Klasa Starożytnych Run

Wiek : 40 Galeony : 62 Liczba postów : 60

First topic message reminder :

Ciemna i brudna sala do run świeciła pustkami. Na oknie stał jeden zwykły kwiat, którego można często spotkać w domach mugoli. Światła w sali prawie nie było i sprawiała ona wrażenie bardzo ponurej i zimnej. Gdyby nie ławki, można by było pomyśleć, że robi ona za kostnicę.

Opis zadań z OWuTeMów:

OWuTeMy - Starożytne runy

Wchodzisz do Klasy Starożytnych Run, być może się denerwując, a być może nie. W każdym razie w tym momencie ważą się Twoje losy jeżeli chodzi o ten egzamin. Wybrałeś Starożytne Runy. Dobrze. Stajesz więc pośrodku sali, przed Tobą znajduje się stolik, przy którym siedzi znany Ci Howard Forester oraz dwoje nauczycieli ze Szkoły Magii Tecquala. Jeżeli jesteś z tej szkoły i ucieszyłeś się, że będziesz mieć fory, to niestety, ale muszę Cię zawieść, bowiem oboje wyglądają na takich, których nie wzruszyła Twoja obecność. To Twoja komisja, która skrzętnie wszystko notuje za pomocą samopiszących piór, więc mają mnóstwo okazji do przypatrywania się Tobie i słuchania tego, o czym mówisz. Także dobrze się zastanów nad odpowiedziami i czynami! Nie zapomnij się także przedstawić na początku.
Na biurku oprócz pergaminów i kałamarzy stoi czara, z której unosi się niebieski dym. Na niej świeci się napis „teoria. Komisja wyjaśnia Ci, że musisz wylosować dwa pytania i odpowiedzieć na nie. Gdy sięgniesz po kartkę i ściskasz ją w dłoniach, ta zamienia się w coś na kształt wyjca, który jednak nie krzyczy, tylko spokojnie zadaje Ci pytanie bądź wyznacza zadanie. Jak Ci poszło?

Zasady:
Rzucasz czterema kostkami w specjalnym temacie do rzutów na egzaminy zgodnie z zasadami owutemów oraz rzutów. W tym temacie powinien pojawić się post z przeżyciami oraz działaniami postaci oraz specjalny kod, podany na dole posta.

Oceny:
Ocena z egzaminu to suma punktów za pierwsze i drugie zadanie (plus dodatkowe punkty) według następującej rozpiski:
2-3 - Okropny
4-5 - Nędzny
6-7-8 - Zadowalający
9-10 - Powyżej Oczekiwań
11-12 - Wybitny
Dodatkowo, za każde 8 punktów w kuferku z historii magii i run można dodać +1 do punktów.

Opis zadan:

pytanie nr 1:

Pierwsza kostka:

Druga kostka:

pytanie nr 2:

Pierwsza kostka:

Druga kostka:

Na końcu posta należy dodać następujący kod:

Kod:: <retroinfo>Kuferek - historia i runy:</retroinfo> wpisz ilość punktów w kuferku z tej dziedziny <retroinfo>Wyrzucone kostki - pytanie 1:</retroinfo> wpisz kostki za teorię <retroinfo>Wyrzucone kostki - pytanie 2:</retroinfo> wpisz kostki za praktykę <retroinfo>Suma:</retroinfo> wpisz sumę kostek opisujących punkty za pytania oraz ewentualnych punktów bonusowych za punkty z kuferka <retroinfo>Ocena:</retroinfo> wpisz ocenę <retroinfo>Strona - losowania:</retroinfo> Wpisz stronę z odpowiedniego tematu, na której były losowane kostki

Lena weszla dziś do klasy trochę wcześniej niż zazwyczaj. Chciała dowiedzieć się czy wszyscy uczniowie odrobili zadaną prace i czy wszystkie trafią dziś do jej rąk. Weszła spokojnie, nie śpieszyła się. No, bo niby po co? Usiadął jak zawsze przy swoim biurku. Może i było stare, ale prawdopodobnie miało jakąś ciekawą historię na swoim koncie.
Kobieta zbarbiła się lekko, a jej długie wlosy opadły na twarz.
Chwila skupienia i jedna myśl: co dzisiaj zaproponuje uczniom na zajęciach?

Wynik: A -> I(kuferek), dorzut: 5 = SUKCES

Faktycznie włożyła wiele myśli i serca w analizę run, które mogłyby pasować do wylosowanych przez nią kart tarota. Poczuła się miło doceniona, gdy Forester pochwalił ją i zachęcił do pracy z najbardziej skomplikowaną kombinacją, jaką mogła tutaj wymyślić. Poniekąd uważała ten pomysł nawet za szalony, ale skoro Profesor sam postanowił pchnąć ją w tym kierunku, to widocznie wierzył, że dziewczyna potrafi dać sobie z tym radę i faktycznie sprawić, by to, co wymyśliła w teorii, zadziałało w praktyce.
-Dziękuję. W takim razie, niech będzie Dagaz. Postaram się Pana nie zawieźć. - Odpowiedziała nauczycielowi, po czym od razu zabrała się do pracy, uważnie obserwując, jak wyczarowana na jej karcie powłoka reaguje na podejmowane przez nią działania. Nie chciała od razu porywać się na bindrun, więc postanowiła spróbować z samym dagazem. Niestety, dość szybko przekonała się, że to nie jest takie łatwe, jakby tego chciała. Powłoka zaczęła się destabilizować, a Ruda miała niewiele czasu, by znaleźć rozwiązanie, które nie tylko wybawi ją z kłopotu, ale i ostatecznie przyniesie efekt, jaki od razu sobie założyła.
Niczym w kalejdoskopie, multum możliwości zaczęło pojawiać się w jej głowie, a ślizgonka od razu wykluczała te, które kompletnie nie miały sensu. W końcu, postanowiła zaryzykować i dość dosłownie dotknąć tematu. Dodała runę Raido licząc, że symbol równowagi ustabilizuje to, co właśnie się działo. I o dziwo, wcale się nie pomyliła. Powłoka się uspokoiła, a jej bindrun poszedł dokładnie tam, gdzie planowała, tłumacząc nauczycielowi, jak Dagaz ma według niej zadziałać na kartę cesarzowej. Tak, Raido widocznie wzmocniło równowagę między dwoma kobiecymi energiami, reprezentowanymi przez ten symbol tarota, podkreślając naturalność ich istnienia i płynne przejścia, co świadczyło tylko o tym, że choć cały ten wysiłek miał wzmacniać pozytywną stronę karty, to jednak jej ciemniejsza strona jest częścią naszego człowieczeństwa i nie powinna być całkowicie eliminowana.

Wynik: D; stabilizacja

Komentarz profesora skwitowała lekkim, wyćwiczonym uśmiechem. Wiedziała, że co jak co, ale Forester nie należał do złośliwych ludzi, więc nie przejęła się tym komentarzem, w dodatku ją samą bawiło, że tak a nie inaczej karty tarota postanowiły jej się ułożyć. Nie przeszkadzało jej też szczególnie, że dostała łatwiejsze zadanie. Fakt, lubiła wyzwania i nie znosiła, gdy ktoś jej nie doceniał, ale faktycznie ominęły ją wcześniejsze zajęcia ze względu na przeprowadzkę. Może to i dobrze było sobie powtórzyć podstawy?
Tym bardziej się o tym przekonała, gdy spróbowała zakląć Kenaza w Diable. Magiczna powłoka na karcie zadrżała i wyglądała, jakby zaraz miała się rozejść. Brakowało jej energii magicznej? Chyba tak, jakiegoś zaklęcia.
Zaczęła szybko przekartkowywać podręcznik, w poszukiwaniu odpowiednich słów, pasujących energią do tego, co chciała zrobić. Raz się żyje, prawda? Podobno powłoka miała ich chronić przed odbiciem klątwy, a skoro już i tak wyglądała na naruszoną, dużo więcej nie miała do stracenia. Z dokładnością i uwagą wypowiedziała właściwe słowa, z gracją wykonała ruch różdżką i… Powłoka ucichła. Wróciła do normy a Kenaz komfortowo spoczął na karcie.
Chyba nie poszło jej tak źle jak na powrót po przerwie.

Wynik: F

Sąd ostateczny z Algizem, no świetnie. Miała przechlapane. Oczywiście, że ze wszystkich połączeń profesor wybrałby to najtrudniejsze, skoro mogli pracować tutaj bezpiecznie. Cóż, bezpieczna praca to jedno, fakt faktem jakimś pocieszeniem było, że nie zarobiłaby klątwy na głowę. Gorzej, że naprawdę nie była pewna co do powodzenia w tej kwestii. Poprzednim razem nie wyszło jej najlepiej. Z drugiej strony ćwiczyła z Irvette wszystko, co tylko mogła, żeby się na ten dzień przygotować.
Skupiła się na znaczeniu i właściwym zapisie runy, powtarzając sobie w głowie słowa starszej dziewczyny, jak bardzo było ważnym, by dobrać wersję zapisu. I że najstarsza forma, ta najbardziej pierwotna była często lepszą, niosącą w sobie silną moc. Narysowała Algiz w jego najbardziej pierwotnej formie, odetchnęła. Pomyślała o znaczeniu karty jak i samej runy, jak miały się balansować i przy użyciu właściwego zaklęcia – połączyła je.
Odczekała chwilę, karta jednak nie dała żadnego znaku odrzucenia. Co więcej, runa się przyjęła!
- O kurde! – wyparowała, by zaraz zasłonić usta. – Przepraszam, to z radości… – zaśmiała się, spoglądając jeszcze, już dużo bardziej rozpromieniona, na swoją kartę.

Zakończenie
Dziękuję za udział <3
Lekcja starożytnych run
Prowadziła @Harmony Seaver

Howard uważnie obserwował poczynania swoich uczniów, będąc gotowym interweniować w razie wypadków. Co prawda magiczne powłoki na kartach miały przed nimi przestrzec, ale poprzednio sytuacja też wyszła spod kontroli, więc wolał zachować wszystkie środki ostrożności, przechadzając się z różdżką po klasie w razie W.
Nie spodziewał się problemów u @Irvette de Guise, ale przystanął przy niej, chcąc obserwować jej zmagania. Miała ambitny i trudny pomysł, więc był ciekawy jak jej pójdzie. Nie odzywał się i nie przeszkadzał. Stał na tyle daleko, by nie wywoływać presji i na tyle blisko, by móc wszystko widzieć i jak coś – podpowiedzieć. Takiej potrzeby jednak nie było, bo studentka poradziła sobie ze wszystkimi przeciwnościami.
- Wspaniale, panno de Guise – pochwalił dziewczyną z wyraźnym uśmiechem zadowolenia. – Bardzo mądrze rozegranie silnych, kobiecych energii poprzez Raido. Powinna być pani z siebie zadowolona – pokiwał głową, dodając jeszcze, że za dzisiejszą lekcję dostanie ocenę wybitną.
- Pracowała pani od ostatniego czasu nad runami, panno Seaver? – zwrócił się do @Harmony Seaver. – Bardzo dobra praca.
Przeszedł przez wszystkich uczniów, komentując kolejno ich zmagania i dodając coś od siebie, jeżeli było to potrzebne.
- To tyle na dzisiaj, dziękuję za waszą pracę i proszę, żebyście dokładnie utrwalili sobie dzisiaj zdobytą wiedzę z rozumienia run. Przyda wam się na egzaminach – podsumował, żegnając się z uczniami w punkt wybicia godziny na przerwę.

______________________________________________________________

Mechanicznie

No to koniec! Dziękuję za udział!

/zt dla wszystkich

Egzamin ze starożytnych run

W tym roku czeka Was niemałe zaskoczenie po wejściu do sali egzaminacyjnej. Pomieszczenie zostało podzielone na dwie części, gdzie jedna została zupełnie zamknięta poprzez prowizoryczne ściany, druga z kolei – otwarta dla was – stanowi scenę z mównicą, przy której z szerokim uśmiechem stoi Howard Forester. Po dwóch stronach mównicy znajdują się ławki w wystarczającej liczbie, by pomieścić wszystkich uczniów. Każdy wchodzący zostaje naprzemiennie przydzielony na prawą lub lewą stronę.

Przygotowanie

Gdy wszyscy uczniowie zajęli swoje miejsca, Howard zaczyna tłumaczyć zadanie – debata oksfordzka. Zostaliście podzieleni na dwie grupy, które między sobą, naprzemiennie, dyskutować będą o tym, co jest lepszym sposobem na zaklinanie run i ich działań – bindruny czy runicznie zapisane słowa. Po wyjaśnieniu, dostajecie dwadzieścia minut na przygotowanie w drużynach swoich argumentów.

Rzuć K6 by dowiedzieć się, czy jesteś po stronie bindrun (parzysta) czy runicznych słów (nieparzysta).
Rzuć K6 by dowiedzieć się, jak poszło ci przygotowanie:
1 Jesteś głową tej drużyny! Naprawdę dużo pamiętasz i jesteś w stanie nie tylko wymyślić swoje argumenty, ale i pomóc innym zdającym w doszlifowaniu ich własnych! +3pkt do ostatecznego wyniku.
2 Nie jesteś w stanie sam za dużo powiedzieć, ale wyciągasz wystarczająco dużo informacji od innych zdających, by skonstruować coś sensownego. +1pkt do wyniku końcowego.
3 Jesteś idealnie przygotowany na ten egzamin… Do przeciwnej grupy! O czymkolwiek nie myślisz, wszystko działa przeciwko twojej drużynie. Chyba skończy się na opowiadaniu bujd… -2pkt do końcowego.
4 Jak dobrze, że tuż przed wejściem do klasy po raz ostatni przejrzałeś notatki, bo były akurat o tym, czego potrzebowałeś! Szybko zapisz wszystkie zdania, zanim je w pełni zapomnisz! +1pkt do wyniku końcowego.
5 Wiedza książkowa to nie wszystko, ważne jest też ucho o dobrym zasięgu. Nawet jeżeli masz jakieś braki w przygotowaniu, bardzo skutecznie i niezauważenie dla innych podsłuchujesz rozmów przeciwnej drużyny i na podstawie ich argumentów przygotowujesz idealnie dopasowane kontrodpowiedzi. Nie będzie się dało z tobą kłócić! +3pkt do wyniku końcowego.
6 To zdecydowanie nie twój dzień i nawet, jeżeli byłby to twój temat… Jesteś strasznie zaspany. Może zostanie do tak późnej godziny dnia poprzedniego wcale nie było dobrym pomysłem? Omal nie zaspałeś na sam egzamin, docierasz na niego w ostatniej chwili i zupełnie nie rozumiesz, o czym profesor Forester mówi. Przytomność łapiesz dopiero trzy minuty przed końcem, wreszcie łącząc kropki. Ale to trochę za mało czasu na przygotowanie sensownej wypowiedzi, musisz liczyć na charyzmę. -2pkt do wyniku końcowego.

Część teoretyczna – debata oksfordzka

Gdy mija obiecane dwadzieścia minut, profesor Forester klaszcze w ręce, sygnalizując koniec czasu. Każdy musi wrócić na swoje miejsce na ławce, teraz po kolei będziecie wywoływani do przedstawienia swoich argumentów i kontrargumentów. Debatę czas zacząć!

Mechanicznie nie musicie opisywać całej debaty. Wystarczy przygotowanie ucznia z poprzedniego podpunktu oraz napisanie tylko jednego z argumentów oraz uwzględnienie ogólnie jak mu poszło.
Rzuć 2K6 by dowiedzieć się ile punktów uzyskałeś ze swojej wypowiedzi.

Część praktyczna - bindruny

Po skończeniu debaty uczniowie proszeni są o zostanie na swoich miejscach na ławce. Teraz każdy z was – z osobna – będzie proszony do zamkniętej części klasy. Przed wejściem do niej nie wiecie, na czym polegać będzie druga część egzaminu. Dopiero gdy zostajecie zaproszeni, okazuje się, że praktyka dotyczyć będzie tego, co ostatnio dużo z profesorem Foresterem ćwiczyliście – bindruny.

Część praktyczna składa się z dwóch etapów!

Etap pierwszy części praktycznej – losowanie runy

Pierwszy etap części praktycznej polega na wylosowaniu runy, nie jest to jednak takie proste. Profesor Forester wysuwa w twoim kierunku talię tarota. Gdy losujesz dwie karty, profesor pyta się ciebie, jakie runy najbardziej im odpowiadają. To właśnie te runy będziesz później łączyć.

Mechanicznie musicie tylko dobrać właściwą runę do znaczenia, nie musicie opisywać procesu myślowego, chyba że chcecie, a jedynie finalną odpowiedź. Odpowiedź jednak musi być uzależniona od wyniku rzutu, gdzie 1 oznacza, że Howard musiał was bardzo nakierowywać na właściwą odpowiedź, a 6, że od razu na nią wpadliście jeszcze z książkową argumentacją.
Rzuć K6 by dowiedzieć się ile punktów uzyskałeś ze swojej wypowiedzi. Punkty są równe oczkom na kostce.

Etap drugi części praktycznej – łączenie run

Gdy właściwe runy zostały ujawnione, czas połączyć je ze sobą. Profesor Forester prosi cię o znalezienie właściwego przedmiotu, w którym mogłyby dobrze się spisać, a następnie wyczarowuje jego bezpieczną replikę, na której możesz zakląć wylosowane runy bez strachu, że odbiją się w ciebie klątwą.

Mechanicznie pokrótce opiszcie proces zaklinania runy, w którym uwzględnicie jak wam idzie na podstawie opisu wyniku rzutu.
Rzuć K6 by dowiedzieć się ile punktów uzyskałeś ze swojej wypowiedzi. Punkty są równe oczkom na kostce.
1 Dobrze, że przedmiot jest magicznie chroniony, inaczej odbiłaby się w ciebie klątwa… Chyba nie trzeba mówić, że bindruna się nie przyjęła?
2 Co prawda nie będzie z tego klątwy, ale magicznego przedmiotu też nie. Bindruna się nie przyjmuje.
3 Bindruna walczy o przyjęcie się, znajdujesz właściwe zaklęcie, żeby ją ustabilizować, ale używasz go za późno. Bindruna nie została przyjęta, ale profesor chwali cię za pomysłowość.
4 Bindruna walczy o przyjęcie się, znajdujesz właściwe zaklęcie i używasz go, by ustabilizować magię. Bindruna się przyjęła.
5 Po nałożeniu bindruny dłuższą chwilę nic się nie dzieje i nie wiesz, czy to dobrze, czy nie. Kilka stresujących wdechów później bindruna się przyjmuje.
6 Ledwo co nałożyłeś bindrunę, a ona przyjęła się od razu, tworząc magiczny przedmiot. Gratulacje!

Modyfikatory

Można zastosować wszystkie modyfikatory bądź żadnego na dowolnym wybranym etapie, jednak żaden pojedynczy modyfikator nie może się powtarzać. Np. korzystając z +1 z pracy domowej w części teoretycznej, nie można tej samej pracy użyć w żadnym etapie części praktycznej. Można za to użyć innej pracy domowej.
+3 za bycie postacią młodszą niż 3 miesiące stażu (liczone od dnia zaakceptowania KP).
+2 za każdą lekcję, w której postać uczestniczyła.
+1 za każdą pracę domową, którą postać odrobiła.
+1 za każde 10pkt kuferkowych ze starożytnych run.
Dodatkowo postać może przynieść jeden przedmiot punktowy ze swojego kuferka, który może użyć w dowolnej części egzaminu jednorazowo. Punkty tego przedmiotu liczą się jako +x modyfikator do oceny.

Ocena

Ocena końcowa składa się z czterech rzutów kością sześciościenną (4k6) gdzie dwa rzuty opisują poradzenie sobie z zadaniem na części teoretycznej i dwa rzuty na części praktycznej, a także z uzyskanych bądź straconych punktów z przygotowania i bonusów z modyfikatorów.
25+ -> wybitny
20-24 -> powyżej oczekiwań
16-19pkt -> zadowalający
12-15pkt -> nędzny
8-11pkt -> okropny
4-7pkt -> troll

Kod

Kod:: <zgs>Przygotowanie</zgs> <zgss>K6:</zgss> [url=link do rzutu]uzyskany modyfikator[/url] <zgs>Część teoretyczna</zgs> <zgss>Strona debaty:</zgss> [url=link do rzutu]wpisz[/url] <zgss>2K6:</zgss> [url=link do rzutu]wynik[/url] <zgss>Zastosowane modyfikatory:</zgss> <zgs>Etap pierwszy części praktycznej</zgs> <zgss>Karty-runy:</zgss> [url=link do rzutu]wpisz[/url] <zgss>K6:</zgss> [url=link do rzutu]wynik[/url] <zgss>Zastosowane modyfikatory:</zgss> <zgs>Etap drugi części praktycznej</zgs> <zgss>Przyjęcie się bindruny K6:</zgss> [url=link do rzutu]wynik[/url] <zgss>Zastosowane modyfikatory:</zgss> <zgs>Podsumowanie</zgs> <zgss>Przyniesiony przedmiot:</zgss> <zgs>Ocena końcowa:</zgs> xpkt przygotowanie + xpkt modyfikatory + 2k6 + k6 + k6 = ???

Przygotowanie
K6: 3, -2 do końcowego
Część teoretyczna
Strona debaty: 4 - parzyste
2K6: 10
Zastosowane modyfikatory:
Etap pierwszy części praktycznej
Karty-runy: 5
K6: 5
Zastosowane modyfikatory: +3 za bycie postacią młodszą niż 3 miesiące
Etap drugi części praktycznej
Przyjęcie się bindruny K6: 1
Zastosowane modyfikatory: +2 za lekcje [byłam na jednej]
Podsumowanie
Przyniesiony przedmiot:
Ocena końcowa: 3 + 2 + 10 + 5 + 1 = 19 (zadowalający)

Chyba jeszcze na żadne egzaminy nie przyszła spokojna, może poza zajęciami z zaklęć, ale i na te koniec końców pewnie będzie [albo była] stresować. Miała jedynie nadzieję, żeby się to skończyło jak najszybciej i oby nie dostała trolla, to w sumie były jej jedyne wymagania co do całego tego egzaminu.
Już po wejściu do sali widziała, jak pomieszczenie zostało zmienione i poprzedzielane na dwie części. Weszła do środka i została przeniesiona na stronę parzystą, tam też się ustawiła, poczuła również, jak jej ręce się pocą ze zdenerwowania. Co raczej było normalną reakcją na stres.

Przygotowanie

Samo przygotowanie było przyjemną rzeczą, bo choć na chwilę zapomniała o tym, że pocą jej się dłonie. "Debata oksfordzka" no dobra temat już przerabiali, także nie powinno być tak źle, a jednak... Znała pytania tylko do przeciwnej drużny! Dlaczego?! Aż się złapała za głowę, nie dowierzając, jakiego ma pecha! Bo inaczej nie mogła tego nazwać, no nic, może następny etap będzie dla niej korzystniejszy.

Część teoretyczna – Debata Oksfordzka

Przygotowania do samej debaty był strasznie długie, ale za to na pewno bardzo potrzebne. Ana do swojej części podeszła nieco sceptycznie, ale w sumie jedyne, na czym jej zależało to zdać te egzaminy i mieć już święty spokój. Gdy tylko wymyśliła jakiś argument w swojej głowie, to o nim powiedziała od razu. Ogólne odczucia co do tej części egzaminu raczej był bardziej pozytywne niż negatywne, poszło jej dobrze, tak sądziła.

Etap pierwszy części praktycznej – Losowanie runy

Gdy tylko została zawołana do zamkniętej części klasy to coś czuła, że czeka ją najgorsze. Teoria raczej ogarnie, gorzej z praktyką. Po chwili również dostała kartę tarota, wylosowała z nich dwie sztuki. A następnie została zapytana, jaka runa zostanie do niej odpowiednio dopasowana. Uśmiechnęła się z zadowoleniem, bo odpowiedź znała i to bardzo dobrze. Także umiała je dopasować w bardzo krótkim czasie, czuła się dumna, że jej notatki jej pomogły i mogła je teraz wykorzystać. I odpowiedzi również profesorowi udzieliła tak szczegółowo jak tylko potrafiła na tę chwilę oczywiście.

Etap drugi części praktycznej – Łączenie run

Gdy nadszedł moment zaklinania run, poczuła normalnie, jak pot jej się zbiera na czole. Koniec końców miała do tego niezbyt dobre nastawienie. Jednak widziała, jak obie części nie chcą się połączyć, co oznaczało, że bindruna się nie przyjęła, zmarszczył brwi, trochę smutna, a trochę rozczarowana, że jej się nie udało. No nic, może jednak średnia całego egzaminu wystarczy, by zdać? Oby.

Przygotowanie
K6: +3 (1)
Część teoretyczna
Strona debaty: Bindruny
2K6: 4 + 4 = 8
Zastosowane modyfikatory: +4 (49 punktów kuferkowych)
Etap pierwszy części praktycznej
Karty-runy: Kapłan-Berkanan i wieża-ehwaz (rzuciłam o jedną za dużo XD
K6: 4
Zastosowane modyfikatory: +1 praca domowa
+1 praca domowa
Etap drugi części praktycznej
Przyjęcie się bindruny K6: 4, ale z modyfikatoru dobijam powyżej maxa
Zastosowane modyfikatory: +2 lekcja
+2 lekcja
Podsumowanie
Przyniesiony przedmiot: Świetlik +3 SR
Ocena końcowa: 3 (przygotowanie) + 10 (wszystkie modyfikatory) + 3 (przedmiot) + 8 + 4 + 4 = 32 -> wybitny

Z niewielu rzeczy była tak przygotowana, jak właśnie z run. W dodatku miała ze sobą świetlika! Gdy tylko dowiedziała się, że można przynieść ze sobą magiczny przedmiot, wiedziała, że musiała go użyć. Mógł jej uratować tyłek na teorii.
Która okazała się debatą… JESZCZE LEPIEJ!
Co jak co, ale miała ona gadane, więc nawet, jakby trafiła do drużyny nie bindrunowej (chociaż to właśnie z bindrun była najbardziej gotowa), jakoś by sobie poradziła. Całe szczęście los sprzyjał jej z doborem strony. Od razu wzięła się do pracy nie tylko nad argumentacją, ale i nad koordynacją swojej drużyny. Przydzieliła każdemu podtemat związany z bindrunami, wspólnie z innymi tworzyła taktykę wypowiedzi i kluczowe punkty, aż w końcu przyszedł czas debaty oksfordzkiej, na której mogła zabłysnąć wiedzą!
Już wcześniej się nie stresowała, ale po teorii zupełnie odetchnęła. Wiedziała, że pójdzie jej dobrze i z podekscytowaniem czekała, aż będzie mogła wejść. Trafiły jej się karty kapłanki i wieży. Nie czekała nawet pół sekundy z odpowiedzią, doskonale pamiętając wypowiedź Irvette i korepetycje, które jej przeprowadziła! Do kapłanki wybrała Berkanan, ze względu na symbolikę wielkiej matki. Z kolei do wieży dobrała Ehwaz, jako że obie symbolizują interwencję i moc zmiany.
Teraz tylko zakląć je w logiczny sposób w przedmiocie… Zastanowiła się chwilę i, chociaż mogło się to wydawać trochę głupiutkie, postanowiła zakląć je w amulecie, który miał ułatwić kobietom borykającym się z problemami płodności zajście w ciążę, kiedy go nosiły. Berkanan jako wielka matka oznaczało także właśnie płodność, a Ehwaz mogło być nagłą zmianą, w połączeniu i z właściwymi intencjami mogły stworzyć idealny amulet. Profesor Forester wyczarował bezpieczny przedmiot, a ona narysowała runy, które dla pewności podświetliła jeszcze świetlikiem, żeby wiedzieć, że ich znaczenia się pokrywały i dobrze łączyły. Dopiero po wprowadzeniu niezbędnych poprawek i odczytaniu ich raz jeszcze na pomocą świetlika, wzięła się do ich zaklęcia. I przyjęły się bezproblemowo! Uśmiechnęła się szeroko, widząc tak szybką, pozytywną reakcję i aż zaklaskała w dłonie! Udało się!

Przygotowanie
K6: +1
Część teoretyczna
Strona debaty: Bindruny
2K6: 2
Zastosowane modyfikatory:-
Etap pierwszy części praktycznej
Karty-runy: sprawiedliwość-isa, księżyc-dagaz
K6: 2
Zastosowane modyfikatory: +3 (nowa postać)
Etap drugi części praktycznej
Przyjęcie się bindruny K6: 4
Zastosowane modyfikatory: -
Podsumowanie
Przyniesiony przedmiot: -
Ocena końcowa: 1pkt przygotowanie + 3pkt modyfikatory + 2 + 2 + 4 = 12 -> Nędzny

Uczucia targające duszyczką małej Puchonki nie pozwoliły jej się należycie przygotować do tego egzaminu. Przyszła tu, bo była tu jej ukochana Harmony, która jak zwykle tryskała energią i zarażała pozytywną aurą. Problem w tym, że Aneczka myślami była zupełnie gdzie indziej, a przeczytana pobieżnie przed salą notatka z ostatnich zajęć była jedynym na co dziewczyna była gotowa się zdobyć. Słuchała jednym uchem, wypuszczała drugim, a gdzieś w tle przewijały się jakieś sceny. Debata? Co? Anna zamrugała wielkimi, zdziwionymi oczętami i rozejrzała się wokół dość nieobecnym spojrzeniem. Wszyscy czekali na jej wypowiedź.
- Och tak, całkowicie zgadzam się z moją przedmówczynią. Myślę, że Harmony ma rację, zwłaszcza w temacie... doboru... run. I... tak.
To by było na tyle i nawet zachęcające spojrzenie nauczyciela nie mogło wiele pomóc. Puchonka spróbowała przywołać się do porządku, żeby chociaż nadążać za tym, co się działo wokół niej. Wymyśliła jakieś połączenie Isy ze Sprawiedliwością, kombinując z jakimś zestawieniem równowagi z tym wszystkim, a przy karcie księżyca rozkręciła się już całkiem nieźle, przytaczając przeczytany przed salą fragment na temat wielkich przemianach i szukaniu możliwości związanymi z runą Dagaz. Bindruna przyjęła jej się całkiem przyzwoicie, więc mimo wcześniejszych potknięć Anna wyszła z Nędznym, choć czuła się totalnie na Troll. Nie było dramatu. Zawsze to zdane, a w tej chwili nie potrzebowała niczego więcej, a jej umysł zaprzątały zupełnie inne sprawy.
z/t

Przygotowanie
K6: +3pkt. do ostatecznego wyniku
Część teoretyczna
Strona debaty: Słowa runiczne
2K6: = 5 +2 = 7
Zastosowane modyfikatory: +2 do teorii (24pkt. w kuferku)
Etap pierwszy części praktycznej
Karty-runy: Cesarz - raidho, wieża -ehwaz
K6: 4
Zastosowane modyfikatory:
Etap drugi części praktycznej
Przyjęcie się bindruny K6: 2 +4 = 6
Zastosowane modyfikatory: +2Lekcja , +2 Druga lekcja
Podsumowanie
Przyniesiony przedmiot: -
Ocena końcowa: 3pkt przygotowanie + 6pkt. modyfikatory + 5 + 4 +2 = 20 (PO)

Trzeci dzień rozpoczęła egzaminem ze starożytnych run. Kompletnie nie wiedziała, jak się czuje z tym przedmiotem. Z jednej strony, szło jej naprawdę dobrze i ostatnie lekcje przynosiły same sukcesy, z drugiej, temat był tak obszerny, że ciężko było wyuczyć się absolutnie wszystkiego i o ile teorii się nie obawiała, o tyle bardziej tutaj wątpiła w to, jak pójdzie jej część praktyczna.
Gdy tylko usłyszała, że pierwsza część egzaminu to debata, uśmiechnęła się. Tak, była dobra w dyskusjach, bo tego ją uczono od dziecka. Nic więc dziwnego, że od razu przejęła rolę liderki grupy, stając na mównicy naprzeciw swojej podopiecznej w temacie run - Harmony. Uśmiechnęła się, życząc dziewczynie powodzenia i rozpoczęła wykładać swoje argumenty za runicznymi słowami. Debata była zacięta i o mało co nie skończyłaby się remisem, ale ostatecznie gryfonka wyciągneła argument, na który Ruda nie była w stanie odpowiedzieć i musiała pogratulować dziewczynie wygranej. Z jednej strony ślizgonka była dumna ze swojego padawana, z drugiej, trochę ją wkurwiło to, że nie dała rady, choć przecież była jeszcze część praktyczna.
I tu się okazało, że miały dopiero przyjść problemy. Wylosowała dwie karty, do których miała dopasować runy. Widząc cesarza, od razu przypomniała sobie ostatnią lekcję i zdecydowała się na symbol raidho, co prawda wtedy nie miała takiej karty, ale czytała wiele na ten temat, szukając idealnego dopasowania do karty kapłana. Zdecydowanie dłużej zastanawiała się nad wyborem do karty wieży, by pasował do bindruny, którego miała zamiar stworzyć. Po długim kombinowaniu, ostatecznie postawiła na ehwaz i rozpoczęła proces zaklinania. Znając znaczenia tych run, pomyślała o czymś bardziej duchowym i od razu przed nią pojawiła się urna, na której chciała wypisać symbol, by prowadził człowieka przez ostatnią podróż, oszczędzając mu wiecznej tułaczki po świecie w postaci ducha. Jakie też było zdziwienie Irvette, gdy ledwo wpisała symbole w pojemnik na ludzkie prochy, a te momentalnie się przyjęły, wskazując na osiągnięty przez nią sukces. Tak, widać było, że naprawdę ten przedmiot stał się jej konikiem przez ostatnie miesiące i była bardzo dobra w tworzeniu bindrun, które miały magicznie pomagać jakimś przedmiotom, czy ich użytkownikom. Nie kryła jednak zawodu, gdy usłyszała, że za wszystkie wysiłki otrzymała tylko ocenę Powyżej Oczekiwań. Nie miała w zwyczaju kłócić się z profesorami, więc przyjęła taki rezultat swojej pracy, choć w głębi serca czuła, że zasługiwała na Wybitny.

//zt

Przygotowanie
K6: +1
Część teoretyczna
Strona debaty: słowa runiczne
2K6: 11
Zastosowane modyfikatory:
Etap pierwszy części praktycznej
Karty-runy: wisielec, cesarzowa
K6: 2
Zastosowane modyfikatory:
Etap drugi części praktycznej
Przyjęcie się bindruny K6: 1
Zastosowane modyfikatory: +3 z kuferka
Podsumowanie
Przyniesiony przedmiot:
Ocena końcowa: 1pkt przygotowanie + 3pkt modyfikatory + 11 + 2 + 1 = 18pkt (Zadowalający)

Zamiłowanie do starożytnych run wiązało się u niej także z ogólną miłością do historii także na pewno nie mogło nikogo dziwić to, że podchodziła do egzaminów z obu przedmiotów, które były ze sobą dosyć blisko spokrewnione.
Przed wejściem do sali przekartkowała jeszcze część notatek, aby przypomnieć sobie pewne szczegóły i odświeżyć wiadomości, co z pewnością okazało się być dobrym posunięciem. Nie za bardzo podobała jej się koncepcja debaty oksfordzkiej. Zamiast tego wolałaby po prostu wypowiedzieć się na temat bindrun i słów runicznych oraz dokonać ich analizy porównawczej z przedstawieniem własnej opinii, ale zamiast tego musiała obrać miejsce po jednej ze stron i wypowiadać się za jedną konkretną opcją.
Część teoretyczna z pewnością poszła jej naprawdę dobrze. Być może dlatego, że orientowała się całkiem dobrze w słowach runicznych i ich zastosowaniu. W zasadzie to podobne zagadnienia i wiedza książkowa były czymś, co przychodziło jej z pewnością o wiele łatwiej niż z zastosowaniem wspomnianej wiedzy w praktyce, co już wymagało pewnych umiejętności i większego wyczucia. Mogła na pewno pochwalić się paroma niezwykle przekonującymi argumentami oraz merytorycznym podejściem do całego zagadnienia, co przełożyło się z pewnością na całkiem udane wystąpienie.
Gorzej jednak było w momencie, gdy przyszło do części praktycznej, bo ta już mogła sprawić pewien problem. Z pewnością pewnym wyzwaniem był fakt, że miała zajmować się runami na podstawie wybranych kart tarota. Wróżbiarstwo nie było już jej tak mocną stroną i z pewnością potrzebowała dosyć sporego nakierowania ze strony Forestera, by połączyć wylosowaną kartę z konkretną runą. Później już radziła sobie nieco lepiej. Początek z pewnością był najgorszy. Najważniejsze jednak, że z całości udało jej się uzyskać pozytywną ocenę ii wyjść z sali dosyć zadowoloną choć na pewno mogła popisać się jeszcze większą wiedzą i umiejętnościami.

z|t

Punkty kuferkowe: 10
Nastawienie do przedmiotu: bardzo lubi, choć zainteresowanie podjęła dopiero w VII klasie

Zjawiła się w sali chwilę przed czasem, zrzucając na blat torbę z hukiem, którego sama się przestraszyła. Zaczęła przegrzebywać rzeczy, by zobaczyć, czy przypadkiem niczego nie uszkodziła - szybko doszła jednak do wniosku, że przecież nie zapakowała niczego, co lekkie trzaśnięcie o ławkę mogło zepsuć. Wyciągnęła finalnie podręcznik do nauki starożytnych run, odłożyła na bok różdżkę, którą musiała jeszcze poprawić, bowiem zamierzała sturlać się na ziemię. Czuła, że ten dzień niekoniecznie będzie należał do jej najlepszych - miała w nocy bardzo dużo dziwnych snów, których mgliste pozostałości czający się gdzieś na peryferiach jej umysłu nie dawały jej spokoju. Niby żaden z nich nie był koszmarem, a jednak każdy zostawił po sobie tę niepewność i nutkę niepokoju.
I tak były lepsze niż sny, które miała tuż przed meczem quidditcha - wizja latania nago przed całą szkołą była absurdalnie bolesna i godząca w jej dumę. Oraz dupę. W końcu na zewnątrz siarczysty mróz...
Usiadła na swoim krześle, zatopiona we własnych myślach i przeciągłych analizach symboliki jej sennych mar. Powinna czuć się wypoczęta i gotowa do działania, a jakoś tak wszystko dziś leciało jej z rąk. Rozedrganie nie opuszczało ją nawet na sekundę - rytmicznie uderzała piętą o nogę stolika. Miała szczerą nadzieję, że obecność poczciwego profesora oraz umysłowe wyzwanie w postaci nauki run odciągnie jej umysł od zmartwień i pozwoli mu ukoić się nieco.

/można się dosiąść i zagadywać

Punkty kuferkowe: 0 pkt
Nastawienie do przedmiotu: nie lubi, ale uczy się pilnie

Zagubienie.
Zagubienie towarzyszyło jej odkąd, przekroczyła próg angielskiej szkoły magii. Zawsze wyobrażała sobie, że będzie to Beauxbataons, a na wielkiej uroczystości rozpoczęcia roku szkolnego dostrzeże znajome twarze swojego starszego rodzeństwa. Nadal nie rozumiała jakim cudem znalazła się tak daleko od domu, w innym kraju, czując ścisk w żołądku, który powodował, że nie mogła przełknąć rano swojego ulubionego soku wyciśniętego ze świeżej pomarańczy. Była przygotowywana na tę chwilę przez ostatnie pięć miesięcy. Nadal jednak przemieszczając się korytarzami Hogwartu, miała wrażenie, że jest nie na miejscu.
Właśnie wyglądała przez okno, wzrokiem błądząc po terenach tak mało jej znanych, chyba że z mapek i książek historii magii, cała jednak ta wiedza była tylko namiastką, niemogącą przygotować ją na nowe doświadczenia. Westchnęła ciężko, jakby nosiła część brzemienia nienależącego do niej tylko jej rodziców. Być może tak właśnie było. Przejechała ręką po szarym swetrze z zielonymi paskami przy wcięciu i biodrach, składającego się na mundurek w odcieniach domu Salazara Slytherina. Nawet ta czarna, spódnica do kolan nie podobała jej się, z pewnością brakowało bladoniebieskiego koloru Beauxbataons. Krukoński niebieski nie miał tu nic do powiedzenia, jeśli chodziło o francuską szkołę magii. Tęskniła za budynkiem, który tak naprawdę znała z opowieści Kushiela i Dumah. Poprawiła krawat częściowo schowany pod białym kołnierzykiem koszuli, przykryty przez ten paskudny sweter. Jasne blond włosy zebrała w kucyk i przewiązała błękitną wstążką, tak bardzo wyróżniającą się na tle tej przygnębiającej hogwardzkiej regulaminowej mody. Przygryzła wargę, widząc swoje słabe odbicie w oknie, zastanawiając się, czy zmienić kolor wstążki pod mundurek, ale uznała, że i tak nikt nie będzie się czepiał, że pozwoliła sobie na odrobinę odchylenia od palety ślizgońskich barw.
Ruszyła korytarzem w stronę klasy starożytnych run, potem na szóste piętro po schodach. Nie chciała się spóźnić, jeszcze dwa tygodnie temu biegała po korytarzach i gubiła się w tych murach, teraz większość ścieżek znała już na pamięć, posiłkując się mapką, specjalnie zrobioną dla niej przez pedagogów Hogwartu. Nadal jednak miała problem z błoniami i pobliskimi terenami. Nie zamierzała badać jeszcze tych nieodkrytych przez nią terenów.
Przekroczyła próg sali w czarnych wygodnych butach, mając przy sobie małą, lekką praktyczną walizeczkę, chociaż jeszcze nie urzędowała w Ministerstwie Magii. Usiadła sobie w wolnej ławce, nie zwracając uwagi na niezbyt dobrze znane jej twarze i zaczęła się rozpakowywać. Nic wielkiego; przede wszystkim wyjęła podręcznik do starożytnych run, pióro do pisania, pergaminy, a także różdżkę. Ułożyła to w perfekcyjnym porządku, wyprostowała plecy, ręce wyciągnęła po książkę, otwierając ją na materiale, który powtarzała przez ostatnie dwa tygodnie, zapowiedzianym przez profesora Forestera.

Punkty kuferkowe: 5
Nastawienie do przedmiotu: ponadprzeciętne, ale sie nie przyznaje

Odpowiedzialność. Coś, na co nie był gotowy. Na co był przekonany, że nigdy nie będzie gotowy. List o pojawieniu się w jego życiu jakiejkolwiek formy rodzeństwa był jak kop buchorożca w głowę. Przyzwyczaił się do perspektywy, że był tylko on i jego matka, której było coraz mniej zresztą, więc był prawie całkiem sam. To było spokojne, dobre, mógł zagłębiać się w auto nienawiści i marzeniach o śmierci bez większych zmartwień o to, że kogoś zostawi, komuś sprawi przykrość, że kogoś zawiedzie.
A teraz? Wszystko miało się zmienić.
Całe przedpołudnie siedział w bibliotece, próbując powtarzać jakieś materiały do egzaminów końcowych, bezmyślnie wyżywając się na kartce papieru, bo nie można było tego w żaden sposób nazwać robieniem notatek, aż nie przyszedł czas na zajęcia, na których był bardziej niż pewny skonfrontuje sie z dzieckiem. Dziewczynką. Miała imię, ale tak długo, jak pozostawała w jego głowie "dzieckiem" wierzył, że będzie mu łatwiej to trawić.
Wszedł do sali odrazu zauważając swoją ulubioną gryfonkę, jednak jego spojrzenie wcale nie zatrzymało się na niej, tylko na złocistych włoskach drobnej uczennicy. Wziął głęboki wdech, po czym zacisnął wargi i... skierował się do przeciwległej od niej ławki. Tchórz.

Punkty kuferkowe: 0
Nastawienie do przedmiotu: neutralne, nuta zainteresowania

Do sali weszła przed nauczycielem, a ostatnio to był nietypowy sukces w wykonaniu Hexy. Znała Hogwart równie dobrze, co własną kieszeń, a może nawet w połowie tak dobrze jak las Dartmoor, dlatego skorzystała z paru wygodnych skrótów na korytarzach, żeby przybyć na zajęcia punktualnie. Wyglądała tak, jak właściwie codziennie - jakby dopiero co wyszła z lasu, co zresztą mogło wcale nie być wyolbrzymieniem. Jej nieuczesane brązowe włosy opadały luźnymi garściami na ramiona, stary i kupiony na mocnej przecenie mundurek dawno nie został wyprasowany, a ręce nosiły ślady po ziemi z jakiegoś powodu. Ale wyglądała, jakby emanowała tego dnia pewnością siebie zakrawającą o arogancję. Kiedy niebieskie oczy spoczęły na @Lockie I. Swansea uśmiechnęła się do niego chytrze i z niekoniecznie ciepłą wesołością, ale nie planowała siadać obok chłopaka. Właściwie to nie wiedziała czy zorientował się, że zwinęła mu zegarek, który następnie opchnęła na boku za kilkadziesiąt galeonów. Nikt jej za to nie opierdolił, więc raczej tego nie zgłaszał władzom szkoły. Nie zbliżała się do Ślizgona dopóki nie wybadała sytuacji.
Tak się złożyło, że usiadła obok jakiejś dziewczynki z pierwszego roku - @Phanuel Whitelight. Średnio ją kojarzyła, ale mundurek miała typowo ze Slytherinu, więc lekka czerwona lampka zapaliła się w głowie Helen. Od początku jej pobytu w Hogwarcie miewała problemy z przedstawicielami tego domu, chociaż szczerze mówiąc z kim ich nie miała? Równie mocno nie lubiła się z Gryfonami, za co nie tak dawno temu oberwała od Davies śnieżką. No ale o swojej czystości krwi już od lat nic nie mówiła, więc ciężko się zorientować, że jest mugolakiem. Klapnęła obok drobnej blondynki bez pytania, wyrzucając swoje rzeczy z plecaka na ławkę. Mimochodem zerknęła na to, co czytała mała.
- O shit, no nie mów, że jakiś test jest. - przetarła twarz dłonią w nagłym olśnieniu. Jakoś kompletnie o tym nie pamiętała lub po prostu nie słuchała nauczyciela.

Punkty kuferkowe: 10
Nastawienie do przedmiotu: bardzo lubi, choć zainteresowanie podjęła dopiero w VII klasie

Niespecjalnie skupiała się na wchodzących do sali osobach, pochłonięta własnymi myślami, ale los chciał, by podniosła wzrok akurat w chwili, gdy próg sali przekroczył @Lockie I. Swansea. Od razu cała jej twarz rozjaśniła się w ciepłym, zapraszającym uśmiechu. Złapała się na tym, że jej serce również przyspieszyło swój bieg, trzepocząc w jej klatce piersiowej jak oszalałe. Głupie, głupie zauroczenie! Chciała dać mu jakiś sygnał, że jeśli chciał, mógł się do niej dosiąść - nie zdążyła jednak poklepać wolnego siedzenia, bowiem chłopak odwrócił wzrok, a następnie bardzo dziwnym, szybkim i sztywnym krokiem zbiegł do ławki po przeciwległej stronie sali. Przez moment zastanawiała się, czy była to reakcja na nią? Ale nie, raczej nie, patrzył w innym kierunku i zdawał się... Uciekać? A może faktycznie to przed nią chciał się schować na tych zajęciach?
Cóż, pójdzie się tego dowiedzieć sama.
Zgarnęła w kilku szybkich ruchach swoje rzeczy i zaczęła lawirować między innymi miejscami, przypadkiem potrącając kogoś w drodze. Oczywiście przeprosiła, bo była uprzejmą dziewczyną! Zrzuciła książkę na blat przy wolnym miejscu obok Ślizgona.
- Uciekasz przede mną? - zapytała, zgrabnie osiadając na krześle i wbijając w niego spojrzenie zielonych oczu.

Złapał się na tym, że nie oddychał przez dobrych kilka chwil, nim nie usłyszał jakiegoś poruszenia między ławkami, wywołanego przez Milburn, która z jakiegoś powodu dziś po sali poruszała się znacznie mniej gibko niż ostatnio, kiedy obserwował jej lawirowanie między stolikami w kawiarni w której pracowała. Z drugiej strony to logiczne, właściwie komu by zależało, skoro tu jej nikt nie płacił.
Kiedy spoczęła na miejscu obok wciąż wpatrywał sie w pierwszoroczną ślizgonkę, składając w palcach kawałek pergaminu, jakby przypadkowe origami mogło go uspokoić. Z transu wyrwało go wcale nie rzucenie książkami o blat, a jej głos.
- Hm? - spojrzał na nią jakoś nerwowo - A mam powód? - zmrużył oczy, uśmiechając się może nieco złośliwie, pochylając się w jej stronę, po czym wskazał podbródkiem kierunek małej ślizgonki.
- Widzisz tamtą? - zapytał cicho, opierając się ramieniem o oparcie krzesła Kate - Wyobraź sobie, że to moja kuzynka. - w tej pozycji mógł jej wygodnie mówić na ucho, a jeszcze miał wygodny kąt widzenia na jej dekolt. Same plusy.
Zaraz jednak usłyszał to najgorsze słowo, na które każdy normalny uczeń reagował jak na gromy. Test? Jaki test?

- No nie wiem, a dałam Ci powód? - odparła lekko do @Lockie I. Swansea, gdy tak opadała na siedzenie, zakładając nogę na nogę. Przełożyła włosy z jednego ramienia na drugie, by nie przeszkadzały jej w zerkaniu na niego, jeśli będzie miała ochotę komunikować się z nim podczas lekcji.
Rzuciła szybkie spojrzenie ku jego ręce, wędrującej za jej plecami na oparcie krzesła - gotowa była skorzystać z każdej okazji, by zmniejszyć dzielącą ich odległość, oczywiście w granicach przyzwoitości, w końcu byli w sali z innymi uczniami, a wkrótce nawet z panem profesorem. Niemniej jednak lubiła to uczucie, gdy powietrze między nimi stawało się cieplejsze od ich wzajemnych oddechów. Niemal bezwiednie przysunęła się jeszcze ociupinkę bliżej, by żadne szeptane przez niego słowo nie umknęło jej uchu.
Szkoda tylko, że gadał o jakiejś dziewczynce.
Powiodła spojrzeniem za jego skinieniem, skupiając się na młodej, chyba pierwszorocznej, może drugorocznej Ślizgonce. Omiotła wzrokiem jej złociste blond włosy, jasne lico bez skazy, drobne dłonie i nienaganny mundurek. Wróciła wzrokiem do jego twarzy, teraz tak bliskiej
- To przed nią uciekasz? - Teraz to ona uśmiechała się nieco złośliwie, a może raczej po prostu z niedowierzaniem, że taki wielki, stary chłop miał przerażoną minę w związku z jakimś dzieckiem. Prawie prychnęła, ale nie chciała zwracać na siebie uwagi - w końcu konspirowali. - Po szkole chodzi gdzieś moje potencjalne przyrodnie rodzeństwo - zwierzyła się również, skoro już się tak dzielili informacjami o rodzinie.
O teście natomiast wiedziała, bo co jak co, ale lekcję starożytnych run przychodziła przygotowana!

Burdel.
Burdel to słowo nieświadomie cisnęło się na jej usta. Chociaż jedenastolatka wychowana w domu, gdzie skrzacia służba kłaniała się w pas, a brzydkie słowa nie były używane na porządku dziennym, czy też organizacja dnia była na najwyższym poziomie, nie znała dokładnej definicji tego słowa, które mówiło o budynku, w którym świadczono usługi seksualne. Po prostu Hogwart wydawał się jej totalnym chaosem i z tym właśnie kojarzyło jej się słowo burdel. Nie zamierzała jednak głośno wszystkim tego oznajmiać. Wiedziała, że ten wyraz jest nieodpowiedni, a ojciec używał go wtedy tylko, gdy w pracy panował istny burdel, czyli zamieszanie, a także dezorganizacja. Czuła się lekko podirytowana tym, że ktoś postanowił się do niej przysiąść. Zwłaszcza że dzisiaj miał być test, nie chciała, żeby ją rozpraszano; ale dziewczyna, która usiadła obok, miała to gdzieś. Oczywiście, że fajnie było być w centrum uwagi, wiadomo nowa osoba, z pewnością robi sensacje, trzeba ją wypytać i to na początku jej się podobało. Wystarczyło, że wypowiedziała nazwisko Whitelight, a wtedy czuła, że niektórzy padają do jej kolan jak skrzat, który dopuścił się wyciśnięcia zamiast soku z pomarańczy, z mandarynki.
Patrzyła na dobrze zbudowaną gryffonke, wyglądała na sporo starszą.
Nie znała tu wszystkich i nie zamierzała, ale też wiedziała, że ocenianie większości poprzez nieznajomość zasad dobrego wychowania, a także to, że nie każdy ma szczęście urodzić się w dobrym domu z krwią czystą niczym łzy feniksa, nie prowadzi do niczego dobrego. Odetchnęła niezauważenie, nie dając po sobie poznać, że Helena ją zirytowała.
— Tak, zapowiedziany dwa tygodnie wcześniej. - Odłożyła na chwile podręcznik na ławkę, uśmiechając się wyważenie z wyższością, że to właśnie ona jest przygotowana na test, ale uśmiech ten można było odebrać jako uprzejmość przywitania. — Phanuel Whitelight. - Podkreśliła swoje nazwisko, jakby dziewczyna jeszcze nie słyszała o niej lub miała problem z zapamiętaniem jej imienia. Wyglądała na taką nieogarniętą, bo kto normalny zapomina o teście zapowiedzianym dwa tygodnie temu? Niestety Nelka zauważyła, że większość uczniów Hogwartu podchodzi do nauki, jak gdyby to nie było najważniejsze, a przecież czy nie po to chodziło się do szkoły? Nie bardzo podobała jej się ta edukacyjna placówka. Miała być w Beauxbataons, a trafiła do szkoły le bordel. Początkowa niepewność zmieniała się w gniew, który narastał wraz z pojawiającymi się osobami, używających słowa gówno jak świętej zasady wpisanej w savoir-vivre. Nela była już pewna od jakiegoś czasu, że ten podział na domy był zdecydowanie konieczny. Dzielono uczniów po prostu na głupszych i głupich (jedynie ślizgoni byli najlepsi, najmądrzejsi). Ona trafiła, tam, gdzie powinna, a ojciec zdecydowanie składając gratulacje w liście, potwierdził, że dom Salazara Slytherina jest najlepszy, a także wiele jej kuzynów należało do tego domu. Odetchnęła z ulgą po przydziale przez tiarę. Czasami ta nieistotna, dla niektórych rzecz, zmieniała umysły i życie młodych czarodziejów na zawsze.
W Beauxbataons tego nie było, tylko że ona nie była w Beauxbataons, co coraz bardziej ją wkurzało.

@Helen 'Hex' O. Eastwood

W kwestii niechęci do Hogwartu mogłyby o dziwo odnaleźć nić porozumienia, bo Hex również nie czuła się tu dobrze. Nie pasowała do zamknięcia w kamiennych murach, czego potwierdzeniem były ciągłe utarczki z innymi uczniami, a nawet i nauczycielami. Przebywała tu tylko dlatego, że ją zmusiło Ministerstwo Magii, siłą wyrywając z domu pomimo wrzasków i ryku małej Eastwood, która do ostatniej chwili próbowała zwiać. Tęsknie wypatrywała dnia, w którym odwróci się od szkoły, a także od Londynu, aby już tu więcej nie wracać.
Pierwszoroczni zazwyczaj mieli dookoła siebie tę nutkę niepewności oraz zawstydzenia, a Hex w ogóle tego nie wyczuwała przy jasnowłosej dziewczynce. Szybko wyciągnęła wnioski, że to nie może być w takim razie nikt wychowany w mugolskiej rodzinie. Nie, ona musiała wiedzieć od dawna o istnieniu magii, oswoiła się z nią, przebywanie tutaj stanowiło całkowitą normę, a nie odklejenie od rzeczywistości. Bo pierwszy rok w Hogwarcie taki właśnie był dla Hex - całkowicie nierealny.
- Super. - mruknęła, nie rzucając się jednak w popłochu na notatki, aby poprzypominać sobie najważniejsze zagadnienia z run. Zgarnęła ramieniem porozwalane na ławce przedmioty, aby w miarę je ułożyć, gdy cała zagadka w postaci młodej uczennicy została rozwiana.
- Ahaaa. Whitelight. To już rozumiem czemu tamta dwójka tak namiętnie o Tobie plotkuje i ciągle się gapi. - odwróciła głowę wyraźnie w stronę Lockiego oraz Kate, mówiąc na tyle głośno, aby mogli również to usłyszeć. Nie wiedziała o co im chodzi, ale zdecydowanie subtelni w tych swoich knowaniach to nie byli. Tylko Phanuel pewnie to się mogło spodobać, w końcu takie małe księżniczki uwielbiają być w centrum uwagi.
Trudno było doszukać się w reakcji Hex jakichkolwiek pozytywnych odczuć na wzmiankę o rodzie Ślizgonki.
- Whitelight. - powtórzyła bezwiednie, myśląc o tym, że ze wszystkich czystokrwistych rodzin chyba nie było gorszej od akurat tej. Głównie dlatego, że grzali prawie każdy stołek w Ministerstwie, pielęgnując tradycję kolesiostwa od wielu wieków. Hex prawie zgrzytnęła zębami, ale nagle wyciągnęła do znajomej z ławki rękę, tę gdzieniegdzie wybrudzoną pachnącą świeżością ziemią. - Helen Eastwood.
Była ciekawa czy osoba z tak arystokratycznych prowincji uściśnie rękę kogoś... takiego, jak ona. A gdyby tylko poznała myśli o domu Salazara Slytherina Phanuel, parsknęłaby szczerym uśmiechem. Ach, jakby tak przyznać się, że to właśnie tam i tylko tam Tiara Przydziału zamierzała ją posłać dopóki problemem nie stała się brudna krew. I wtedy z braku laku trafiła do tego nieszczęsnego Gryffindoru pełnego debili. Więc jej charakter nie miał żadnego znaczenia.

@Phanuel Whitelight

Punkty kuferkowe: 66
Nastawienie do przedmiotu: ♡

Uzbrojona w pióro i zeszyt z notatkami z ostatnich kilku semestrów pojawiła się w sali niedługo przed rozpoczęciem zajęć, by nie dawać sobie już zbyt wiele czasu na przeglądanie swoich zapisków i kolejne powtórki. Uśmiechnęła się szeroko na widok jakże znanych z innych lekcji i aktywności, zwłaszcza w ostatnich miesiącach, gryfońskich twarzy, a następnie zajęła wolne miejsce pod oknem, by przez te ostatnie parę chwil poczekać na test. Nie czuła, by było się czym stresować, choć jak na nią to dość dawno miała bezpośrednią styczność z nauczanym przez Forestera przedmiotem. Co prawda od testu wolałaby jeszcze jeden segment oferujący nową wiedzę, ale wierzyła, że przygotowana przez byłego gryfońskiego opiekuna porcja materiału okaże się wystarczająco angażująca i ciekawa.

Lekcja Starożytnych Run - etap I

Forester jak zwykle był w świetnym humorze. Niemalże podskakiwał, gdy szedł korytarzami Hogwartu do swojej starej, ale znajomej klasy. Z trudem powstrzymywał się od podśpiewywania niektórych hitów Roznegliżowanych Boginów. Wiedział, że uczniowie będą kompletnie przerażeni przez test, więc chciał ich od razu uspokoić i obdarzyć pogodnym uśmiechem! Bo tu naprawdę nie było się czego bać, wybrał pytania proste, jak budowa cepa.
- Dzień dobry, moi drodzy - powitał się ze wszystkimi ukłonami, po czym zajął miejsce za biurkiem. - A więc co, nie przeciągam, żebyście to mieli z głowy i się nie stresowali, hm?
Widział po niektórych, że z głów im umknęła informacja o teście, ale co z tego, przecież zdadzą go z palcem w nosie! Dlatego uśmiechnął się do tych wyjątków pokrzepiająco, kładąc nawet @Lockie I. Swansea dłoń na ramieniu w przyjaznym geście, gdy rzucał mu przed nosem kawał pergaminu.
- Czterdzieści minut! - wskazał duży zegar nad tablicą, gdy już każdemu posłał zaklęciem test na ławkę. Wrócił na swoje siedzenie, po czym nucił cicho pod nosem.

Fabularnie:
Dostajecie przed siebie pergamin z czterema pytaniami otwartymi. Macie 40 minut na napisanie testu. W ostatnich pięciu minutach Forester mówi, że możecie zerknąć do swoich notatek lub podręczników!

Mechanicznie:
1. Pytania:
1. W jaki sposób runy łączą się z uzdrawianiem?
2. Na jakich materiałach i przedmiotach możliwe jest zapisywanie run?
3. Co mitologia nordycka mówi o pochodzeniu run?
4. Opisz jedną wybraną runę.

Odpowiedź musi być na minimum 200 znaków.

2. Proszę o rzut k100.
1-30 - Troll (-5 dla domu)
31-50 - Okropny
51-70 - Nędzny
71-80 - Zadowalający
81-90 - Powyżej Oczekiwań
+91 - Wybitny

Modyfikatory:

Jeszcze wrzucam wam pomoc naukową, z której ja korzystałam: klik

Kod do posta:

Kod:: <zg>K100:</zg> wpisz <zg>Wykorzystane modyfikatory:</zg> wpisz <zg>Wynik z testu i ocena:</zg> wpisz

//PS. Za spóźnienie nie ma punktów ujemnych dla domu, ale za to jest -30 do ogólnego wyniku testu, bo pozostało wam mniej czasu. Termin jest do 26.01., wtedy wrzucam kolejny etap związany z wykładem.

@Blaithin 'Fire' A. Dear

K100: 2

Wykorzystane modyfikatory: 5 pkt za kuferek

5 pkt za lubienie run, 40 za odpowiedź na wszystkie pytania, 5 pkt za zerknięcie do notatek bo usiłuje uzbierać na pozytywną ocene...
Wynik z testu i ocena: 57 nędza i rozpacz

Walnął lekko @Kate Milburn w ramię, wyrażając tym swoją dezaprobatę, bo to oczywiste, że uważał dzieci za przerażające. Implikowanie, że to coś zabawnego bodło w jego godność, co więcej, spodziewał się po gryfonce, że lepiej zrozumie presję posiadania odpowiedzialności za dziecko, szczególnie takie pojawiające sie znienacka.
- Potencjalnie przyrodnie? Może się rozmyślić? - palnął, kretyn nim Forester nie wszedł do sali zakańczając te debilną dyskusje.
Zwlekał z odklejeniem się od oparcia Milburn, wyciągnięty jak pasza a poduszkach, jednak czując dotyk nauczyciela na ramieniu aż podskoczył w miejscu i rzucił Kate pełne niedowierzania spojrzenie, ustami wymawiając bezgłośne "what the fuck?". Uwzięli sie?
Odsunął się i usiadł do swojego pergaminu, jęcząc pod nosem nad swoim losem, bo w odróżnieniu od niektórych kujonów nie wiedział o teście.
Wiedział za to rzeczy o runach.

Odpowiedzi:

K100: 46
Wykorzystane modyfikatory: +10 za kuferek, +5 za lubienie run, +5 za zerknięcie do notatek, +30 za pytania
Wynik z testu i ocena: wybitny

Parsknęła śmiechem, gdy oberwała w ramię, wydając z siebie przyciszonym głosem jęk dezaprobaty. Co jak co, ale wiedział, że ramiona miała dość wiotkie. Nadwyrężył je mocno podczas ich wspólnego treningu.
- No jeśli moja matka nie wyjdzie za tego swojego gacha, to nici z rodzeństwa - podsumowała, lecz nie dane im było kontynuowanie tej rozmowy, bowiem profesor zawitał w sali i obwieścił, że mają pisać test. Gdy Ślizgon wzdrygnął się, ona także podskoczyła lekko w krześle, wyrwana z tej ich bliskiej, konspiracyjnej pozycji. Niechętnie usiadła prosto w ławce i zajęła się pisaniem kartkówki.
Była całkiem przygotowana, chociaż to pierwsze pytanie z początku zbiło ją z tropu. Dobrze, że przypomniała, że miała zapisaną notatkę z jakichś wcześniejszych zajęć z wyszczególnieniem, która runa miała pomagać jakim organom. Wygrzebała ją szybkim ruchem spomiędzy kartek notesu, a gdy spisała wszystko to, czego potrzebowała, przesunęła ją w przeciwnym kierunku - do @Lockie I. Swansea, bo może będzie chciał skorzystać z jej zapisków? Reszta nie sprawiła jej szczególnego problemu, również nie starała się zasłaniać swojej kartki. Ślizgon jeśli chciał, mógł spokojnie przeczytać calutką jej pracę - a dbała o to, by kreślić litery czytelnie.

Pytania:

Punkty kuferkowe: 53pkt.
Nastawienie do przedmiotu: Lubi mocno i dużo wie.
K100: 87
Wykorzystane modyfikatory: -30 spóźnienie +5 za lubienie przedmiotu, + 20 punktów kuferkowych
Wynik z testu i ocena: 87-30+5 +20 = 82

Jego organizacja czasu w tym roku kulała strasznie. Praktycznie w ostatniej chwili przypomniał sobie, że ma dzisiaj jeszcze runy, a że z piwnicy na szóste piętro daleka droga, to wleciał do klasy spóźniony i z niezadowoleniem zauważył, że wszyscy siedzą nosem w pergaminach. Test, zajebiście.
Przywitał się więc tylko szybko z profesorem i usiadł do pisania. Spojrzał na pytania i uśmiechnął się. To była jego bajka, bo dokładnie tego typu rzeczy studiował, pracując nad swoją bransoletą. Zaczął więc machać piórem jak pojebany, opisując jak runy mogą wpływać na uzdrawianie i na jakich materiałach można je zapisywać. Walczył nie tylko z bólem nadgarstka, ale i z czasem, bo tego nie miał za wiele. Na tyle, że nie zdążył rozpisać się na temat tego, co mitologia nordycka mówi o znakach fuhtarku, bo to pytanie zostawił sobie na koniec.

Punkty kuferkowe: 8
Nastawienie do przedmiotu: nie jest miłośniczką, ale się przykłada do nauki ogólnie
K100: 98
Wykorzystane modyfikatory: -30 za spóźnienie, +8 za kuferek, +40 za odpowiedź pisemną na pytania.
Wynik z testu i ocena: 115 - wybitny

Aneczka weszła do klasy spóźniona, a mimo to szła spokojnym krokiem, bez zadyszki. Widząc test, o którym wiedziała i na który była przygotowana, wcale się nie speszyła, podeszła tylko do nauczyciela i przyciszonym głosem, żeby nie przeszkadzać piszącym, wyjaśniła, że spóźnienie wiązało się z pilną interwencją jako prefektki. Następnie zajęła miejsce i nie robiąc szumu zabrała się za pisanie.
Pytania były proste, przynajmniej dla kogoś, kto tak jak ona po prostu się nauczył. Wyzwaniem za to był czas, który przez spóźnienie był ograniczony i sprawił, że nie było pewności, czy w ogóle zdąży zapisać odpowiedzi. A przecież miała tyle do powiedzenia w tym temacie! Zaczęła od pierwszego pytania, które bardzo bezpośrednio wiązało się z jej życiem, dolegliwościami oraz zainteresowaniami.
"Runy łączą się z uzdrawianiem na różne sposoby. Można wykorzystać ich działanie bezpośrednio, korzystając z ukierunkowania magii poprzez runy na dany konkretny problem, na przykład magicznym tatuażem Thurisaz na wysokości mostka usprawniać pracę serca u pacjenta z jego niewydolnością. Można też wykorzystać runy do wzmocnienia działania narzędzi medycznych i przedmiotów stosowanych do codziennej profilaktyki.
Runy można zapisywać na dowolnym materiale, ale niektóre z nich będą wykazywały lepsze parametry wzmacniające właściwości poszczególnych run. Lepiej się sprawdzą do tego materiały naturalne, takie jak kości czy drewno, jednak dobrze współpracują także z metalami, które zapewniają im doskonałą trwałość. We względnie codziennym użytku zachowało się również pisanie pismem runicznym, jednak niezabezpieczony papier i pergamin potrafią być zawodne.
Zgodnie z podaniami z nordyckiej mitologii runy zostały podarowane ludziom przez samego Odyna, boga magii i mądrości, który sam zdobył je po wspięciu się na drzewo Yggdrasil, ocierając się o śmierć. Poznał tam znaczenie i symbolikę poszczególnych run, a następnie zdobył korę, na której wyryte były runy podstawowe.
Przykładem runy może być Dagaz, runa odpowiadająca za równowagę, harmonię, ideał, szczęście. Jej zastosowanie w magii leczniczej obejmuje korzystny wpływ na zdrowie psychiczne, ponieważ łagodzi problemy nerwowe i zmniejsza stres. Zmniejsza także stany lękowe. Oznacza, że jest szczególnie ceniona w magipsychiatrii, ale zastosowanie dla niej można znaleźć również w przypadku chorób przewlekłych związanych pośrednio ze stresem, takich jak pressura."
Aneczka skończyła pisać niemal tuż przed końcem czasu. Zwłaszcza trzecie pytanie potraktowała po macoszemu, ale ono ją ciekawiło najmniej i nie dotyczyło zastosowań praktycznych, które tak bardzo ceniła. Kiedy postawiła ostatnią kropkę, wyprostowała się i odetchnęła z ulgą, bardzo zadowolona ze swojej pracy.

K100: 80
Wykorzystane modyfikatory: - za odpowiedź na jedno pytanie +10 do wyniku testu, - za zerknięcie do notatek +5 od profesora Forestera
Wynik z testu i ocena: 95 - Wybitny

Hex poczuła się potraktowana nie w porządku przez jasnowłosą dziewczynkę, bo ją tak ostentacyjnie zlała. Gryfonka lekko poczerwieniała na twarzy, gdy zorientowała się, że jej dłoń wisi sobie w powietrzu, a dziecko jej nie uściśnie. Ani w ogóle się nie odezwie. Zacisnęła szczęki, po czym usiadła prosto na krześle i dopiero po dłuższej chwili przestała marszczyć gęste brwi. Co ona się będzie jakąś małolatą, jakąś Whitelight... chwilę tak siedziała, ale ostatecznie zgarnęła swój swoje rzeczy do plecaka i przeniosła się zupełnie gdzie indziej. Do siedzącej przy oknie @Morgan A. Davies. Zaledwie musnęła dłonią jej miękkie włosy.
- Rudzielec - szepnęła z roziskrzonym błyskiem w niebieskich oczach. Jako że Forester właśnie wszedł do sali to już nie wciągała się w rozmowy, bo w końcu był ten test, ten, o którym kompletnie nie pamiętała. Musiała liczyć na swoją inteligencję oraz dobrą pamięć. Tych dwóch rzeczy na szczęście Eastwood miała w sumie pod dostatkiem, podobnie jak z wiedzą o starożytnych runach. Dlatego zakasała długie rękawy szkolnej szaty, umaczała szare pióro w atramencie i zaczęła pisać. Profesor był na tyle kochany, że pozwolił im na ostatnie pięć minut zajrzeć do notatek, a Hex nie zamierzała unosić się tu jakąś durną dumą. Wlepiła oczy w swoje zapiski i wyciągnęła z nich tak wiele, że chyba wyczerpała każdy temat oraz dodała sporo ciekawostek. To chyba jedna z lepszych prac, jakie zdołała napisać. Dlatego po skończeniu odchyliła się mocno do tyłu na krześle i uśmiechnęła do Morgan. O, a kto to się spóźnił, gdy była zajęta pisaniem? Jaśnie prefektka, Anna Luna Brandon. Hex zaczęła sobie pod ławką gmerać kawałek pergaminu i utworzyła z niego małą kulkę, którą następnie rzuciła w tył głowy Puchonki.

Odpowiedzi:

@Anna Brandon @Morgan A. Davies