Ten niewielki pub może cię zaskoczyć tysiacem niespodzianek. Przychodzi tam każdy, kto chce coś znaczyć w tej niekochanej przez wszystkich części miasta. Jest to idealne miejsce na szaloną noc bez zobowiązań. W końcu tu nikogo nie obchodzi jak się nazywasz czy kim jesteś, tylko jaka jest zawartość twojej kieszeni.
Rzuć jedną kostką w temacie z kotkami na zdarzenie losowe. 1,4 - Do napoju który zamówiłeś został dodany psychoaktywny proszek, przez który widzisz wszystkich na sali gołych. Nie zapomnij uwzględnić tego w swoim poście. 2,5 - Gdy zacząłeś tańczyć, jakiś nie do końca trzeźwy młodzieniec wylał na ciebie swój napój, po czym uciekł. Chyba powinieneś się przebrać, zanim rozpoczniesz szaloną noc. 3,6 - Uff, wszystko poszło po twojej myśli, tym razem nie zaatakował cię żaden wyimaginowany słoń. Ciesz się!
Wakacje. Cóż za wspaniały czas dla wszystkich dzieciaków, które nie mają specjalnej ochoty na to, aby siedzieć w domu, a wolne od szkoły jest czymś co marzy im się już odkąd tylko nastał wrzesień. Lyons zdecydował się na wyjazd do Indii, aby trochę urozmaicić swoje nudne życie. Z jednej strony rodzina i ciągła kontrola nad siostrami, a z drugiej mamy jego pasje i wieczne zmęczenie spowodowane treningami i ćwiczeniami rysunku. Niemalże zapomniał już o tym, że był dobry z czegoś, co było magiczne, dlatego list od jakiejś dziewczyny nieco go zaskoczył. To chyba była ta, co na lekcji u Silvarovej wspominała już coś o korkach. Totalnie wtedy o niej zapomniał, a potem już nie miał okazji do tego, aby się z nią spotkać. Z tego co wiedział, D’Angelo była jeszcze uczennicą, a on niedługo miał kończyć studia, więc nic dziwnego, że nie mieli wiele okazji do widywania się. Zresztą to dobrze nawet, bo Morpheus był ostatnio w takim nastroju, że szybciej rozszarpałby kogoś żywcem, niż udzieliłby mu korepetycji. Wszystko przez Mandy i jej ciążowe pierdolenie. Naprawdę uwierzył, że być może zostanie niedługo ojcem i teraz główkował, co by tutaj zrobić, jak rozegrać sytuacje. Planował nawet coś, do czego pewnie nigdy by się nie posunął w normalnych warunkach, ale na to musiał mieć pieniądze i chyba tylko z tego powodu nie posłał Krukonki na drzewo. Zjawił się o umówionej porze w Indirze, bez większych trudności odnajdując Kala rāta i zamówił sobie coś alkoholowego. Jak zwykle nie pił, tak tym razem po prostu musiał. Zasiadł gdzieś w rogu i popijając sobie przez słomkę, czekał na dziewczynę ze zniecierpliwieniem.
Tak. Zjawiła się na miejscu punktualnie, ale nie… już nie tak całkiem punktualnie dotarła do konkretnego stolika. Lawirowała między ludźmi, jak w dziwnej parodii tańca, choć wcale nie miała na to ochoty. Pląsając się po parkiecie między ludźmi, w końcu natknęła się na chłopaczka, który w ten czy inny sposób, wylał na nią alkohol. Bardziej w pijackim amoku niż na trzeźwo z klasą. Zresztą, tak samo lamersko, w mendlowym stylu spierniczył jej z pola widzenia, zanim zdążyła wyciągnąć różdżkę. Nie do końca zresztą pewna, czy wszyscy tu obecni zdawali sobie sprawę o istnieniu magii. W końcu nie byli chyba w żadnym magicznym miasteczku, o ile zdążyła się zorientować. Syknęła więc pod nosem, powstrzymując się od sięgnięcia po swoją jedyną, oprócz ciętego języka broń. Skrzywiła się lekko, mimo wszystko nie rezygnując z dzisiejszych korepetycji. To była D’Angelo. Jeśli coś mogło ją odwlec od nauki, treningów, klubów i konkursów to tylko epidemia ślizgonów padających jak muchy. To obejrzałaby chętnie każdym kosztem, choćby swojej edukacji. Tymczasem odlepiła mokra koszulkę od skóry, sycząc pod nosem na knypka, który zwiał. Już chwilę po tym odnalazła spojrzeniem Lyonsa, podchodząc do niego już z wejścia niezadowolona. Huknęła torbą o ladę, siadając na miejscu i spojrzała chłopakowi w oczy bez cienia entuzjazmu. — Więc…? Słyszałam, że wymyśliłeś coś ciekawego na tą lekcję — rzuciła niby do niego, jednak całkowicie skupiając się w tym momencie na sobie i swojej mokrej koszulce i spodniach — Szlag — dodała pod nosem, unosząc wzrok do góry. — Przyniosłam poradnik dla zaawansowanych. Będzie potrzebny? — sięgnęła po torbę, w której wnętrzu spoczywało opasłe tomisko.
Seth niespecjalnie skupiał się na tym co działo się wokół niego. Jego stolik, a to co rozgrywało się na około to była, tak zwana, zupełnie inna historia, gdyż po prostu zastanawiał się co ma zrobić z tą całą dziewczyną. Chciała korepetycji, ale czego mógł jej nauczyć w miejscu, które nie było nawet magiczne? Jeśli chciała lekcji praktycznych, musiałaby udać się z nim na łódki, bo tam używanie zaklęć było już dopuszczalne. Mimo wszystko, wcale nie miał na to ochoty, głównie z tego powodu, że wciąż pamiętał co dopiero rozgrywał w tej całej zatoce z MMS, więc co? Sucha teoria? Nie wiedział czy jest gotowy na prowadzenie jakiegokolwiek wykładu, dlatego miał nadzieję, że D’Angelo wykaże chociaż odrobinę kreatywności i wymyśli jakiś temat zajęć. Dopijał już swojego drinka, kiedy przed jego twarzą pojawiła się torba, a bardzo zadowolona właścicielka, klapnęła obok, aby zaraz rozpieprzyć jego marzenia o spokojnym wieczorze w drobny mak. Morpheus cicho westchnął i zamówił sobie jakiejś egzotycznej mieszanki soków, mając nadzieję, że chociaż nie straci do niej cierpliwości. - Chyba oszalałaś - odpowiedział, bębniąc nerwowo palcami o stolik, a jednocześnie prostując plecy, bo zdążył już zesztywnieć, gdy tak czekał aż przedrze się do niego. Spojrzał na torbę, po którą sięgnęła i skrzywił się lekko. - Boże, dziewczyno, nie wiem. Po raz pierwszy będę kogoś uczył i nie jestem pewien czy to w ogóle dobre miejsce na coś takiego. Nie mogę sprawdzić Twojego poziomu, bo wszędzie pełno mugoli. -rozejrzał się wokół z niesmakiem. Nigdy nie miał nic przeciwko nim, ale Ci w Indiach, niebywale zaczynali działać mu na nerwy. - Może zaczniemy od tego, że po prostu zastanowisz się z czym masz problem i zaplanujemy jakąś lekcję na, powiedzmy, Twojej łódce. Jak nie masz pomysłu, to poszukaj w książce jakiegoś zaklęcia, które Cię interesuje i zobaczymy jak Ci pójdzie. Jak nie będzie źle, to może nawet uda Ci się go nauczyć, a w przeciwnym wypadku po prostu potrenujemy coś prostego na początek. Odpowiada Ci?
Obserwowała go chwile i jego bębnienie o kant stołu, szukając w tym jakiegoś wyjaśnienia dla tego, dlaczego jeszcze nie przedstawiał jej planu tych korepetycji. To chyba w gestii korepetytora było zawracać sobie tym głowę, prawda? Szczególnie, ze D’Angelo większych problemów z transmutacji nie miała. Postanowiła się tak całościowo… podnieść. Bo byli lepsi od niej, a to krukonce było ciężko znieść. Teraz, kiedy jedyne co jej zostało to sfinks, który kompletnie zawaliła po całej linii i nauka. Nauka, która zresztą nie przynosiła jej żadnej przyjemności. Nic dziwnego, ze patrzyła na Setha jakby był winny jej nieszczęścia. Mroziła go spojrzeniem, choć specjalnie go to chyba nie ruszało, wnioskując po jego monologu, z którego nic nie wynikało. — Co? STOP-CO?! — odezwała się w końcu chowając podręcznik do swojej torby z równym hukiem z jakim go wyciągnęła. Tomiszcze odbijało się mocnym brzdękiem po uderzeniu o stolik. She zdawała się już przywyknąć do tego rodzaju dźwięków, bo w ogóle na to nie reagowała — Ty chyba kpisz — rzuciła wprost. Fakt, że Lyons okazywał jej miłosierdzie w ogóle się tu zjawiając jakoś jej umknął. Wydawało jej się, że mimo wszystko miała prawo go krytykować. Jak wszystkich. Wszędzie. I zawsze. — To jest miejsce orientacyjne. Gdzie teraz pójdziemy mało mnie obchodzi, bardziej to, czego mnie nauczysz, a próbujesz gówno wbić do głowy. Mam szukać w książce jakiegoś zaklęcia? Czy Ciebie już całkiem pogrzało? To po co w ogóle Ciebie wyciągałam? Czy tobie się wydaje, że ja mam jakiś problem z czytaniem? Gdybym chciała uczyć się słowo w słowo z podręcznika i sprawdzać, czy z moją interpretacją jest w porządku… nie marnowałabym na Ciebie czasu. Pomińmy fakt, ze to on marnował czas na nią, nie na odwrót. — Merlinie! — syknęła powtarzając jeszcze za nim — Coś prostego na początek? A czy ja Twoim zdaniem się z pierwszej klasy urwałam, czy co? Szarpnęła się z miejsca do pionu, zgarniając swoją torbę ze stołu. Ostatnio zdecydowanie zbyt gwałtownie na wszystko reagowała. Oparła się rękoma przed sobą, patrząc się wprost w jego tęczówki z kompletnym brakiem skrępowania. — To chodźmy gdzieś gdzie nie ma mugoli, może być moja łódka, jak jeszcze nie rzygasz tym statkowym klimatem.
Paradoksalnie, Seth wcale się nie wkurzył na jej bezczelność. W normalnych warunkach, zapewne podniosłaby mu ciśnienie, a on w tym całym wkurwieniu, zapewne zupełnie by ją zignorował i po prostu by sobie poszedł, jeśli tylko przeszłaby mu ochota na to, aby obedrzeć ją ze skóry. Nigdy nie był specjalnie wyluzowany i spokojny, dlatego zachowywanie się w tej sposób w jego obecności stanowiło swego rodzaju brak wyobraźni. Zacisnął palce lewej dłoni w pięść, a potem rozluźnił ją powoli. Zdaje się, że w towarzystwie Mandy nauczył się co nieco o tym, aby takie babskie zachowania po prostu puszczać mimo uszu i ignorować. - Zdaje się, że pomyliłaś adresy - powiedział na początku, wlepiając w nią spojrzenie zielonych oczu i uśmiechnął się pod nosem w sposób wyraźnie sugerujący, że ma jej zachowanie za jedną, wielką pomyłkę. - Jeśli chciałaś mieć opracowany szczegółowo temat zajęć, było zapierdalać do pierdolonego Withmana. Jestem pewien, że jak już nie leżałby najebany w kajucie, to empirycznie wyjaśniłby Ci na czym polega transmutacja. Nie prosiłaś o opracowanie tematu, a od razu umawiając spotkanie, zasugerowałaś, że masz problem z czymś konkretnym. Jeśli sama nie wiesz czego, kurwa, chcesz, to chyba powinnaś bliżej zapoznać się z tą książką, bo przecież z czytaniem problemów nie masz. - świdrował ją spojrzeniem, ale zaraz westchnął i wstał, chwytając szklankę w dłonie i wypijając na raz swój sok, nim przyszłoby mu do głowy, aby wylać go jej na głowę. To z pewnością nie pomogłoby im w zacieśnieniu kontaktów, nawet mimo tego, że w gruncie rzeczy tego nie potrzebowali. - Skoro prosisz o korepetycje to coś musi być na rzeczy - skwitował, dość bezczelnie, po czym z hukiem odstawił szkło na stolik, porzucając na nim kilka monet w ramach zapłaty. - Wiesz co? Zastanów się czy chcesz czegoś konkretnego. Jeśli nie dojdziesz do żadnych wniosków to serio polecam Ci Withmana. Nie jestem tu od tego, aby się zastanawiać czego mogę Cię nauczyć. Nie wiem czego teraz uczą dzieciaki. Masz całą drogę do Zatoki na myślenie. Po czym popchnął ją lekko w stronę wyjścia i wymusił opuszczenie Indiry.
:: 
