Rosa nie należał do osób łatwych, do wyprowadzenia z równowagi. Miał też bardzo grubą skórę, jeśli chodziło o to, jak świat i ludzie traktowali zwierzęta. Sam nie należał do eko-terrorystów, nie był nawet wegetarianinem, potrafił zrozumieć wiele potrzeb ludzkich, rozumiał zasady działania łańcucha pokarmowego i pętli przetrwania na tym świecie. Znacznie trudniej było mu tolerować ignorancję i brak szacunku, bo wbrew pozorom, Frey sam tu przyszedł po pomoc, a nie Rosa prosił go o szansę pracy przy jego coblynau.
- Panie Frey, czy uważa mnie pan za autorytet? - zapytał spokojnie, podnosząc się z kucków przy gnomach, chwilę po tym jak ekscentryczny czarodziej całkowicie zignorował fakt zgonu jednego z jego podopiecznych- Skoro poświęcił pan swój czas na przyjście tutaj, pozwolę sobie wierzyć w to, że nie jest pan osobą lubiącą go trwonić sobie ani innym. - dopełnił, zatrzymując bezwzględne spojrzenie jasnych oczu na mężczyźnie. Dawno tego nie praktykował, obawiał się więc, że może trochę wyszedł z wprawy, używanie jednak genów wili było jego naturą, wystarczyło utrzymywać kontakt wzrokowy:
- Żadna istota nie będzie wykonywać pracy dobrze, jeśli będzie chora. - dyktował, wywierając presję na podświadomość drugiego czarodzieja- Żaden podopieczny nie będzie rozumiał powierzonych mu zadań, jeśli komunikaty nie są jasne. Treser zapewne nauczył je, że mają po prostu kopać, inaczej będą ukarane. Zaklęciem, mazidłem, trucizną, batem. Nie ma nic nadzwyczajnego w tym, że bezmyślnie i odruchowo kopią wszędzie, bo tyle wyniosły z tresury. Trzeba kopać, żeby nie bolało. - kontynuował - Po pierwsze, musi doprowadzić je Pan do stanu zdrowia, zanim ktoś zgłosi kontrolę pana biznesu departamentowi istot magicznych. - uniósł brwi, co było jasnym sygnałem tego, kim jest owy, tajemniczy ktoś - Po drugie, niezależnie od tego jak wielką wywiera pan na nie presje, coblynau są w stanie osiągać ograniczone wyniki. Jeśli potrzebuje pan więcej urobku w krótszym czasie, potrzebuje Pan więcej pracowników, silnych i zdrowych. - podkreślił, po czym dodał, dla jasności - Umierające, ranne i zatrute nie będą kopać lepiej i sprawniej. - jakby mówił do idioty, jednak nawet nie drgnęła mu powieka - Po trzecie, polecam wypożyczenie Przewodnika, w niektórych osadach Coblynau można nająć przewodnika, zaznajomionego z pracą. Włącza się go do swojego zespołu i uczy on mniej doświadczone osobniki jak radzić sobie w trudnych warunkach pracy. Jeśli rozważa Pan takie wsparcie - a informuje Pana, że Pan rozważa - jestem w stanie w tej materii również pomóc.
W międzyczasie wrócił Pickles z kilkoma fiolkami uzdrawiających eliksirów. Zaprzęgając do pracy wszystkie swoje, skromne to skromne, ale zawsze jakieś, umiejętności uzdrowicielskie zabrał się prędko za przypilnowanie, by żaden z pozostałych stworków nie podzielił tego smutnego losu, jaki spotkał tego jednego, leżącego w wydeptanej, zeszłorocznej trawie.

@Maximilian Felix Solberg

Niestety nawet jeśli się uwielbiało swoją pracę, bywały dni, że ciężko było w pełni czerpać z niej radość właśnie za sprawą klientów wszelkiej maści. Frey do tego grona ewidentnie należał i z tego, co można było bardzo łatwo wywnioskować, nie miał bladego pojęcia, jak zajmować się istotami, które do Ciebie przyniósł.
-Nie znam Pana za dobrze, ale chyba... - Zaczął niepewnie, bo nie rozumiał, skąd to nagłe pytanie o autorytet. Zaraz jednak skinął głową na potwierdzenie, że owszem, nie przepada za marnowaniem niczyjego czasu, a tym bardziej swojego.
Ucisk na umysł był skuteczny, co obiło się w oczach Freya. Nagle stały się nieco bardziej puste, jakby osobowość poniekąd z nich uciekła. Słuchał Twoich słów w milczeniu i ciężko było powiedzieć, ile z nich tak naprawdę zrozumiał. Co jakiś czas kiwał głową, co jakiś czas nią kręcił. Widać było, że w jego głowie coś się dzieje, ale bardzo ciężko było określić, co dokładnie.
-Oczywiście, że potrzebuję silnych i zdrowych. - Zgodził się w końcu, rzucając jeszcze kilkoma oczywistościami, które absolutnie nic do rozmowy nie wnosiły. -Rozważam to wsparcie, tak... - Nawet i bez nacisku na własne decyzje, nie odmówiłby tej opcji. Nie wiedział, że podobna możliwość istnieje, bo nigdy nie interesował się coblynau w żaden sposób. Miały pracować i tyle, a jak nie pracowały, to chciał je jakoś naprawić. Ot, cała filozofia, jaka kierowała ekscentrycznym biznesmenem.
-Mógłbym zostawić je pod Pana opieką. By wydobrzały? - Zapytał zdecydowanie łagodniej niż wcześniej. Sam miał zamiar wykorzystać czas bez pracowników, na znalezienie odpowiedniego przewodnika i możliwe, że paru innych restrukturyzacji swojej pracy. Przynajmniej teraz, takie myśli chodziły po jego głowie, po całym kazaniu, jakie usłyszał z ust półwila.

Atlas nie należał do drobych mężczyzn. Nie miał w zwyczaju celowo górować z rozmówcami, często wybierając możliwość siedzenia, bądź zatrzymując się o krok dalej od nich, niż normalnie można się tego po człowieku spodziewać. Zdawał sobie jednak sprawę z tego, że to działało w obie strony, że może podejść o krok za blisko, zmuszając tym samym swojego rozmówcę do zadarcia głowy, wywierając tym głębsze poczucie bezsilności i małości, w porównaniu z nim samym. Nie uważał takich praktyk za przejaw kultury, nie był ich fanem, ale znał te zagrania. Te i inne, potrzebne do operowania w rzeczywistości, w której jego geny spotykały się  z nieprzychylnymi reakcjami. Nie był z siebie dumny, ale cel uświęca środki, w tym przypadku nie uważał, że miał wiele większy wybór.
- Bardzo mnie cieszy, że tak rozsądnie podchodzi Pan do tematu. - posłał mu piękny uśmiech, starając się pozostać przy zasianiu idei, że Frey sam na to wszystko wpadł, a nie zostało mu to wciśnięte do łba tłokiem - Mógłby Pan, choć będą się z tym wiązały koszty magilekarza, środków leczniczych, produktów wzmacniających. W ramach swojego wynagrodzenia popracuję nad ich możliwościami i sposobami komunikacji, by nauczyły się pewnych schematów, które być może łatwiej będzie panu rozszyfrować przy ewentualnych, przyszłych sytuacjach. - zaproponował, spoglądając na Picklesa, który wyczarował niewielkie prześcieradło, w które zawinął biednego, poległego gnoma, bo pozostałe wydawały się jeszcze bardziej skołowane i wstrząśnięte w otoczeniu zwłok. Skrzat dzielnie zachęcał gnomy, by siorbnęły kilka kropel eliksiru wzmacniającego, które zakropił do ziołowego naparu, jednego z tych, które wymyślił do pojenia magicznych zwierząt, by wspierać ich odporność.

@Maximilian Felix Solberg

Widać było, że ta fizyczna przewaga również wywierała odpowiednio swój wpływ. Właściciel gnomików zdecydowanie stracił nieco swojego animuszu, który był tak wyraźny przez pierwsze minuty waszego spotkania. Oczywiście i geny wili miały na to wpływ.
-Oczywiście. To jest genialny pomysł. Tamten patałach ani trochę nie znał się na tym. Na pewno nie tak jak Pan. - Przeszedł w obrażanie poprzedniego "tresera", choć uprzednio jedynie zarzucał mu brak skuteczności. Teraz zdecydowanie bardziej agresywnie wypowiadał się o czarodzieju, który poniekąd jeszcze bardziej zepsuł mu pracowników.
-Proszę się nie martwić o koszty. Wszystko ureguluję, bez problemu. - Machnął ręką, bo choć nie należał do niezwykle bogatych, tak jakimś magicznym cudem zawsze wiedział, jak wyczarować sakiewkę pełną pieniędzy, gdy była taka potrzeba. -Jeśli osiągnie Pan sukces, zapłacę nawet podwójnie, tylko proszę mi dać gotowych do pracy pracowników i raczej zwięzłą instrukcję, jak ich dalej motywować. - Dodał z cwaniackim uśmieszkiem. Widać było, że mimo wszystko nadal nie był w stanie pozbyć się dość wątpliwego podejścia do całej tej zaistniałej sytuacji.

Pozwolił Picklesowi robić swoje, zawierzając, że jego skrzat wiedział, jakie ma zadania na tyle dobrze, by nie musiał on go pilnować na każdym kroku. Uśmiechał się lekko do Freya, choć jego spojrzenie pozostawało uważne. Nie miał w naturze natychmiastowego rzucania się do wyciągania konsekwencji za swoją nieudolność, choć kusiło go zawsze, by takim wspaniałym właścicielom zwierząt dać posmakować piekła, które sami gotowali swoim podopiecznym.
- Postaram się jak najwięcej załatwić przez koneksje, a także wykorzystać posiadane przeze mnie środki. - powiedział łagodnie, coby mu się ta ryba, ochoczo zgadzająca ze wszystkim, nie zerwała nagle z żyłki. Póki było dobrze - było dobrze.
Skinął głową, na ten jego szelmowski uśmiech. Domyślał się, że nie jest w stanie zmienić człowieka w kwadrans, jednym pobocznie rzuconym urokiem. Nie spodziewał się, by Fray nagle stał się wielkim fanem i obrońcą coblynau. Jego osobistym sukcesem będzie to, że stojący przed nim czarodziej w przyszłości nieco rozsądniej potraktuje swoich pracowników, przyłoży się do doedukowania samego siebie, a także posłucha ludzi bardziej wykształconych w kwestiach, w których mu samemu czegoś brakuje.
- Jak najbardziej. Będę informował na bieżąco listownie o postępach. Domyślam się, że chce pan jak najszybciej wznowić pracę. Kiedy tylko będą w stanie działać, odeślę je do pana. Pickles. - zwrócił się do skrzata - Podaj mi, proszę, adres Jerome. - wyciągnął rękę do skrzata, który kolejnym pstryknięciem palców, wyczarował elegancką papeterię, na której był zgrabnie zanotowany adresik - To zoolog, którego profesję można najbliżej określić jako hodowcę coblynau. Będzie w stanie pomóc i z przewodnikiem i z przygotowaniem odpowiednich warunków bytowania. - podał mężczyźnie karteczkę.

@Maximilian Felix Solberg

Klient w ogóle nie interesował się tym, co w międzyczasie działo się z coblynau. Przykre, ale niestety i tacy czarodzieje istnieli na świecie. Śmierć jednego z nich całkowicie zignorował, a o reszcie zapomniał. Skoro nie pracowały, nie widział powodu, by dawać im atencję w tej chwili. To Atlas był tym, na którym skupiał uwagę, bo to do niego posiadał interes. Kosztowny, oczywiście, ale nadal był gotów dobić targu.
-Wiedziałem, że jest Pan dokładnie tym człowiekiem, którego szukałem. - Zadowolony uścisnął Ci dłoń czując, że wszystkie jego problemy teraz same się magicznie rozwiążą przy pomocy sakiewki. Oczami wyobraźni widział już jak prężnie będzie działała jego kopalnia, gdy odbierze od Ciebie istotki w pełni sił i szczęśliwe, że mogą dla niego znów harować.
-Oczywiście. Czarodziej nie żyje o samym powietrzu, prawda? - Zażartował, choć było to przy całej tej sytuacji raczej niesmaczne niż śmieszne. -Będę czekał na raporty. - Zapewnił jeszcze, odbierając od skrzata karteczkę z adresem i słuchając wyjaśnień co do tego, kim był Jerome. -No i świetnie. Więcej mi nie potrzeba. Gdyby każdy był taki jak Pan, to bym zbankrutował już dawno. - Znów się uśmiechnął, po czym coś tam jeszcze wymamrotał, spojrzał na zegarek kieszonkowy, ucałował Twoją dłoń i zniknął, zostawiając Cię samego ze swoimi konającymi podopiecznymi.

Kiwną z uśmiechem głową, w odpowiedzi na słowa Freya i uścisnął mu kulturalnie dłoń. To tylko praca. Gdyby podchodził do niej tak emocjonalnie, jak jeszcze dziesięć lat temu, byłby bezrobotny, a może i martwy, bo nigdy nie wiadomo z kim się wszczyna awantury.
Odprowadził biznesmena za trzy knuty wzrokiem, z gasnącym na ustach uśmiechem, a kiedy ten deportował się, z pełnym przejęciem zwrócił całą swoją uwagę w kierunku coblynau.
Wraz z Picklesem określili poziom ich stanu zdrowia, podzielili na trzy grupy, te, które potrzebowały natychmiastowej pomocy, te, które potrzebowały najpierw odpocząć i te, które mogli zostawić sobie na koniec. Wysłał patronusa w stronę zaprzyjaźnionego magiweterynarza, by przyszedł tu oszacować, jakie należy podjąć kroki, by zrobiło się im jak najszybciej chociaż trochę lepiej. Późniejszym popołudniem pochował coblynau na skraju rancza. Mały grobik stworzenia, o którym świat za chwile zapomni. Jednego z wielu anonimowych istot, które padły przez ludzką zachłanność.

zt

+ pracowy