Felicie miała niesamowite szczęście. Wciąż ktoś otaczał ją opieką, nie musiała być specjalnie dorosła by po prostu korzystać z życia. Slim wspierał ją przecież od zawsze, z każdym problemem mogła do niego przyjść licząc na to, że wyczaruje jakieś rozwiązanie. Nie potrafiła chyba zliczyć chwil, gdy przychodziła do niego po prostu posiedzieć i nie odzywała się zbyt wiele zwykle uwieszona na jego ramieniu. Co roku powtarzała to w rocznicę śmierci matki, gdy zwyczajnie potrzebowała czyjejś obecności, a Gryffon nigdy nie żałował swojej obecności. W sensie, że nie był w niej skąpy. Rozumiał, że czasem potrzebowała czegoś więcej niż tylko przelotnego "cześć" na korytarzu. To dobrze, wszak ważnym było to, żeby miała do kogo podejść, zagadać, szczególnie gdy dobry humor odleciał gdzieś daleko, a brak wsparcia mógł oznaczać jakąś grubszą depresję.
Może dlatego tak ważny był dla niej prezent, który od niego dostała.
Gdy teraz prowadził ją w jakieś dziwne miejsce, którego nie znała, uśmiechała się szeroko śmiejąc się i zadając kilkanaście pytań na sekundę, które mogłyby go skłonić do zwierzeń. Przecież zawsze lubiła zdawać sobie sprawę z tego dokąd ją ciągnie, ale gdy tylko zeszli z kolorowych, głównych ulic miasteczka, i przeszli w ciasne uliczki, które przechodziły w te co raz bardziej odrapane z farb popatrzyła na niego z niedowierzaniem. W sumie to nie chodziła po takich miejscach w te wakacje. Nie miała zbytnio z kim się tu zapuszczać, ale jako że nie należała do osób szczególnie bojaźliwych, to od razu zaczęła iść szybciej. Teraz dla odmiany, to ona prowadziła go za rękę przed siebie nie mając pojęcia dokąd mieliby iść. Ale nagle znaleźli się w dzielnicy pełnej ubóstwo. Felicie widząc to co się tu działo instynktownie ścisnęła mocniej dłoń Symesa i popatrzyła na niego piwnymi oczami.
- Jejku Slim, czy Ci wszyscy ludzie są tacy nieszczęśliwi na jakich wyglądają? - Spytała dość cicho, ale jednak na tyle głośno, by mógł bez problemy zarejestrować zadane przez nią pytanie. Uśmiechnęła się nieznacznie do jakiegoś małego dziecka, które trzymało w dłoni nieznany dla Feli owoc. Joyner pomachała maleństwu, ale zaraz zniknęli ze Slimem gdzieś i tak oto znalazła się przy wielkich zjeżdżalniach.
- Slim, Slim. Będziemy zjeżdżać? Powiedz, że taktaktak. - Uśmiechnęła się szeroko już unosząc tunikę do góry i ściągając ją z siebie. Jak dobrze, że teraz często i przede wszystkim, nosiła na sobie bikini, bo przecież takie czasy, że nigdy nie wiadomo kiedy taki Anthony Roberts wrzuci Cię do wody.
- Patrz, będę pierwsza! - I w tym oto celu zaczęła wspinać się po schodkach, co by dotrzeć do pierwszego lepszego, a raczej wolnego, wylotu.

2,2yolo

Miała szczęście, że miała Slima. Faktycznie, nic tylko jej zazdrościć. Prawda, że ją wspierał raz szło mu lepiej innym razem zachowywał się nieudolnie, ale nie można mu było odmówić tego, że się starał. Tak było. Sam już nie pamiętał jak poznał Felicie, jak się do siebie zbliżyli, a teraz jak jej nie wiedział kilka dni to już się rozglądał czy przypadkiem nie ma jej w pobliżu. A jak nie było to pisał list. Nie mógł z jednej strony się doczekać powrotu do Anglii. Wiadomo szkoła i te sprawy, ale z drugiej mieli zamieszkać razem i już nie mógł się tego doczekać. A prezent to chciał, aby był taki który będzie o nim przypominał. Teraz to tylko pozostało mu wierzyć, że nie był, aż tak okropny z zaklęć i choć trochę będzie ono działać.
Nie w dziwne miejsce tylko tam gdzie już kilka razy był. Sam nie zwracał uwagi na to co działo się dookoła będąc tutaj wcześniej. Po prostu przechodził gadając z kimś i nic nie było ważne, dopiero kiedy Fela zadała mu pytanie rozejrzał się na boki zauważając to o czym mówiła. Nie odpowiedział, wolał się nad tym nie zastanawiać.
- A jak myślisz, po co tutaj przyszliśmy. Wiesz, że oni się zakładają o to kto będzie pierwszy na mecie? I dużo krzyczą jak przegrywają. Pewnie przeklinają, ale nie rozumiem ich w ogóle, więc mi to tam bez różnicy - już wchodził za nią po schodkach, bo nie mógł zostać w tyle. W końcu się ścigali, nie?
- To kto ostatni ten przez pierwszy miesiąc szkoły robi drugiemu śniadanie do łóżka. Zgoda? - chyba nie byłby sobą gdyby nie zaproponował jakiegoś małego zakładu. Jakoś Hindusi który siedzieli nieopodal i obstawiali miało go interesowali. Spojrzał na Felicie i czekał aż przytaknie albo coś zmodyfikuje - Tylko nie tchórz - tak dodał jeszcze na zachętę.

Felicie nie tchórzy, nie?
To sobie rzućmy kostkami. Kto wyrzuci więcej oczek wygrywa.

4,3 to Slim będzie się Felą zajmował jak będzie chora. Chyba, że będzie miała brzydkie krosty to wtedy może zniknąć na kilka chwil.

Felka lubiła ze Slimem konkurować i nie przeszkadzało jej wcale długa lista porażek, które odnosiła. Przecież wiadomo, że Gryffon był bardziej wysportowany gdy Felka zalegała z paczką magicznych fasolek na trybunach. Ćwiczył, przecież grał w drużynie! Naprawdę mu kibicowała! A najmocniej między smakiem toffi, a niebieskich migdałów. Wtedy to nawet posilała się na to, żeby odnaleźć go wzrokiem na boisku i machnąć ręką, choć zapewne tego nie widział, bo miał ważniejsze sprawy na głowie, to liczyły się chęci. A że Felka miała ich całą masę, to była bardzo ważnym kibicem w slimowym życiu.
Także nic dziwnego, że gdy zaproponował jej wyścig to uśmiechnęła się szeroko przyjmując do wiadomości kto wygra... No chyba, że dziś dopisze jej wielkie szczęście, ale nie przeszkadzało jej to aby machnąć energicznie głową i przytaknąć tym samym.
- Wiesz jak jest. Mam trochę wymagań, a raczej moje podniebienie, więc kup sobie książkę kucharską, bo kanapka nie wystarczy. No i nie przychodź przed dziesiątą rano. Jak śpię to śpię. Śniadanie później. - Oczywiście podobała się jej ta zabawa prowadzona przez tubylców, w końcu duch rywalizacji był bardzo ważny. Gdyby tylko wiedziała, że to się skończy dla niej tragicznie oprócz sromotnej porażki, to może nawet zrezygnowałaby znosząc uwagi Slima, że bała się wskoczyć do wody i z nim konkurować. Ale że takiej wiedzy nie posiadała to skoczyła zgrabnie od razu czując chłód wody, który otulił jej ciało zbyt gwałtownie. Nieprzyjemny prąd wyniósł ją ponad powierzchnię pozwalając zaczerpnąć powietrza, a potem zaczęła szybko, jak na swoje możliwości, przebierać rękoma i nogami, co by płynąć jak najszybciej do czerwonej linii. Przecież bardzo nie chciała się poddać. A póki jeszcze mogła walczyć, to "do przodu Felka, trzymamy za ciebie kciuki". I inne hasła dopingowe powinny się tu odtwarzać, co by dodać jej trochę otuchy.
Może dobrze, że nie patrzyła w slimową stronę, bo może przeżyłaby szok w tym, że on naprawdę robił wszystko diabelsko szybko.

dwójeczka :c

Nie taka wcale długa, bo czasem Slim dawał jej wygrywać, aby jej później smutno cały czas nie było. Taki dobry był z niego przyjaciel. Był wysportowany i jakiś nie uśmiechało mu się zalegać na kanapie, bo na samą myśl robiło mu się słabo. No i za każdym razem namawiał Felicie, aby i ona zapisała się do szkolnej drużyny. Fajnie byłoby grać przeciwko sobie, taka większa nuta rywalizacji jeszcze nikomu nie zaszkodziła.
- Dobra, dobra już się tak nie rozmarzaj. Lepiej przygotuj się na wcześniejsze wstawanie, bo ze mnie ranny ptaszek, a lubię porządne śniadanie zjeść - odpowiedział od razu, bo co jak co, ale kiedy w grę wchodziło dostawanie jedzenia do łóżka to nie było mowy, aby Fela dostała fory - Ale jak już będę czekał na ciebie na dole, to może zdążę przynieść ci na pocieszenie jakiegoś lizaka zanim dotrzesz do mety - puścił do niej oczko i tyle go było widać, bo zeskoczył do wody, która była przyjemnie chłodna. Samo tak jakoś wyszło, że nim zdarzył się odwrócić i zobaczyć gdzie jest Felicie to już dawno została w tyle. Pomachał jej jeszcze, a kiedy przekroczył linię mety usłyszał krzyki Hindusów. Dwóch zacierało ręce, a reszta wygrażała mu pięściami.
- Ile można czekać na księżniczkę? - spytał, kiedy już i ona znalazła się na linii mety. Zabawa mu się podobała i najchętniej jeszcze raz poszedłby pozjeżdżać, ale to może innym razem. Bo jak na razie złapał Felę za rękę i pociągnął w bok, bo kolejni śmiałkowie byli tuż za nimi. Nie chciał, aby żaden w nich wjechał, dlatego już stali z boku, kiedy Slim uśmiechał się od ucha do ucha. Wygrał - Myślę, że sobie poradzisz. To w końcu tylko miesiąc - zaśmiał się jeszcze mocniej przyciskając ją do swojego boku, kiedy ludzie zaczęli niemal na nich wchodzić.


pięć

Wcale nie było jej jakoś szczególnie smutno w związku z przegraną. Przecież się zdarza, prawda? Może nie czuła się najlepiej z tym, że zawsze z nim przegrywała w takich starciach, ale były inne dziedziny, w których on nie miał z nią szans. Poza tym ona wolała wylegiwać się na słoneczku niż męczyć się jakoś szczególnie, więc gdy tylko okazało się że Slim jest na mecie, to ona grzecznie dopłynęła już nieszczególnie się spiesząc, a on pomógł jej nawet wyjść z wody. Oczywiście to był chyba moment, kiedy jakiś zarazek dostał się do jej organizmu, i miał odpowiadać za późniejszą chorobę, ale że teraz był jak było i jeszcze względnie była w stanie sobie radzić stojąc na dwóch nogach, to przyległa do Slimowego ramienia, aby przepuścić Hindusów, a potem zbiegli, by przejść obok zbiornika wodnego i pójść na górę, co by Felka mogła założyć na siebie tunikę. Przy okazji rzuciła na oboje zaklęcie osuszające, bo przecież taka miła była.
- Nie wyobrażaj sobie za dużo. Mogę Cię karmić, ale bez przesady. Będę przynosić jak wstanę. Hihi. Poza tym to jest spoko, zjem sobie to co mi smakuje, a tobie przyniosę jakieś odpadki. Dobry plan. Faktycznie świetnie się składa, że wygrałeś. - Poinformowała go wciągając letnią bluzkę na siebie i poprawiając blond włosy, które rozplątała palcami i rozdzieliła w jakiś logiczny sposób pasma, a potem za pomocą metamorfomagii uczyniła je prostymi i lśniącymi, co by łatwiej było je zebrać w jakiś kok.
- Widzisz? W tym mnie nigdy nie pokonasz? - Uśmiechnęła się wsuwając stopy w sandałki, a potem schodząc stromymi schodkami gdzieś na bok.

Była to przegrana na wesoło, więc powodów do smutku nie było. Nie walczyli też na śmierć i życie. Tylko przyjacielska rywalizacja nic wielkiego i później nigdy to nie psuło atmosfery między nimi. Nie było powodów, żeby się obrażać, tupać nogą i iść w przeciwnym kierunku z zadartym wysoko nosem.
- Zobacz jaki wysoki jestem, same odpadki to mi nie wystarczą. Muszę jeść dużo żeby mieć siłę i nie spaść z miotły na treningu. To byłoby raczej mało przyjemne, a później zamiast robić coś fajnego będziesz mnie odwiedzać w skrzydle szpitalnym - już opowiedział całą historię i tym dlaczego będzie musiała karmić go lepiej niż odpadkami tylko. Może nie była ona jakaś super, ale zawsze to lepsze niż nic. - Więc lepiej zastanów się czy na pewno będziesz chciała mnie karmić jakimiś odpadkami.
Znów zrobiła z włosami coś co niewiele osób potrafiło. Nie żeby sam miał problemy ze swoimi, wystarczyła chwila, żeby wyschły i po problemie.
- Zawsze chciałem mieć długie blond włosy, ale nigdy nie miałem tyle cierpliwości. To teraz chodźmy na lody i nie ważne, że niedługo sam się z niego zmienię, ale tutaj się inaczej nie da - obrał kierunek zostawiając za plecami zjeżdżalnie i krzyczących obstawiających Hindusów, którym było nadal mało.

ztx2