Mówią, że tylko wężouści mogą w stanie komunikować się z wężami? Kłamią. Ci zaklinacze doskonale wiedzą, co zrobić by te gady tańczyły tak jak im zagrają. Ludzie patrzą na rozbiegane oczy tego, który gra i na wijącego się węża, który syczy w dość charakterystyczny, obcy dla niego sposób. Podobno Ci, którzy są wężouści usłyszą wołanie o pomoc, albo pieśń miłości, której nigdy nie byliby w stanie odtworzyć w dalszym życiu... Podobno to obija się echem o głowę jak klątwa i nie daje się z niej wyrzucić.
Wołanie o pomoc czy pieśń miłości? Jeśli jesteś wężousty rzuć kostkami, by się o tym przekonać. Kostka parzysta - słyszysz pieśń o miłości. W dwóch kolejnych prowadzonych sesjach musisz wspominać o prześladującym Cię dźwiękach. Kostka nieparzysta - wołanie o pomoc. Jeśli odważysz się na uwolnienie węża i przerwanie tańca licz się z tym, że może on kogoś zaatakować. Rzucasz więc kostkami ponownie. 1,2,3 - wąż atakuje Ciebie i rani Cię w kostkę 4,5,6 - wąż ucieka, ale podziękowania to już nie usłyszysz.
Tanner był dzisiaj w wyjątkowo dobrym nastroju. Jego dzień wyglądał tak, jak go sobie zaplanował. Nie musiał z niczego rezygnować, aby zrobić to, na co miał ochotę. Dzisiaj mógł wszystko, tak właśnie się czuł. Uśmiechnął się do siebie i gdy dotarł do bram zatoki, zajął miejsce na jednym z kamieni. Wziął ze sobą broszurkę dotyczącą kursu pierwszej pomocy, pergamin i pióro, coby w spokoju dokończyć notatkę dla profesor Sevi. Na początku wydawało mu się to bez sensu. Po co miałby pisać jakieś notatki? Im dalej jednak postępował kurs, tym ciekawszych rzeczy mógł się dowiedzieć. Zaczęło go to interesować. Odkrył niesamowitą przyjemność, płynącą z faktu, że może komuś pomóc. Czy komuś pomoże pozostawało oczywiście tylko kwestią jego własnego sumienia, ale wiedza, że może to zrobić.. miłe uczucie. Może odkrywał swoje nowe powołanie? Uzdrowiciel w Świętym Mungu brzmi całkiem fajnie, prawda? Odrzucił jednak natychmiast od siebie tą myśl i skupił się na swojej notatce. Hm.. inne sposoby leczenia poparzeń. Właściwie, z broszurki wynika, że jednym z mugolskich sposobów jest podkładanie poparzonego miejsca pod strumień zimnej, bieżącej wody. Ciekawe, czy to działa.. następnym razem będę musiał wypróbować ich sposób! Z takimi myślami i walką toczącą się w głowie Chapmana, chłopak spędził jakąś godzinę. Wreszcie, gdy uznał, że notatka jest już całkowicie gotowa, schował ją do torby, razem z piórem i broszurą. Dopiero teraz rozejrzał się dookoła. Nie wiedział wcześniej gdzie się dokładnie znajduje, ale teraz.. to co zobaczył było jeszcze bardziej magiczne od jego codziennego życia. To, co ci ludzie robili z wężami było niesamowite. Mieli nad nimi całkowitą kontrolę. Tanner wpatrywał się w nich jak zahipnotyzowany przez długi czas, aż słońce nie zaczęło chować się za budynkami. Wtedy właśnie wstał i wrócił do swojej łodzi, coby wysłać notatkę do profesor Sevi. Obiecał sobie w duchu, że jeszcze kiedyś wróci do bram zatoki.
:: 
