ŻYCIA: ★ ★ ★
Tarot pustelnik
Kostka 5

Owszem, mecz nie był spektakularnym sukcesem dla ślizgonów, ale Max nie miał sobie niczego do zarzucenia. Wraz z Lockiem dali czadu przy swoich zadaniach i wszystko tak naprawdę sprowadziło się do chujowego szukającego. Solberg doszedł nawet do wniosku, że to chyba jakaś wężowa klątwa, bo o ile większość zespołu naprawdę nieźle wywiązywała się ze swoich boiskowych obowiązków, tak łapanie znicza ni chuja im nie szło. Może nie bez powodu tylko oni w godle mieli zwierzę bez jakichkolwiek rąk.
-Nie szczędź sobie. Im trudniej, tym zwycięstwo słodsze, a to była tylko rozgrywka. - Nie miał zamiaru wcale narzekać na formę swoją czy kolegów z drużyny. Oni doskonale wiedzieli, co Max myślał, ale podobnych informacji nie sprzedawało się wrogowi. Nawet wrogowi z takim potencjałem.
Dziwnie się czuł grając przy stole, jak kulturalny człowiek. Zazwyczaj siadał na ziemi, czy na łóżku, ale widać poważnie podchodzono do tego w Hogwarcie. O wiele poważniej niż na przykład do zdrowia uczniów. Początek zapowiadał się już ekscytująco, gdy przed nimi wisiało ryzyko szybkiego końca rozgrywki. Ślizgon uniósł lekko brew, ale już po chwili chuchał na kość Saski, która spełniła ich życzenia i pozwoliła by to dziewczyna położyła tę turę. Niestety Solberg tylko po części się ucieszył, widząc charakterystyczną strzykawkę, wprowadzającą do organizmu krukonki eliksir, którego tak bardzo nienawidził.
-Mam dla Ciebie całą noc. - Odpowiedział nim mikstura przejęła nad nią kontrolę i już sięgał po następną kartę, gdy jego wzrok padł na zgrabnych palcach dziewczyny, które majstrowały przy guzikach jej bluzki.
-Dobra strategia, ale obawiam się, że na kości nie zadziała. - Zażartował, czując jak jego organizm i tak już reaguje na tę sytuację. Był ciekaw i jednocześnie lekko się bał, do czego jeszcze posunie się zauroczona eliksirem Saskia. -Cóż, jeśli nie wyrzucisz szóstki, ja raczej zostanę w ubraniu. Musisz to dzisiaj przeżyć. - Spojrzał na kartę Pustelnika, którą trzymał w dłoni i zastanawiał się, czy jednak wyjdzie z tego pojedynku z twarzą, czy zdradzi więcej sekretów niż kiedykolwiek by planował.

ŻYCIA: ★  
Tarot Mag
Kostka 1

Nigdy wcześniej tu nie była, a teraz nie mogła przestać się napawać feerią barw rozlewających się po Maxie przez kolorowe witraże - niby był wieczór, a światła tańczyły na jego skórze, odbijały się w zielonych tęczówkach, światłocieniem podkreślając ostrość rys jego twarzy, tworząc niemal unikatowy obraz, coś nad czym mogłaby zachwycać się do końca dni, zapadając się w spirale rozmyślań o tym, że piękno nosi jego imię i ciało. Kiedy jeszcze chwilę temu rozsądek próbował spychać skutki wyciągniętej karty na bok, to eliksir nie potrzebował dużo czasu, bo zadomowić się w jej krwioobiegu, skutecznie mącąc jej w głowie. Ba, właściwie zapomniała, że grają w karty - tak mniej więcej pomiędzy drugim, a trzecim rozpiętym guzikiem.
— Kości? — Pochwyciła jego słowa, przesuwając palcem po koronkowym obszyciu stanika, jednocześnie przechylając głowę w bok, jakby nie do końca rozumiała, o czym mówi. Niechętnie odkleiła od niego spojrzenie, zerkając na blat stołu, gdzie faktycznie leżały karty, a kostka rzucona przez chłopaka kończyła się turlać, wskazując pięć oczek. No tak, Dureń, the game is on. I to chyba znowu jej kolej? Pochwyciła kostkę, ale zanim nią rzuciła, dodała konspiracyjnym szeptem:
— Wiesz, nie musisz nic zdejmować, wystarczy, że... — przesunęła pośladki na brzeg krzesła, pochylając się nad stołem. Jej oddech był krótki i szybki, a wyraz twarz chociaż rozbawiony, to zdradzał pewną potrzebę. Ochotę. Pragnienie? Podniosła dłonie, gestem pokazując krótki ruch rozpinania zamka, co okraszyła krótkim "ziiiiip". I na Morganę, było jej niemal tak gorąco, że dałaby przysiąść, że jej skóra zaczynała błyszczeć w tym sztucznym świetle tęczy. Ostatecznie jednak wycofała się nieco, rzucając kostką (z samych złych powodów, licząc, że może jednak karty będą po jej stronie). Uderzenie serca. Głęboki oddech i... jedno oczko. Bez słowa sięgnęła po kartę i nawet nie zdążyła odwrócić jej frontem, a ta zwyczajnie stanęła w ogniu, wybuchając w jej dłoniach. Podskoczyła zaskoczona, a urwany krzyk, który wyrwał jej się z piersi, przerodził się w kaszel, gdy drobiny popiołu dostały się jej do ust.
— To... to już podchodzi pod znęcanie się — wysapała z nutką irytacji w głosie, usilnie próbując gasić tlącą się koszule, rozcierając przy tym sadzę po odsłoniętych fragmentach skóry. Była brudna, połowicznie rozebrana i do tego poparzona przynajmniej w dwóch miejscach, o czym skutecznie przypominał jej rosnący ból. Jednak, co najgorszelepsze, nieprzerwanie czuła nieopanowane podniecenie, które wzniecało falę ciepła i znajomego pulsowania, przez które musiała mocniej zaciskać uda za każdym razem, gdy spotykała się spojrzeniem ze ślizgonem. A ku swojej udręczonej przyjemności, robiła to częściej, niż powinna.

ŻYCIA: ★ ★ ★
Tarot Kapłan
Kostka 6

Mógł jedynie domyślać się, co teraz łaziło krukonce po łbie. Owszem, komnata dodawała jeszcze piękna, przez witraże, tak pięknie bawiące się światłem, ale o ile Max po prostu to doceniał, to był pewien, że w oczach Sasi całość miała efekt wręcz zniewalający. Kiedyś może by i go to bawiło, teraz podchodził do sprawy nieco inaczej.
-Kości. - Okej, trochę go jednak rozbawiło, że aż tak się w niego zapatrzyła, czy zamarzyła, że zapomniała po co tu byli. Wskazał na sześcian, ale chyba niepotrzebnie bo krukonka się jakoś ogarnęła i sprawnie przegrała kolejną rundę.
-Tyle by Ci wystarczyło? - Zapytał, trochę bawiąc się tym spotkaniem. Owszem, nie planował niczego zrobić w kierunku spełnienia amortencyjnych marzeń dziewczyny, ale to nie oznaczało, że miał kompletnie siedzieć cicho. Musiał przyznać, że jej słowa brzmiały kusząco. Dawno nie spotkał kobiety, która by w tak otwarty sposób deklarowała mu pewne sprawy.
Na widok ognia Max skrzywił się nieznacznie. Chciał pomóc, owszem, bo płomień skutecznie wybudził go z transu, w który jak ten głupek wpadł, widząc palce błądzące wzdłuż koronki, ale dziewczyna sama poradziła sobie z ogniem i popiołem. Cholera, dobrze że ta gra nie zależała od skupienia, bo przegrałby to z kretesem.
-Mówisz o kartach? Bo dla mnie to chyba inny rodzaj tortur. - Faktycznie nie miała dzisiaj szczęścia. Na ten moment to Max wychodził zwycięsko z każdej rudy i ta następna mogła albo ten fakt zmienić, albo zakończyć ich spotkanie przy karcianym stole.
-No to może teraz Ty chuchnij. Zobaczymy, czy spełniają marzenia nas obydwu. - Wyłożył w jej kierunku dłoń, w której trzymał kość, a gdy już ją ochuchała, wprowadził ją w ruch, jednocześnie ciągnąć kartę. Kapłan i szóstka.
-O czym pomyślałaś dmuchając? - Zapytał ponownie rozbawiony, bo miał podejrzenia, co mogło siedzieć jej w głowie skoro wciąż była nafaszerowana Amo.