie. Nie miał zamiaru naciskać ich jakoś bardzo - karnych punktów nie przewidywał, no, może za jakąś większą rozróbę.
Skończywszy rozkładać odpowiednie materiały wygładził ubranie i usiadł na swoim miejscu.
Wciąż było trochę czasu.



//przychodzić można do 20.04. Dziesięć dni na zebranie się to myślę, że więcej niż dość. Spóźniać będzie się można, acz radzę poważnie traktować przedmiot ;)

Od przybycia do Hogwartu tylko czekał na właśnie tą lekcję. Astronomia była jego ulubionym przedmiotem i to jeszcze najlepiej kiedy nie była łączona z tym przeklętym wróżbiarstwem. No, w sumie ostatnie wróżenie nie było aż takie złe, lecz wciąż jego życiowym zajęciem było patrzenie w niebo. Oczywiście nie mógł zapomnieć o tym, że tym razem nie może się położyć spać, bo czeka go bardzo ciekawa noc.  Obojętne co by robili, ważne było to, że być może będzie miał okazję do porozmawiania z nauczycielem o ich wspólnym zainteresowaniu. Kto wie, może dowiedziałby się czegoś ciekawego? Na pewno. Tak więc gdy tylko zaczęło robić się ciemno ruszył do obserwatorium, a raczej pobiegł. Jak się okazało na miejscu mimo tego ruszenia narodowego nie był pierwszy, w sensie profesor już tu był.
- Dobry wieczór - przywitał się z 'podejrzanym' uśmiechem na twarzy. Podejrzany nie z serii złych, a po prostu nosiło go ze szczęścia. To już możemy zaczynać? Rozejrzał się po klasie, pełno teleskopów i można żyć, idealna noc. Nawet jeśli nikt inny by się nie pojawił to w sumie dobrze, zawsze będzie więcej czasu na wymianę spostrzeżeń. O, właśnie, może będzie mógł umówić się na prywatną lekcję?

Taka sytuacja, że Rasheed tym razem na śmierć zapomniał o tym, że zbliżają się jakiekolwiek zajęcia. Bujając w obłokach stracił kontakt z rzeczywistością i dopiero jeden z przyjezdnych bliźniaków, który radośnie derpił sobie do obserwatorium przypomniał mu o tym fakcie. Kiedy Sharker zastanawiał się nad tym, że w Hogwarcie jest naprawdę wiele bliźniąt, stracił dodatkowe kilka minut, które mógł spożytkować na szaleńczy bieg po schodach. Wyszedł jednak z założenia, że nic nie odbędzie się bez niego (jakże błędnie!), ale nawet udało mu się nie spóźnić. Spytacie jak? Ono warto jest być prefektem chociażby ze względu na to, że można wyczaić parę bardzo przyjaznych spóźnialskim skrótów. W związku z powyższym wślizgnięcie się do sali przebiegło bardzo sprawnie i można było przyzwyczajać się do myśli, że Ślizgon na zajęciach z astronomii nie był od wieków, więc teraz może mieć z deczka średnio u profesora. Niemniej jednak animuszu nie stracił i uśmiechnąwszy się do Slavomira, przywitał się kulturalnie.
- Dobry wieczór, panie profesorze. - po wyrzuceniu z siebie formułki, pomacał się nieświadomie po piersi, jakby chciał sprawdzić czy po szaleńczym biegu odznaka prefekta wciąż tkwi na swoim miejscu. Po tym krótkim i mimowolnym zabiegu zajął sobie miejsce gdzieś w kącie i czekał na rozpoczęcie zajęć, bo nagle okazało się, że ma jeszcze chwilę. Zadziwiające zagięcie czasoprzestrzeni.

Zajęcia z astronomii na pewno nie były czymś, czego Rience oczekiwałby z jakimś większym podnieceniem. Ostatnimi czasy naprawdę niewiele rzeczy potrafiło wywołać na jego twarzy uśmiech, a kolejne zajęcia na pewno nie były jedną z nich. Tak jakoś wyszło, że raczej nie był w zbyt dobrym humorze (może ze względu na kolejny wyjazd Ryana i ponowne pozostanie samemu w mieszkaniu?), a zbliżające się wakacje rzucały całkowity cień na fakt, że przecież jeszcze pozostało im kilka miesięcy nauki. Mimo wszystko czuł, że skoro już pamiętał, to może warto będzie wybrać się na astronomię. Wielkich nastrojowych rewolucji nie przewidywał, ale w sumie co mu szkodziło się zjawić i sprawdzić jak w tym zamku się ją prowadzi. Może to i wstyd, ale skoro astronomia nie była już przedmiotem obowiązkowym na studiach to Hargreaves całkowicie o niej zapomniał, pewnie niesłusznie uważając ją za mniej interesującą niż eliksiry. Kiedy wszedł do sali, przywitał się krótko z profesorem i szybko odnalazł sobie jakiś przytulny… teleskop, przy którym stanął w oczekiwaniu na zajęcia.

Brak możliwości sprawdzenia czy Ettore siedzi już w łóżku bardzo utrudniała Żółwikowi zjawianie się na zajęciach z astronomii. Oczywiście to była oczywista wymówka, która miała wyjaśnić jego zapominalstwo lub niechęć do pojawiania się na zajęciach z wgapiania się w niebo, ale zawsze dobrze było ją wykorzystywać, gdy brakowało tych lepszych argumentów. Szczerze mówiąc to wcale mu się nie chciało przychodzić do obserwatorium, ale postanowił zrobić to ze względu na swojego brata. Chciał wprowadzić odrobinę zamętu i nawet nie zakładał dzisiaj krawatu, który oczywiście różnił się kolorem od tego, który nosił Ettore. No, a poza tym to możliwość dostrzeżenia w niebie czegoś ciekawszego niż jedynie… no, nieba zaintrygowała Halvorsena i dodatkowo pomogła znaleźć motywację do wypchnięcia tyłka z przytulnej wieży Krukonów.
- Dobry wieczór. - rzucił w stronę profesora, gdy już przekroczył próg sali, doszczętnie zawalonej teleskopami. Mimo, że on i Ettore byli identyczni to nikt na pewno nie miałby problemów z odróżnieniem ich w tym momencie. Żółwik okazywał zdecydowanie mniej entuzjazmu i gdy zbliżył się do Kebaba zaczęło rzucać się to w oczy jeszcze bardziej. Dźgnął brata w bok na powitanie i posłał mu minę pt. „chce Cię zobaczyć na ONMS”, ale nie odezwał się ani słowem.

Elena przespała prawie całe popołudnie. Wstała dopiero na kolację i tam dowiedziała się, ze przecież dzisiaj są zajęcia z astronomii. No cóż... wypadałoby się pokazać. Tak więc gdy zjadła poszła wziąć długi prysznic na rozbudzenie i przebrała się w szkolne szaty. Noc była chłodna więc założyła również długą, szkarłatną pelerynę. Przecież nie może się przeziębić.
Gdy weszła do klasy stwierdziła, ze jest ja na razie jedyną przedstawicielką płci pięknej. Czy robiło to jakąś różnicę? Szczerze mówiąc nie bardzo. Elena chciała tylko jakoś przebrnąć tą lekcję, bo wiedziała, że w tym semestrze musi chodzić na wszystkie, inaczej znów nie zda. A powoli irytowało ja chodzenie na zajęcia z osobami młodszymi od siebie. Nigdy tego nie lubiła.
Tak więc zdjęła kaptur w którym przemierzała szkolne korytarze. Skinęła na powitanie profesorowi i powoli przeszła na koniec sali by zająć miejsce w ostatnim rzędzie.

Astronomia nigdy nie była ulubionym przedmiotem Isolde. Nie żeby wcale jej nie interesowała, skąd! Jednak gwiazdy były tak dalekie, a ją fascynowały rzeczy bliższe, bardziej namacalne. Dlatego tak chętnie chodziła na zajęcia z ONMS, a z zaklęć i Obrony Przed Czarną Magią była naprawdę świetna. Tak naprawdę Isolde lubiła większość przedmiotów (z wyjątkiem może Eliksirów, które uważała za zło konieczne), ale te które naprawdę ją pociągały wiązały się z obcowaniem z naturą albo jakimś rodzajem niebezpieczeństwa.
Od rozstania z Zachariaszem żyła tylko siłą rozpędu, wiedząc, że jeśli się zatrzyma, przestanie działać, koncentrować się na nauce, zupełnie się rozpadnie. Wsunęła się do klasy ze spuszczonymi oczami, mając nadzieję, że nie spotka nikogo znajomego i jednocześnie wiedząc, że to raczej niemożliwe.
- Dobry wieczór, panie profesorze - powiedziała cicho, patrząc z sympatią na nauczyciela i myśląc, że może akurat dzisiaj astronomia jest lepszym wyborem niż kiedykolwiek indziej.

Nie żeby twierdziła, że wróżbiarstwo i astrononomia są bardzo podobne (może poza wpatryniem się w gwiazdy centaurów), ale po ostatniej lekcji wróżbiarstwa, która ją nieco rozczarowała, bardzo wyczekiwała czy może z astronomią nie będzie lepiej. Ucieszyła, że odbędzie się w nocy. Co prawda jakimś super nocnym markiem nie była, nawet jeśli czasem lubiła sobie po nocy pospacerować po korytarzu, ale te lekcje w nocy wydawały się czymś wręcz oczywistym... No i na pewno będzie więcej praktyki. Uwielbiała patrzeć w gwiazdy. Sama teoria jej specjalnie nie ciekawiła, chociaż była z nią w miarę obeznana.
Weszła do obserwatorium przywitała się z profesorem i Riencem, a potem podeszła do Elenki, bo jakoś strasznie dawno jej nie widziała...
- Hej, Elenka, co tam u ciebie? Nie spodziewałam się zobaczyć się na astronomii! - powiedziała do niej wesoło.

Cudowne uczucie, doprawdy cudowne. Wraca sobie człowiek po chorobie do szkoły, wcześniej nikt go prawie nie odwiedza, w szkole też wszyscy znajomi jakby gdzieś poginęli, odcięty od świata totalnie, postanawia zatem iść na lekcje, bo na picie jeszcze za wcześnie. Pechowo brak jakichkolwiek zajęć zmusza go do uczestnictwa w lekcji astonomii.. Nie, żeby był to jakiś nieciekawy przedmiot, ale z pewnością piątkowi nie potrzebny. Z całym szacunkiem dla profesora i wszystkich zainteresowanych przedmiotem. Fridaya jednak bardziej ciągnęło do mugoloznawstwa, historii, literatury.. A w górę, na niebo lubił patrzeć, lecz tylko po to by snuć jakieś ciekawe marzenia, a nie by zastanawiać się ile gwiazd jest w tym układzie solarnym, jak wiele planet występuje w kosmosie, czy na pozostałych istnieje życie i takie tam. Co by nie było, Krukon przyszedł w końcu na lekcje, nawet przed czasem mimo spalonej wcześniej fajki. No musiał, musiał. Sobą by nie był, w dodatku dawno tego nie robił, bo jak tu palić przy zapaleniu płuc – toż to niemalże samobójstwo, prawda?! Smutno, smutno, a jeszcze smutniej, bo praktycznie żadnej znajomej osoby. Okej, było kilka osób z Domu, z drużyny w tym Bell i ten długowłosy, którego imienia nie znał, ale był szukającym. Poza tym.. nie, nie bardzo kojarzył zgromadzonych. Cóż, cóż.. poza tym w ogóle jakoś mało kobiet było. Czyżby astronomia była aż tak męskim zajęciem? No, ale nie było tak źle, bo na Gay party też nie było co liczyć. W końcu wspomniana Bell znajdowała się w sali – albo raczej ogromnym schowku na teleskopy, w którym ktoś upchał ławki, krzesła, oraz biurko nauczyciela – poza tym jakaś dziewczyna i dość urodziwa blondynka. Nie, nie mogło być tak źle. – Dobry wieczór Panie Profesorze i cześć wszystkim! – powiedział od progu, wysilając się na jakikolwiek entuzjazm. Średnio mu się to podobało. Lekcja, wieczorem. A przecież mógłby iść do Trzech Mioteł, albo gdziekolwiek indziej i w spokoju oddać się alkoholizacji, zabawie, może nawet jakiemuś ćpaniu.. Cóż, ciężkie jest życie. Może choć lekcja będzie ciekawa…

Nikt nie mógł zaprzeczyć temu, że podczas trwania lekcji wróżbiarstwa Rains była niezdrowo wręcz podniecona samym faktem tego, iż owa lekcja się odbywała. Podobny proces zdarzał się również podczas zajęć astronomii i to nie tylko dlatego, że darzyła szacunkiem profesora, który je prowadził, ale także przez wzgląd na możliwość majstrowania przy teleskopach, przyglądania się gwiazdom i robienia masy innych rzeczy, które Nashword tak lubiła. To był jej konik i chętnie zajechałaby tę klacz, żeby wyciągnąć jeszcze większą ilość wiedzy, którą chłonęła jak gąbka.
W obserwatorium pojawiła się przed czasem, nie chcąc stracić ani minuty. Modne spóźnienie było okej, ale nie wtedy, kiedy chciała zrobić dobre wrażenie na nauczycielach prowadzących przedmiot. Chyba, że ten był po prostu stuknięty i uważał spóźnianie się za równie modne i mądre. Nawet jeśli Nashword wiedziała, że nie ma absolutnie nic mądrego w braku  szacunku do czyjegoś czasu.
- Dobry wieczór, panie profesorze - rzuciła krótko.
Zajęła jedno z wolnych miejsc i w spokoju oczekiwała na rozpoczęcie zajęć, obserwując nauczyciela i innych uczniów. Skinęła Sharkerowi głową na powitanie, gdy go dostrzegła. Och, och, prefekci Slytherinu w komplecie. Ziewnęła lekko, ukrywając usta w dłoni. Wprawdzie była nocnym markiem, ale dzisiaj czuła się wyjątkowo zmęczona.

Elena siedziała pogrążona we własnych myślach i cierpliwie czekała na początek lekcji. Do klasy weszło kilka nowych osób, jednak tłumów nie było. Tym lepiej, mniejsze ryzyko na pracę grupową, której Elena nie znosiła. A poza tym oczywiście więcej spokoju. Na nocnych zajęciach prawie zawsze trafiał się ktoś kto zasnął nad teleskopem, czy marudził, że to nieludzka pora na zajęcia i naturalnym zachowaniem człowieka w nocy jest sen. Osobiści nienawidziła tego typu komentarzy. Uważała, ze jeśli ktoś nie potrafił wysiedzieć, to w ogóle nie powinien przychodzić. Między innymi dlatego jest to jej pierwsza lekcja astronomii od bardzo dawna.
Niespodziewanie obok niej pojawiła się rudowłosa krukonka.
-Witaj Bell, ciebie również miło widzieć. Faktycznie, dawno nie było mnie na tych zajęciach. Warto więc było jednak się na nich pojawić tym razem.- odpowiedziała zdawkowo.
Bell nie była jej ani przyjacielem, ani wrogiem. Raczej kimś neutralnym. Od czasu do czasu mogły zamienić parę słów na wspólnych zajęciach, ale na bliższe znajomości raczej nie było co liczyć.

Biegłby, ale w sumie... Po co. To znaczy jasne, spóźnianie się było wybitnie niekulturalne, ale z drugiej strony wpadanie do sali z wywieszonym jęzorem też do najgrzeczniejszych nie należało. To była więc kwestia wyboru mniejszego zła, a że dzwonek zadzwonił dopiero przed chwilą, to uznał, że nie spóźni się dużo. Do obserwatorium wszedł więc spokojnym krokiem i został mile zaskoczony faktem, że lekcja jeszcze się nie zaczęła. Pięknie, czyli ani się jakoś mocno nie spóźnił, ani nie wygląda jak pies podczas upału.
- Dzień dobry, profesorze - uśmiechnął się i lekko skinął głową.
Wypadałoby jeszcze zająć jakieś sensowne miejsce. Rozejrzał się szybko i dostrzegł Rains. Cóż, ostatnio im się dobrze razem pracowało, więc może nie będzie miała nic przeciwko, jeśli na tej lekcji też dotrzyma jej towarzystwa.
- Cześć - rzucił, kładąc torbę niedaleko jej stanowiska. Wyglądała na zmęczoną - cóż, on też jakoś bardzo wyspany nie był. W zasadzie wolał wstawać nieco wcześniej i wcześniej też kłaść się spać, więc te zajęcia trochę nie trafiały czasowo w jego przyzwyczajenia. Cóż, jakoś wytrzyma, prawda?

//o lekcji nie zapomniałem, kajam się, z różnych powodów będę musiał przesunąć rozpoczęcie na 30 - obecnie nie mam czasu na odpisy.
Tak więc ten, nadal można się spokojnie spóźniać :)

Oczywiście, że przychodził ostatni. Jak zwykle się zaczytał. Zdawał sobie z tego sprawy, że nie powinien, ale z drugiej strony... z drugiej strony to chyba nie miało aż takiego wielkiego znaczenia.
Sądząc po otwartych drzwiach zajęcia się jeszcze nie zaczęły, więc czym prędzej wszedł i zajął miejsce.
Był już późny wieczór - dla niektórych zapewne już noc. Czas idealny na to, by obserwować niebo. Uśmiechnął się w sumie na to. Romantyczna lekcja przy teleskopach... w zasadzie mu to odpowiadało.

Gdy tylko Black wpadł do klasy, wskazówka zegarka pokryła się z dwunastką. Chłopak miał więc szczęście. Choć - uściślijmy - nawet, gdyby przyszedł po czasie, nie wiązałoby się to z poważniejszymi konsekwencjami. Nie u Aristova, który - ustalmy - był jednak specyficzny.
Slavomir więc rozpoczął - i po chwili zakończył swój rytuał uroczystego zamykania drzwi, po czym udał się na przód obserwatorium, tak, by każdy go dobrze widział i słyszał. Posłał im serdeczny uśmiech.
- Witajcie na kolejnej lekcji Astronomii. Cieszę się, że tak wielu z was przyszło na moje zajęcia. Nie tracąc czasu (bowiem tak, wiem iż każdy z was jedyne, o czym teraz marzy to wygodne łóżko, zatem im szybciej skończymy tym szybciej pójdziemy), przejdźmy do rzeczy.
- Ostatnio, jako że zaczynaliśmy lekcję o innej porze, była ona bardziej teoretyczna. Teraz możemy to nadrobić. Mamy dziś na niebie trzy planety. Każdy z was wylosuje sobie jedną, oraz spróbuje ją odszukać na niebie. Możecie pójść w systematyczne przeszukiwanie nieba teleskopem, obliczenia, czy łut szczęścia. Nie interesuje mnie jak do tego dojdziecie, ważne, by ją znaleźć. Nie przewiduję ujemnych punktów dla domów, więc bez stresu.
Przeszedł po klasie, i pozwolił każdemu na wybór swojej planety mugolską metodą wyciągania losów. Pewnie niektórych ona zdziwiła, dla niego jednak była zwyczajnie wygodna. Skuteczna w każdym razie.
Gdy już każdy poznał nazwę swego celu, potoczył wesołym spojrzeniem po zebranych.
- Macie dziesięć minut. Zaczynajcie!

Kostki:

//Następny posty się pojawi, gdy każdy odpisze. Jeśli się to przeciągnie do dwóch tygodni - sądzę, że nie będziemy czekać na spóźnialskich i wlepimy im kostkę "1". :)

Lekcje w Hogwarcie nie były takie łatwe jak w poprzedniej szkole. Nie chodziło tu o poziom nauczania, bo z tym nie miał żadnego problemu, po prostu rozpraszały go te wszystkie dziewczyny ubrane dzięki bogu nie w burki. Myślicie, że po roku powinien już do tego przywyknąć? Nie bardzo, w końcu w Emiratach spędził praktycznie całe swoje dotychczasowe życie. Tak więc zamiast skupić się na przygotowaniach do lekcji obczajał, oczywiście dyskretnie, wszystkie dziewczyny, które wchodziły do sali. Nie było nic gorszego od chamskiego wgapiania się w nie, dlatego też on już dawno nauczył się robić to tak, aby nikt nie skumał co właśnie robi. To wszystko jednak w pewnym stopniu zabierało mu zdolność skupienia się, co mogło wypłynąć na przebieg lekcji. No, ale też ile można, gdy właśnie kończył swoje mini obserwacje pojawił się ktoś kto na pewno będzie próbował namieszać. Enzo, bez krawata, na szczęście on miał swój własny, więc liczył na to, że nauczyciel ma dobrą pamięć i jakoś ich rozpozna.
No i znów ten kebab, gdyby brat powiedział to na głos... Bulwers gotowy, bo w końcu ile mógł mówić, że nim nie jest. Pogratulować ojcu wyboru kraju do przeprowadzki... Dźgnięcie na przywitanie? No niech będzie, jednak on odpuścił sobie tego typu zagrywki, patrząc się tylko na niego jakby nie do końca wiedział co drugi Halvorsen robi na astronomii (oprócz rozpraszania). Jako tako wiedział już co oznaczają jego spojrzenia, on na ONMS? Może, w końcu zwierzęta lubił, challenge accepted. Rzucił mu uśmieszek z serii perfidnych i także postanowił się nie odzywać, w końcu mieli już ten cały przekaz myślowy.
Niedługo po tych całych przekazach rozpoczęły się zajęcia, bez zastanowienia wybrał jedną z planet i rozpoczął poszukiwania. Na początku nietypowo dla niego za pomocą obliczeń, zły pomysł, przez to wszystko nie mógł się skoncentrować i chyba nie muszę do czego znów wrócił. Przez większość czasu bujał w obłokach i dziękował każdemu z bogów za to, że jest w normalnym kraju wolności w ubieraniu się. No niby w szkole trzeba było nosić mundurki, ale i tak było już o wiele lepiej, a co będzie po zajęciach? He he. Wrócił do tematu zajęć krótko przed upływem dziesięciu minut, przygarnął sobie jeden z teleskopów i na szybko znalazł planetę, uff. Nieco zdezorientowany spojrzał na resztę obecnych, dobra nie jest źle. Chyba nie powinien tak łatwo tracić koncentracji przez taki powód. Ktoś jeszcze mógłby uznać, że patrzy na płeć przeciwną przedmiotowo, co oczywiście nie było prawdą, miał całkowicie odwrotne myślenie, tylko no... Chodziło o tą całą różnicę między krajami, wiadomo.

[3]