Z niewyraźną miną przywlokła swoje zwłoki ponownie na Zielarstwo. Nie za bardzo jej się chciało, jednak skoro już zaczęła, to chciała to zakończyć. No i w sumie lubiła Eliksiry, więc nie zaszkodziło by się na nie przejść, a do tego było jej potrzebne zaliczenie tej bitwy na Zielarstwie.
Weszła do cieplarni i przywitała się z nauczycielką. W milczeniu wysłuchała wszystkich poleceń, po czym ruszyła do jednego ze stanowisk ze śliwkami. Niezbyt przypadły jej do gustu te szalone roślinki, ale przecież nie miała wyboru. Po chwili wahania zbliżyła się do okazu, który wyglądał w miarę spokojnie i wydawał się nie mieć ADHD.

Śliwki - kostka 2

Tak szczerze to średnio jej zależało, żeby iść na eliksiry. Nie mając soku ze śliwek miałaby przynajmniej usprawiedliwienie. Wypadałby jednak odrobić kiedyś te stracone na zielarstwie punkty. Przyszła więc. Modląc się, żeby tym razem było lepiej.
Nie zwlekając podeszła do stanowiska ze śliwkami. Marnowała na to swój czas wolny, dobrze byłoby więc się z tym streścić. Pierwsze dwie śliwki wycisnęły się fest. Jakby wiedziała, że to takie proste, to by się tak z nimi nie cackała na zajęciach. Musi pamiętać żeby wyśmiać Xaviera po powrocie do pokoju wspólnego. Karma jest okrutna, bo kiedy tylko o tym pomyślała, kolejne dwie śliwki jej uciekły i rozplaszczyły się na Krukonce przy stanowisku obok.
- O siet! Strasznie przepraszam - zawołała w jej stronę i podbiegła do niej obejrzeć szkody - Wypiorę ci to... wszystko.
Dobrze przynajmniej, że nie trafiła w nauczycielkę.

Kostka: 4
//Alice masz farta. To miałaś być ty xD

Brakowało jej czasu tego dnia, dlatego ledwo zdążyła przyjść na wyznaczony termin poprawy. Miała jeszcze tyle planów na ten dzień, że z niecierpliwością oczekiwała, aż profesor do niej podejdzie i powie jej, co ma zrobić. Wysłuchała uważnie, aby tym razem się nie pokaleczyć. Czas spędzony w skrzydle szpitalnym nie był najprzyjemniejszy. Wciąż miała ślady, które nie zdążyły się zagoić. Miała nadzieję, że to kwestia dni a nie całego życia.
Znowu stałe twarzą w twarz z bawełną. Nie było tutaj nikogo, kto mógłby ją rozpraszać, więc bez słowa zajęła się podchodami do rośliny. Dotknęła to tu, to tam, a potem zabrała się za kolczastą osłonę. Niestety nie dość, że się spieszyła (ale założyła rękawice!), to jeszcze bała ostrych kolców. Zamiast zdjąć osłonę, wolała złapać za kwat. Niestety, był zbyt duży, żeby wydostać się pomiędzy ostrymi krawędziami, więc cała robota poszła na marne.
Spojrzała żałośnie na bawełnę. Jak nic profesor straci do niej zaufanie.

BAŁWEŁNA: 4

Tym razem poszło jej o wiele, wiele lepiej! Z dumą spojrzała na śnieżny kwiat i uniosła go wysoko, by spojrzeć na jego budowę pod światło. Był niesamowity, tak delikatny, że strach było go trzymać w dłoniach. Jej uszom dobiegł dźwięk, trzask. Automatycznie osłoniła kwiatek swoim ciałem i rozejrzała się wokoło. CO TU SIĘ DZIEJE?! Kto chce zaatakować jej śnieżynkę?! Gotowa do walki  i obrony jej ciężko wyciągniętego kwiatuszka, spojrzała na Gemme i jakąś krukonkę. Zamrugała zdezorientowana i odetchnęła z ulgą. Gdyby uderzyło to w nią, to by chyba zabiła. Znaczy… zabiłaby, gdyby coś się stało bawełnie, a znając jej szczęście, na pewno by się stało!
Kiedy zabezpieczyła go w odpowiednim miejscu, podziękowała profesor Vicario i opuściła cieplarnie.

z\t

Sydney szło, jak na jej umiejętności, całkiem przyzwoicie. Śliwki nie zwiewały, tylko spokojnie czekały na swoją kolej. Co prawda mistrzowsko jej nie poszło, ale w efekcie zdobyła wystarczająco dużo soku, aby, na jej oko, wystarczyło go na jakieś dwa eliksiry.
Kiedy zadowolona Syd kończyła robotę, usłyszała niespodziewany świst i poczuła, jak coś rozbija się na jej ręce. Z niedowierzaniem spojrzała na rękaw, z którego, niczym w zwolnionym tempie, zsuwały się pozostałości tych szatańskich, latających śliwek.
Już zaciskała pięść, aby strzelić kogoś w zęby, gdy podbiegła do niej jakaś Puchonka, przepraszając za śliwki.
- Nic się nie stało - wyrzuciła z siebie Torres, gadając przez zaciśnięte zęby, aby opanować złość. Z ostatniej bójki nie wynikło nic dobrego.

Zestresowała się jeszcze bardziej i nie wpadła na pomysł, żeby zmienić stanowisko, zanim profesor zauważy. Stała jak ostatnia sierota i ubolewała nad stratą cennego kwiatu. Tyle się o nim nasłuchała, że zaczęła go doceniać jeszcze bardziej. Zapamiętała też wszystko, co profesor o nim mówiła, a jednak znowu jej nie wyszło. Na szczęście profesor postanowiła być dzisiaj bardzo miła i zamiast na Krukonkę nakrzyczeć, podeszła do niej, powtórzyła wszystko i kazała się nie przejmować. Kontrolowała jeszcze przy kolejnej próbie, czy Candy robi wszystko dobrze i stała tak przez dłuższą chwilę. Zostawiła ją dopiero wtedy, gdy była pewna, że kwiat wyjdzie na pewno cały.
Faktycznie się udało! Candy podziękowała za pomoc, zabrała kwiat i wyszła, zadowolona z siebie, że wreszcie jej coś wyszło.
Reszta jeszcze się męczyła.

zt

Jej usta mówiły, że niby wszystko ok, ale jej... cała reszta... chyba chciała ją zabić. No nie! Durne śliwki! Najpierw pozbawiły Hufflepuff punktów, a teraz przysparzały jej nieprzyjaciół.
- Może się chociaż dasz zaprosić na przeprosinowe piwo? - zapytała ze skruchą w głosie i zachowawczym uśmiechem na ustach. Nie wypadało cieszyć ryja po zepsuciu komuś bluzki, ale chciała być miła, więc wyszło jej takie nie wiadomo co. Jeżeli ta propozycja nie zmieni stosunku Krukonki do niej, to nic już nie pomoże. Nie żeby zamierzała się wtedy poddać, ale musiałaby to robić jakoś dyskretnie, żeby nie zmęczyć jej jeszcze bardziej swoim natręctwem, a to by wymagało kombinowania i w ogóle. Planowanie nie było jej mocną stroną.

O tempora, o mores! Żeby kazać ludziom w wolnym czasie przychodzić i poprawiać to, co im na zajęciach nie wyszło. Nie można było po prostu założyć, że ktoś był nienauczalnym idiotą i zostawić w spokoju. Nie. Musieli ich uczyć na siłę. Teoretycznie danie im drugiej szansy było bardzo miłe ze strony profesor, w końcu poświęcała im też swój wolny czas. Z drugiej jednak strony Ettie tak bardzo nie chciało się tu przychodzić, szczególnie, że nie wierzyła, że tym razem miało by jej wyjść lepiej. Stanęła załamana przed śliwkami pewna, że znowu jej pouciekają albo powyciskają wszędzie, tylko nie do próbówki. Niby dlaczego tym razem miałoby się jej udać?
No nic, trzeba działać, bo bez sensu sterczeć tu cały dzień. Chwyciła za pierwszą śliwkę i trzeba przyznać, że uporała się z nią sprawnie. Tak samo jak z pozostałymi. Jakoś tak narwane owoce były dziś spokojniejsze. Albo jej się tak tylko wydawało.
Podbudowana sukcesem stwierdziła nawet, że to wyciskanie było całkiem fajne. Mogłaby powyciskać wszystkie, które były w szklarni. Ku jej radości nauczycielka pozwoliła jej na zdobycie jeszcze jednej porcji. Z tą poszło jej jeszcze szybciej. Z dumą spojrzała na swoje trofea.
- Chce ktoś jedno? - zapytała resztę uczniów cicho, żeby nie usłyszała jej profesorka. W sumie to nie potrzebowała aż dwóch, a poza tym chciała jakoś dyskretnie pochwalić się reszcie.

Kostka: 5

O tempora, o mores! Żeby kazać ludziom w wolnym czasie przychodzić i poprawiać to, co im na zajęciach nie wyszło. Nie można było po prostu założyć, że ktoś był nienauczalnym idiotą i zostawić w spokoju. Nie. Musieli ich uczyć na siłę. Teoretycznie danie im drugiej szansy było bardzo miłe ze strony profesor, w końcu poświęcała im też swój wolny czas. Z drugiej jednak strony Ettie tak bardzo nie chciało się tu przychodzić, szczególnie, że nie wierzyła, że tym razem miało by jej wyjść lepiej. Stanęła załamana przed śliwkami pewna, że znowu jej pouciekają albo powyciskają się wszędzie, tylko nie do próbówki. Niby dlaczego tym razem miałoby się jej udać?
No nic, trzeba działać, bo bez sensu sterczeć tu cały dzień. Chwyciła za pierwszą śliwkę i trzeba przyznać, że uporała się z nią sprawnie. Tak samo jak z pozostałymi. Narwane owoce były dziś jakby spokojniejsze. Albo jej się tak tylko wydawało.
Podbudowana sukcesem stwierdziła nawet, że to wyciskanie było całkiem fajne. Mogłaby powyciskać wszystkie, które były w szklarni. Ku jej radości nauczycielka pozwoliła jej na zdobycie jeszcze jednej porcji. Z tą poszło jej jeszcze szybciej. Z dumą spojrzała na swoje trofea.
- Chce ktoś jedno? - zapytała resztę uczniów cicho, żeby nie usłyszała jej profesorka. W sumie to nie potrzebowała aż dwóch, a poza tym chciała jakoś dyskretnie pochwalić się reszcie.

Kostka: 5

- Jasne - odpowiedziała Syd, z niewyraźną miną zrzucając ze swojej szaty dżem śliwkowy. Na szczęście nie założyłą swojej ulubionej bluzy, jak to miała w planach, bo musiałaby spisać ją już na starty. Odetchnęła głęboko kilka razy, aby się uspokoić. Przyrzekła sobie, że postara się nie pakować w nowe kłopoty, więc kłótnia z tą Puchonką była jej niepotrzebna. Strzeliładla uspokojenia palcami i spojrzała na swój stolik.
Całe szczęście, bombardowanie ominęło jej fiolki z sokiem, który niemalże cudem wycisnęła. Gdyby musiała robić to ponownie, pewnie zagryzłaby kogoś ze złości. Odstawiła je na wszelki wypadek dalej od krawędzi i odwróciła się do dziewczyny, która nadal stała przy jej stanowisku.
- Spoko, nic się nie stało. Lepiej wróć do swoich śliwek, bo psorka znów wpadnie w zły humor - dodała.

Wiedziała, że będzie musiała poprawić te ćwiczenia. A konkretniej to opiekę nad bawełną.Już jakby profesor nie mogła da jej spokoju i zaznaczyć, że zaliczyła to.Przecież to był tylko lekki ruch ręki na kartce, który miał za zadanie zaznaczyć wykonanie ćwiczenia. Nie! Ona nie mogła tego zrobić. Musiała te wszystkie biedne osoby wezwać z powrotem do cieplarni. A dopiero co zagoiły się jej rany. I w dodatku miała jeszcze tyle przygotowań przed sobą, a ślub tuż tuż. Z miną wściekłego kocura, a raczej kocicy, weszła do środka nie zwracając na nikogo uwagi. Nawet na profesor.
Od razu zabrała się za zadanie. Szło jej całkiem nieźle i nawet nauczycielka nie musiała jej instruować przy każdej części zadania. Możliwe, że tak właśnie działała na nią złość. Dawała kopa do działania. Skończywszy swoje zadanie spojrzała po pozostałych. Im też nie szło najgorzej. Najwidoczniej każdy nauczył się czegoś na swoich błędach.

bawełna: 3

Pchana ciekawością treści zajęć trafiła do cieplarni. Rzeczywiście nazwa oddawała stan fatyczny. Specyficzny mikroklimat i zapach wydał się Siri bardzo przyjemny, nie to co panowało na zewnątrz, ani to do czego przywykła mieszkając daleko na północy globu. Większość zajmowała swoje stanowiska, inni dochodzili do nich. Dziewczyna wreszcie znalazła jedno odpowiadające jej wymaganiom. Nie za blisko, nie za daleko nauczyciela. Mniej więcej gdzieś po środku.
Z tego co im wytłumaczono, należy wycisnąć sok ze śliwek. Banalnie się zdaje, ale po wszystko trzeba zrobić samemu. Siri założyła rękawiczki podglądając ukradkiem innych uczniów. Wstyd się przyznać, że była w tym miejscu po raz pierwszy. Nie chciała również zawracać głowy, jeśli nie zaszłaby taka potrzeba.
Z punktu widzenia innych Parker wydawała się skupiona, a jej mina jakby mówiła, że wie co robi. Chociaż roślinka zdawała się ruchliwa nie oparła się jej i jakby wiedziała co robi. Zaczęła wierzyć, że chyba ma do tego rękę, bo nie tylko zebrała cały flakon, ale jeszcze trochę zlała do prubówki. Szczęściem to było dla niej.

Śliwka: 3

Przy kolejnej części lekcji musiała również łagodnie obejść się z rośliną. Wytyczne, wytycznymi, żywiła nadzieję, że pójdzie jej tak samo dobrze jak przy śliwkach. Bawełna była delikatna, ostrożne wyciąganie kwiatu nie należało do najłatwiejszych. Dłuższą chwilę stała zamyślona nad nią zastanawiając się jak się za nią zabrać.
Spróbowała, ale nie poszło jej tak dobrze jak się spodziewała. Całe szczęście miała rękawiczki na dłoniach, inaczej pokłuła by się nie miłosiernie. W efekcie zdołała wyciągnąć dwa płatki. Poszarpane i tyle. Ani ona, ani nauczycielka nie były zadowolone z efektu. Dostała jednak szansę na poprawę i zmieniwszy stanowisko zabrała się ostrożniej za wyciąganie kwiatu.
Tym razem wiedziała co i jak. Nie poddała się, kiedy poczuła ukłucie, wiedziała już jak inaczej ułożyć dłoń. Kilka minut później wydobyła w stanie nienaruszonym kwiat. Praktycznie mogła wyjść z sali zaliczając zadanie, ale widziała, że jedna dziewczyna nadal męczy się ze śliwkami. Chwile stała zastanawiając się, czy jej pomóc małą podpowiedzią. Takowa okazała się niepotrzebna, poszło jej lepiej za drugim podejściem. No to co, czas się zwijać.

z/t



Bawełna: 5

Krukonka może nie skakała ze szczęścia, ale na pewno trochę się, ku uciesze Gemmy uspokoiła.
- No to jesteśmy umówione - uśmiechnęła się do niej szeroko i już miała zamiar podtrzymać rozmowę, jakimś pogodowym komentarzem czy czymś, kiedy dziewczyna przypomniała jej, że miała wyciskać śliwki.
- A! Kurczę, faktycznie - skrzywiła się. Pocięłaby się tępym nożem, gdyby Hufflepuff znów stracił przez nią punkty - Dzięki za przypomnienie.
Uśmiechnęła się jeszcze do Sydney i wróciła do swojego stanowiska. Tym razem zabrała się za nie ze szczególną ostrożnością i po krótkim czasie miała już sok z kolejnych dwóch śliwek.

Kostka była 4
//O siet, dopiero zobaczyłam, że jeszcze tu nie skończyłam xD @Saga Demantur wsptrzymaj się z tym sokiem, jeszcze go zdobywam xDD

Syd, gdy Puchonka odeszła od jej stolika i zajęła się swoimi śliwkami, spojrzała na swoje stanowisko pracy. Po skończonej bitwie ze śliwkami i z dżemem na swoim ubraniu, musiała na nim posprzątać. Za dużo tego nie było, ale nie chciała podpadać nauczycielce po raz kolejny.
Gdy wszystko w miarę ogarnęła podeszła do siedzącej w bezpiecznej odległości profesorki i przedstawiła jej ciężko uzyskany owoc swojej pracy. Dostała też przepustkę na lekcję eliksirów, na czym najbardziej jej zależało, więc oddaliła się od cieplarni niezwłocznie.

z/t

Nieszczególnie lubiłam zielarstwo - szczerze powiedziawszy nudziło mnie ono, miałam jednak trochę wiedzy na ten temat, gdyż była mi ona potrzebna przy przyrządzaniu eliksirów - z tego samego powodu zdecydowałam zdawać się z tego przedmiotu Owutemy.
Weszłam na salę nieszczególnie zestresowana - miałam już za sobą świetnie zdane eliksiry, więc skoro zdałam to na czym zależało mi najbardziej to do reszty mogłam podejść na luzie. Przywitałam się grzecznie z Estellą i pozostałymi nauczycielami i zabrałam się do pracy.
Pierwsze zadanie dotyczyło rozpoznawania nasion roślin. To akurat było całkiem łatwe i nawet lubiłam to robić. Prędko zapisałam odpowiednie nazwy na pergaminie, przy kilku roślinach dopisując jakieś ciekawostki albo tworząc schematyczne rysunki rozwiniętych już roślin - to zadanie nie sprawiło mi żadnego kłopotu. Gorzej było w przypadku drugiego - miałam opisać schematy odżywiania się wyjątkowych roślin, które nie przeprowadzają fotosyntezy. Połowę z nich zapisałam niemalże bez zastanowienia się, jednak reszta poszła mi znacznie gorzej. Napisałam jakieś skrócone równania, ale w końcu doszłam do wniosku, że nie mają one zbyt wiele sensu, więc je poskreślałam mając nadzieję, że moim świetnym pierwszym zadaniem trochę zrewanżuje się za zupełnie skopane drugie.
Wkrótce okazało się, że poszło mi lepiej niż się spodziewałam. Powyżej Oczekiwań? Naprawdę nieźle!

Kuferek - zielarstwo: 2
Kostka - zad. 1: 6
Kostka - zad. 2: 3
Suma: 9
Ocena: Powyżej Oczekiwań
Strona - losowania: tu

Zielarstwo od zawsze było jednym z ulubionych przedmiotów Bridget i dziewczyna wręcz nie mogła się doczekać egzaminu z niego (chore, co nie?). Ogólnie dosyć poważnie podchodziła do roślin i potrafiła wiele powiedzieć na temat znacznej większości, więc spodziewała się dobrego wyniku na owutemach. W pokoju czterech pór roku panowała wiosna, a wokół rosły przeróżne rośliny, na których widok Bridget zapaliły się ogniki w oczach.
Podeszła do stolika i przedstawiła się, obdarzając komisję delikatnym uśmiechem. Jej pierwsze zadanie polegało na rozpoznawaniu poszczególnych nasion, co wprawiło ją w naprawdę znakomity humor! Miała duże doświadczenie w tej kwestii i wprost pasjonował ją temat nasion (prawdopodobnie była to rzecz, którą umiała najlepiej z całego przedmiotu zielarstwa). Bez problemu rozpoznała wszystkie gatunki, do każdego z nich dopowiadała jakieś ciekawostki czy też informacje o ich przydatności do spożycia, warzenia eliksirów lub używania w innych celach. Do kilku nawet stworzyła schematyczny rysunek przedstawiający ich ostateczną formę oraz mówiła o różnych odmianach... Innymi słowy chciała się popisać jak największą wiedzą. Niewątpliwie wywarła wrażenie na członkach komisji, którzy przytakiwali jej słowom i wyglądali na usatysfakcjonowanych ich odpowiedzią.
Następne zadanie obejmowało jednak zapis różnych reakcji odżywiania i Bridget złapała się na tym, że znała tylko jedną, a o reszcie nie potrafiła napisać praktycznie ani jednego słowa... Była jednak zadowolona, że cokolwiek zostawiła na swojej kartce, bowiem było to zagadnienie, nad którym nigdy się nie skupiała i któremu nie poświęciła uwagi w swoich przygotowaniach - kto by pomyślał, że będą ją o to pytać na egzaminie?
Ostatecznie nie było tak źle, ocena na pewno była pozytywna, a sama Bridget ostatecznie była zadowolona z tego, jak sobie poradziła.

Kuferek - zielarstwo: 10
Kostka - zad. 1: 6
Kostka - zad. 2: 1
Suma: 6+1+1=8
Ocena: Zadowalający
Strona - losowania: #6

Zielarstwa trochę się bała. Lubiła te zajęcia, ale szczerze powiedziawszy nie wiele się na nich na uczyła. Zwykle po prostu wykonywała polecenia, zbytnio się nad nimi nie zastanawiając. Sama zapewne nie wyhodowałaby żadnej rośliny.
W związku z tym, do tego egzaminu wyjątkowo się przygotowała. Fakt, że przez większość zarwanej przed zaliczeniem nocy brzdąkała na basie, leżąc obok notatek i licząc na osmozę, ale było to i tak więcej pracy niż w przypadku zaklęć chociażby.
Najwidoczniej jej starania się opłaciły, bo z pierwszym zadaniem poleciała jak burza. Pisała jak najszybciej, bojąc się, że nim skończy zdąży zapomnieć powtórzony materiał. Podobną technikę obrała przy drugim zadaniu. Te schematy, to była jakaś masakra i chyba najmniej lubiana przez nią rzecz w zielarstwie, ale poświęciła im wczoraj sporo czasu, a rano jeszcze raz prosiła o wyjaśnienie koleżankę z dormitorium. Połowę napisała, więc tak jak je pamiętała, bojąc się, że jeśli zacznie się nad nimi za bardzo zastanawiać, to przekombinuje i wszystko spartoli. Potem jednak doszła do wniosku, że może warto by się nad tym chwilę zastanowić. Tak jak podejrzewała, wyszły jej tylko jakieś fuje muje, dzikie węże, więc ostatecznie zamazała swoje wypociny i oddała pergamin. I tak źle nie było.

Kuferek - zielarstwo: 6
Kostka - zad. 1: 5
Kostka - zad. 2: 3
Suma: 8
Ocena: Zadowalający
Strona - losowania: http://czarodzieje.forumpolish.com/t8706p1000-losowania-na-egzaminy-i-oceny#392716

Jasnowłosa puchonka siedziała sobie przy biurku w dormitorium i odrabiała prace domową z Obrony Przed Czarną Magią. Ostatnio nie nadążała z tymi wypracowaniami, a nawet zajęciami. Notorycznie się spóźniała, albo w ogóle nie przychodziła. Uważała, że lepiej nie przyjść niż się spóźnić. Nie chciała mieć problemów za te nie chodzenie na zajęcia, ale wchodzenie do klasy, kiedy wszyscy już siedzieli na miejscu i nagle zerkali w twoją stronę bo miałeś czelność się spóźnić. Okropne uczucie i takie niekomfortowe.
Tym razem postanowiła się nie spóźnić, ale za to uświadomiła sobie, że zapomniała w terminie oddać prace domową profesorowi Corbijn'owi. Nie chciała przyjść na zajęcia bez pracy domowej, a z tego co wiedziała można było oddać ją na lekcji, która miała niedługo się odbyć. Skończyła pisać pracę domową z OPCM i zaraz to zabrała się za zielarstwo (za którym nie koniecznie przepadała).
Pierwsze co zrobiła to otworzyła podręcznik. Rozpoczęła szukanie informacji na temat tojadu. Nie zbyt się znała na roślinach, ale miała zamiar coś napisać. Nie chiała też zawierać zbyt dużej ilości informacji, ponieważ pan Corbijn mógłby się zorientować, że jej wiedza wcale taka nie jest tylko przepisała wszystko z podręcznika. Postanowiła, że po prostu przepisze zdania, ale zamieni je na swój sposób.

Spoiler:

Odłożyła pióro na bok, czytając co napisała. Nie wiedziała co mogłaby jeszcze dodać. Nie chciało jej się przepisywać tego wszystkiego z książki, a dużo o tym tojadzie nie wiedziała. Chyba starczy... Wzięła pergamin i udała się do cieplarni.
Profesor już na nich czekał, a Honey podeszła do niego i wręczyła mu pergamin bez zbędnych słów tylko wypowiadając nieśmiało:
- Dzień dobry profesorze. To ta zaległa praca. Przepraszam, że dopiero teraz.
Odeszła gdzieś na uboczę, czekając na pozostałych i zajęcia. W końcu udało jej się przyjść na czas.

Bridget w ostatnich dniach nie miała zbyt wiele czasu na naukę, przez co zdecydowanie się opuściła w nauce. Miała nadzieję, że nauczyciele będą wyrozumiali ze względu na tragedię, która spadła na jej rodzinę - jej starsza siostra uległa poważnemu wypadkowi w pracy i przez to leżała obecnie w Mungu na oddziale intensywnej terapii. Dodatkowo na światło dzienne wydostał się fakt, że Lotta była w ciąży z Williamem, wobec czego Bridget była podwójnie zdruzgotana. Nikomu jeszcze nie powiedziała i póki mogła, chciała zachować tę informację dla siebie, bo co jeśli coś pójdzie nie w porządku? Chyba by sobie nie wybaczyła, gdyby rozprowadziła po szkole podobną plotkę. Kilka ostatnich dni codziennie brała świstoklik do Londynu i z powrotem, by odwiedzić siostrę i w związku z tym niespecjalnie miała czas, by usiąść porządnie nad zadaniem zleconym przez profesora Corbijna. Naskrobała je na kolanie podczas śniadania w Wielkiej Sali i nie była z niego zadowolona, lecz nie miała wiele czasu, by doczytać więcej informacji na temat tojadu. Oddała nauczycielowi to, co pamiętała, uśmiechając się przy tym nieco przepraszająco. Ale powinien zrozumieć, prawda?

Praca Domowa

Tojad jest bardzo znaną rośliną, zwany również Mordownikiem ze względu na swoje trujące właściwości. Poza nimi posiada również magiczne właściwości. Jego najpopularniejszym zastosowaniem jest eliksir tojadowy, który pozwala zachować trzeźwy, ludzki umysł osobom chorym na likantropię.

Bridget Hudson, VIII, Hufflepuff

Dostrzegła również @Honey A. L. Ford, do której nogi poniosły ją same. Przywitała się z uśmiechem.
- Cześć. Jak leci? - zagaiła jeszcze, chcąc rozpocząć jakąś niezobowiązującą pogawędkę.

Stała przed cieplarnią mając nadzieje, że nie zjawi się za dużo osób. Nie przepadała za tłumami i czuła się czasami taka nieważna wśród tylu ludzi, z drugiej strony nie chciała, aby cała uwaga nauczyciela była skupiona na niej. Rozglądała się co jakiś czas i obserwowała różne nieistotne rzeczy nadając im w ten sposób jakiś sens.
W końcu na horyzoncie pojawiła się kolejna uczennica. Na jej widok Honey uśmiechnęła się. Kojarzyła tą dziewczynę i nawet znała jej imię. To Bridget Hudson! A do tego puchonka. Zawsze to było dobrze ujrzeć przyjazną twarz. Może za dużo powiedziane. Nie znała prawie w ogóle Bridget, ale studentka Hufflepuffu raczej ostatnim razem okazała jej sympatie. Chociażby na takich zajęciach z run. Może mnie pamięta? W głowie głębiły się jej takie myśli, z drugiej strony czemu starsza koleżanka miałaby się nią zainteresować, pamiętać...?
Ford patrzyła jak Hudson oddaje swoją prace nauczycielowi. Poczuła się z tym faktem dokonanym lepiej. Nie czuła się na jedyną, która spóźnia się z pracami domowymi. Ale to co nastąpiło później spowodowało, że trochę się przestraszyła. Można było zauważyć jak HALF drgnęła.
- Cześć... Bridget.- Odparła automatycznie, sama nie wiedząc jak za bardzo ma się zachować. - A tak sobie czekam na zajęcia. - Uśmiechnęła się speszona.

*Uznałam, że znamy się z jakiś tam zajęć z run (kiedyś tam były). Mam nadzieje, że się nie obrazisz. xD

Po ostatnich wydarzeniach na zielarstwie, niespecjalnie miałem ochotę na zjawianie się na kolejnych zajęciach. Skoro nawet wody nie potrafiłem zagotować i zamiast tego zmieniałem ją w lód, jak mogłem liczyć na to, że nie pozabijam nas wszystkich, gdy ponownie będziemy korzystać z zaklęcia przycinającego? Cóż, chyba po prostu zaufałem, że i tym razem profesor nas przypilnuje. Na ostatniej lekcji, jego żarty o lodach blekotowych troszkę podniosły mnie na duchu, ale i tak chodziłem struty przez cały dzień. Myślałem, że potrafię trochę lepiej zapanować nad swoją magią, zwłaszcza wtedy, gdy udało mi się bez problemu oporządzić dwie blekotowe donice. Mimo wszystko, doceniłem starania i chyba wyłącznie dlatego dziś zjawiłem się przed cieplarnią, aby kontynuować zielarstwo. Ach, miałem tak wielką ochotę, aby zostać dzisiaj w domu, że to aż do mnie niepodobne. Na miejscu były już dwie Puchonki, z którymi oszczędnie się przywitałem (pewnie jakimś skinieniem). Zerknąłem ukradkiem na @Bridget Hudson, wciąż mając w pamięci jej pociętą roślinkę, ale zaraz spojrzałem w zupełnie inną stronę. Pewnie i tak już o tym zapomniała i nic w tym dziwnego. To był tylko blekot.