First topic message reminder :

Pizzeria Cactus

Pizzeria położona niedaleko Hyde Parku, do której przychodzić mogą zarówno mugole, jak i czarodzieje. Prowadzona przez czarodzieja urodzonego w mugolskiej rodzinie. Karty menu są tak zaczarowane, że mugole widzą ceny w funtach i pensach, natomiast czarodzieje w galeonach, syklach i knutach. Przeważają głównie pizze, jednak można znaleźć także sałatki czy dania z grilla.

Sok dyniowy
Woda goździkowa
Piwo kremowe
Sok pomarańczowy/jabłkowy/porzeczkowy/multiwitamina
Herbata czarna/czerwona/zielona/owocowa
Kawa z ekspresu przelewowego
Lemoniada/mrożona herbata
Wielka dolewka

Pizza podstawowa (ser, sos, oregano)
Dodatek bezmięsny (pieczarki, ananas, papryka, pomidor, rukola, szpinak, cebula, gorgonzola, mozarella, camembert)
Dodatek mięsny (anchois, łosoś, kawałki kurczaka, kawałki wołowiny, kawałki wieprzowiny, boczek, kiełbasa)
Dodatkowy sos (pomidorowy, BBQ, alfredo, tysiąca wysp, czosnkowy, salsa)
Festiwal pizzy
Dowolna pasta
Festiwal makaronów
Bar sałatkowy – skomponuj swoją sałatkę!
Dania z grilla – all you can eat!
Hamburger

Polazła zamówiła pizze-ser szynka pieczarki.
Zasiadła przy stole przy bracie.
-Zaraz przyniosą. Wzięłam z czosnkiem.
Brat go nienawidził musiała go podenerwować.

- Kurwa mać! - Krzyknął, aż wszyscy z pizzeri popatrzyli w kierunku jego stolika. - Wiesz, że nienawidzę czosnku, a ty musiałaś akurat zamówić pizzę z tym gównem! - Wstał zdenerwowany. Wiedział, że iść na pizzę z siostrą nie jest dobrym pomysłem.
Nagle wziął kawałek pizzy, a na jego twarzy pojawił się diabelski uśmieszek.
- Ah, no w sumie Emily, mogłaś o tym zapomnieć, sory, że tak na Ciebie nakrzyczałem... - Powiedział udając skruchę, a zarazem odwracając uwagę siostry, po czym rzucił kawałkiem zamówionego jedzenia, które trzymał ciągle w ręce i trafił ją prosto w twarz, po czym zaczął się śmiać.

-Ja go nie znam przygarnęłam go. To chyba bezdomny chciałam zrobić dobry uczynek.
Powiedziała do osób które się na nich patrzały.
-Ciszej bądź idioto.
Uspokoiła brata po czym wzięła kawałek pizzy. Był gorący co też wypadł jej z ręki polała sosem czosnkowym który dostali. Był też jakiś ketchup. Zjadła jeden kawałek.
Przekręciła głową nic się nie stało że darł pysk na nią. Robił to prawie codziennie.
Zamówiła jeszcze dwie cole. Które pili powoli. Zawiązała buta.

Po krótkiej chwili tych nieprzyjemnych doznań w trakcie teleportacji wylądowały w pizzerii. No i było zajedwabiście. Mary wyjęła z plecaczka swoje picie to znaczy Wódkę whisky i piwo. Uśmeichała się.
- Opowiadaj co u Ciebie Morgane... Nie widziałyśmy się przez miesiąc i teraz trzeba to odbić.- Spojrzała na przyjaciółkę- Masz w końcu chłopaka?? Bo wiesz... u mnie to już się zmieniło... nie gram solo.
Zaśmiała się tak jak śmiała się tylko przy Morg i Kame. jej mina wyrażała wielkie szczęście. No cóż wszystko w jej życiu wracało do normy. Napiła się łyka wódki i lekko się wzdrygnęła.

Straszliwie nie lubiła teleportacji, wprawiała ją w mdłości. Zaczęła ciężej oddychać, ale gdy weszły już do środka, to jej to minęło.
Wyjęła więc też swój alkohol. Dobrej jakości wino i nadal whiskey, którą tak uwielbiała. Jej przyjaciółka już wiedziała, że Morgane nie pije piwa,ani byle czego.
Zerknęła na nią z przerażeniem.. W zasadzie nic, dosłownie nic nie było u niej słuchać.
- Był ktoś, ale jak zwykle się ulotnił. Zresztą.. Znasz już moje historie. - Syknęła - Tak czy owak opowiadaj co u Ciebie konkretniej.
Zaczęła się śmiać z reakcji przyjaciółki na trunek.
- Wiesz co powiadają mugole na wódkę? Iż stworzyli ją po to żeby wykręcała ryja, a nie smakowała - Powiedziała ciekawostkę, po czym skierowała wzrok na wieszak, który był przy drzwiach, dawno tak nie patrzyła na detale jakiejś rzeczy,wydawał się być z drewna, starannie nawoskowany,
- Ach.. Dla tego dupka zrobiłam piękną figurkę. Wr, centaury mordę by mu lizały. - Stwierdziła hardo, po czym upiła łyk wina.
Kelnerka podeszła naburmuszona, co one tutaj robią z własnym piciem, Morgane zerknęła na nią.
- Gdyby nie było facetów, nie byłoby tu nas, poproszę więc o spokój i dobrą pizze serową. No już, notuj, kurwa. - Leciał z niej jad, taki straszliwy, jakby po urazie sercowym.
Popatrzyła przepraszająco na przyjaciółkę, gdy kelnerka już odeszła.
- Wybacz.. Mam zły humor lekko, nie mam natury do wspominania. - Wyznała.
No, bo miałam wyznać, że to ten, który mnie uratował?
że to ten, który rok temu pomógł wyjść mi z nałogu,
Bezsens..
Zwykły dupek, którego miałam za księcia z bajki,pomyślała, po czym zaczęła patrzeć na lampkę wina, czerwonego.. Westchnęła.

Mary znała już trochę Morgane więc wiedziała że ta potrafi być jadowicie złośliwa jednak była już do tego przyzwyczajona. Uśmiechnęła się lekko.
- Znam Cię Morgane, wiem że nie lubisz wspominać... w szczególności jeśli stało Ci się coś złego. Zresztą mamy to samo prawda?? Ja też rzadko o sobie mówię w końcu nie znasz mnie i moich tajemnic do końca. Jednak jak przyjdzie czas na pewno wszystkiego się dowiesz.- Szepnęła i uśmiechnęła się szeroko, Upiła łyk Whiskey i spojrzała na nią. Z czasem potrafiła się otworzyć jednak tylko Morgane i Kame potrafili do niej dotrzeć. W końcu najlepsze imprezy zawsze były z Morgane.

Patrzyła głęboko w oczy przyjaciółki, zupełnie jakby chciała skorzystać ze swojego daru, potrząsnęła głową żeby jej to nie kusiło. Westchnęła kolejny raz.
- Dobra! Chyba nie chcemy się upić "na smutno"? - Zapytała, a następnie zaczęła się radośnie śmiać - Ale racja, nikogo nie zna się w stu procentach. Można mieć dobrych przyjaciół, takich jak Ty! - Wyznała i podniosła lampkę wina, po czym ją upiła. Zupełnie jakby to był toast na cześć Mary. A może to był toast? Morgane jest na tyle dziwna, że ja sama chwilami jej nie rozumiem, natura dziewczyny jest jak drzewo, wiele gałęzi, ale zawsze ta sama podstawa, taki jest jej charakter, bo podstawą u niej jest.. Dobre serce.
- Chcę być szczera. Rok temu miałam problem alkoholowy, on mi pomógł wyjść z tego, to ten czas kiedy zerwałam ze wszystkimi kontakt, szary początek studiów. Po roku się pocałowaliśmy, wyznaliśmy sobie miłość, ale on.. Zniknął. - Słowo zniknął ponuro wyszeptała, zerkając na pusty kieliszek, tak więc dolała wina sobie i whiskey swojej przyjaciółce. Gdy podniosła weselej głowę, ujrzała OGROMNĄ pizzę serową.
- Tego było wam potrzeba? - Zapytała miło kelnerka - Na koszt firmy! - Powiedziała wesoło, po czym uśmiechnęła się do nich. Morgane posłała jej jakiś grymas..
Zerknęła porozumiewawczo na przyjaciółkę, która prawdopodobnie obserwowała uważnie co zaszło. Być może z zachwytem, być może i nie..
- Ale wiesz, że.. Ona tak specjalnie, abyśmy częściej przychodziły tutaj? Widzi własny alkohol, więc wie, że po pijaku dużo będziemy kupować jakiś rzeczy.. Ech, biznes. Ciekawe, czy i ona jest czarodziejką, jak uważasz? W końcu tę pizzerię prowadzi czarodziej.. Hm, miła harmonia tutaj jest, czarodzieje i mugole.. - Wyjaśniła.
Skupiła się na swoich dłoniach, klasycznie, jak to Morgane, zaczęła się bawić kłykciami palców. To ją koiło..

Mary spojrzała na Morg. No tak był okres kiedy Ta wcale się nie odzywała a Mary często miała ochotę napisać do niej list co się z nią dzieje mimo że wiedziała że ta nie odpisze. Uśmiechnęła się wymuszając z siebie jak najwięcej radości. No cóż tym razem zbyt szczęśliwa nie była. zresztą czy ktoś by się jej dziwił?? najczęściej Mary miała takie huśtawki humorów właśnie z powodu tej choroby która powoli ją wyniszczała.
- Tak pizzerię prowadzi czarodziej, my pijemy ale ja nie zamierzam za dużo tu kupować- Zaśmiała się mimo szczerej chęci popłakania się w tej chwili. Patrzyła na nią z lekkim dołkiem w oczach. Zawsze na spotkaniu z Morg Mary świeciły się oczka tym razem jakby przygasły.

Sięgnęła tym razem po whiskey, zaczęło już jej się robić coraz bardziej wesoło. Procenty już krążyły po jej organizmie, miała spowolnioną reakcję.
- No to do góry kieliszki i siup! Chluśniem, zanim uśniem - Zaśmiała się i wzięła łyka, przed sobą miały pizzę.
Oderwała dwa kawałki pełne sera, po czym podała je na talerze, które były przygotowane od kelnerki.
- Mam nadzieję, że lubisz serową - Powiedziała cicho - Jakoś naszła mnie ochota na zrobienie czegoś szalonego.. Wiesz, że w ostatniej klasie spiłam się z młodszym o dwa lata chłopakiem i prawie wylądowałam z nim w łóżku, a światkiem tego był szkolny woźny? - Wspomniała z uśmiechem na twarzy, chciała rozbawić przyjaciółkę.
Na jaką chorobę jest chora Mary? Nie omówiłyśmy tego.

< Mary ma postępującą Martwicę organów wewnętrznych >

Mary uśmiechnęła się wesoło do Morg, no cóż tylko ona mogłaby być aż tak szalona by pójść z kimś prawie do łóżka i do tego jeszcze przy woźnym. Zaczęła się śmiać.
- No ja aż tak szalona nie jestem i chyba nigdy nie byłam- mruknęła i wzięła gryza pizzy. No cóż Mary zawsze była poukładaną dziewczynką więc jedyna szalona rzecz to bycie z chłopakiem który był od niej o 7 lat starszy z czego i tak nie spodobał się jej tacie wiec Mary i tak go rzuciła. Uśmiechnęła sie do przyjaciółki.
- ale wiesz... tylko wariaci są coś warci...

Zaczęła się śmiać na to stwierdzenie, prawie się udławiła kawałkiem pizzy.
- Racja. Wariaci są warci, nigdy przy nich nie da się nudzić. Zresztą.. Otaczasz się tylko takimi. Zobacz na mnie - Pokazała w uśmiechu na swoje dołeczki.
Zauważyła, że na stole jest świeczka, od razu ją przywołała do siebie.
- Mobiliarbus - Powiedziała cichutko, ruszając różdżką w celu przemieszczenia świeczki bliżej siebie.
Wzięła ją do ręki i zaczęła oglądać. Jej zielone oczy musiały się uwydatnić przez światło jakie rzucał płomień.
- Jaki on jest? Ten Twój chłopak? - Zapytała się, ciągle patrząc na świeczkę. Pewnie starym zwyczajem zacznie w niej gmerać, w celu urzeźbienia jakiś małych rzeczy.
Jednak w ostateczności bierze kęs pizzy, żeby nie jeść zimnej.

Mary spojrzała na nią.
- Jaki jest Kame?? Musiałabyś go poznać żeby wiedzieć... Trudno go opisać. Jest totalnym przeciwieństwem swojego brata... czuły ciepły prawdomówny ale też skryty i zagadkowy. Dobre zajęcie na kilka dni?? Próba rozgryzienia jego problemów. - Uśmeichnęła się lekko i znów ugryzła kawałek pizzy.Uśmiechnęła się szerzej.- A kiedy znów robimy imprezkę?? Wiesz, Kame obiecał mi że dla mnie zaśpiewa ale musiałabym mieć pretekst na to by dotrzymał.
Uśmiechnęła się szeroko patrząc jej w oczy. Zjadła po chwili swój kawałek pizzy...

Żeby wzbudzić w przyjaciółce napięcie, spowodowane brakiem odpowiedzi, na pytanie, kiedy będzie kolejna impreza, postanowiła milczeć. Miała kamienny wyraz twarzy.
Patrzyła jej przy tym szeroko w oczy, jakby chciała przeczytać jej myśli, o przyjaciółki partnerze, po chwili westchnęła.
- Morgane, przytrzymaj ją, przytrzymaj - Pomyślała, po czym wróciła do wizerunku bez uczuć. Aż w końcu troszkę nienormalnie się uśmiechnęła, zupełnie tak jak zazwyczaj, żyjąc w swoim świecie..
- JUTRO. - Roześmiała się na całą pizzerię - Serio, wysyłaj do niego sowę, już. - Pokazała swoje równe zęby w uśmiechu - A co tam... Spontany najlepsze.. Zaprosić kogoś jeszcze? - Miała jakiś dziwny wyraz twarzy, jakby zagadkowy..
Westchnęła kolejny raz, trochę inaczej. Wzięła lampkę wina, napiła się powoli, rozkoszując się dymnym smakiem, nienawidziła tych tanich win, które capiły owocami jak jakieś szalone. Wino musi być winem! Mieć przynajmniej pięć lat, tak!
-..tylko wiesz, ja nie będę na niej pić. - Stwierdziła hardo - Chcę ograniczyć, boję się, że będzie jak rok temu - Syknęła na myśl o pijaństwie, które nastąpiło w zeszłe wakacje, tak.. TO była ogromna przesada.

Mary zaśmiała się gdy ta nagle wypaliła jutro Jej śmiech był dość zabawny tym razem.
- No dobrze... jutro to jutro...zaproś tych którzy bez alkoholu też umieją się bawić- Zaśmiała się cicho i spojrzała na nią- W końcu impreza bez alkoholu też może być fajna Morg.. i nie przytrzymuj mnie więcej bo sobie pójdę i zobaczysz.
Jednak złapała ją za rękę jak przyjaciółkę. Były ze sobą zżyte... Morg była dla niej jak siostra, którą Clarissa nigdy nie będzie. Była tą bratnią duszą której Mary potrzebowała... Uśmiechnęła się do niej.

Uśmiechnęła się, czując wsparcie jakie miała w przyjaciółce. Był to uśmiech prosto z serca, bez negatywnych uczuć. Zupełnie jakby Mary była patronusem Morgane.
- Jesteś kochana i wielka - Szepnęła.
Zaczęła ciężko oddychać. Wyjęła z torebki jakiś długopis i kawałek papieru.. Musiała zacząć myśleć, kogo takiego można by zaprosić na imprezę. Wyszczerzyła się, przyszły jej tylko do głowy dwie osoby, było to takie cyniczne, że aż śmieszne.
- Wiesz.. Dużo znajomości ostatnio mi się "rozerwało", przepadło. - Powiedziała cichutko.
Nie lubiła tracić kontaktu, ale to zazwyczaj ktoś z nią go urywał.

Mary spojrzała na nią i uśmiechnęła się.
- Wpisz tam Astorię Alicię Malfoy i może Kamenashi Seo... Ale nie obiecuje że ten drugi się zjawi- mruknęła cicho patrząc na przyjaciółkę. No były do siebie przyzwyczajone i na 100 nigdy nie zerwałaby z nią kontaktu. W końcu po co?? Morgane była dla niej jak siostra i jak jej nie było to nie wiedziała co ma ze sobą zrobić. Uśmiechnęła się szerzej- i Może Cornelię ?? Co ty na to??
Jej uśmiech szybko przerodził się w kaprys złośliwości. No cóż... Mary miała też takie zgrania. Chciała się też rozluźnić bo od niedawna coś ją trapiło.

Wyjęła pióro, które samo zapisywało słowa przyjaciółki, tak więc utworzyły odrobinę dużą listę.
- Zapowiada się ciekawa impreza - Skwitowała.
Uśmiechnęła się do towarzyszki, tak, żeby się rozluźniła. Tak więc Morgane jej polała następną kolejkę.
- Będzie trochę wstawione, wiesz? - Zaczęła się śmiać.
Przeciągnęła się jak kot, zrobiło jej się śpiąco, tak miło na duchu, a jednocześnie miała poczucie, że coś jest nie tak. Nie chciała zaplątać sobie tym głowy. Po prostu.. Teraz niech żyje chwilą.
- Boje się rozszczepienia. Wiesz, że teleportacja odpada? - Syknęła przestraszona.
Rozejrzała się dookoła. Powinny wymyślić coś na nocleg.

Mary spojrzała na Morg i uśmiechnęła sie.
- Prześpimy się w Dziurawym Kotle... Będzie Pidżama party- Zaśmiała się. Wódka jest... Piżamy będą, Jedzenie również. Czego więcej chcieć od życia?? Nic. Popatrzyła na przyjaciółkę.
- Coś Cię trapi Morg?? Cś oprócz tego noclegu... Widać po Tobie że coś jest nie tak- Mruknęła patrząc na nią. Moze nie umiała czytać w myślach ale Mina morg mówiła sama za siebie. Coś ją trapiło a Mary była ciekawa co. W końcu przyjaźń zobowiązywała do szczerości a one zazwyczaj były do siebie szczere. Uśmiechnęła się zachęcająco.

Tak wieć imprezy czas zacząć. Zaczęła się trochę uśmiechać na tę myśl. Zrobiło jej się chłodno, wyjęła sweter z torebki, żeby się okryć.
- Może już powoli chodźmy? - Zaproponowała.
Zerknęła smutnym spojrzeniem na przyjaciółkę, cicho westchnęła. Wzrokiem zjechała na dół, na swoje kostki u rąk. Zaczęła nimi się bawić, jak zwykle, gdy nie umiała ułożyć słów.
- Dociera do mnie jakie życie jest kruche. - Wyznała cichutko.
Szybko zmieniła kierunek spojrzenia na Mary. Wiedziała, że jej myśli,mogą ją zaboleć, przez chorobę swojej przyjaciółki.
- Przepraszam jeżeli Ciebie to zabolało. - Dodała po jakimś czasie.
Wolała tego dnia już nie myśleć, sięgnęła po ostatnie krople wina. Chyba się dzisiaj upiła na smutno.

Co mają kaktusy do pizzeri? Niewiele. Jednak Albertowi od pierwszej wizyty tutaj przypadło jedzonko do gustu. Mugolskie sklepy nie były mu obce, dlaczego więc ma jadać jakieś dziwaczne posiłki w magicznych pubach? Pyszne korzenne piwo nie wynagrodzi mu przecież obrzydliwego smaku (i zapachu) gryfowych udek. Swoją drogą, to jest okrutne, to tak, jakby ktoś jadł psy!
Wszedł sobie po prostu do lokalu i swoim zwyczajnym, cichym krokiem, nadal nie zwracał na siebie uwagi. Wypatrywał wzrokiem jakiegoś pustego miejsca, więc gdy tylko je znalazł, skierował się w tamtą stronę.

Albert zajął jedno z wolnych miejsc, nie musiał specjalnie długo czekać żeby podeszła do niego kelnerka. Ot młoda brunetka starająca się najwyraźniej za wszelką cenę skupić na jego słowach. Przyjęła jego zamówienie i szybko potruchtała w stronę baru, a tam zniknęła za drzwiami kuchni. Ślizgon zapewne spodziewał się spokojnego czekania, jednak w Londyńskim świecie tak łatwo nie ma. Do przybytku weszła kolejna osoba. Kobieta, a właściwie zjawisko, około trzydziestoletnie. Stukając obcasami od razu skierowała się w stronę ślizgona jakby wyczuwając w nim coś magnetycznego. Usiadła przy jego stoliku nawet nie pytając o zgodę. Przeczesała długie, blond włosy, wbiła w niego jasne spojrzenie zakładając nogę na nogę.
- Skoro nie jesteś gdzieś w szkole mój drogi zakładam, że zechcesz użyczyć mi swego towarzystwa? - zapytała cichym, wręcz aksamitnym głosem. Oh nie dało się jej oprzeć.

Ciemnowłosa kelnerka odeszła od jego stołu i udała się w stronę baru, ale czy to takie dziwne? Wręcz przeciwnie, dzień, jak codzień, teraz tylko wystarczy posiedzieć na tyłku parę, paręnaście minut i obiad będzie gotowy. Co było w bladej główce o czarnych włosach w tamtej chwili? Jedzenie; myślał od nim, od kiedy pojawił się w restauracji.
Jednak pizzę peperoni z głowy wybiła mu ładna blondynka o delikatnej urodzie, wyglądała mu na kobietę dorosłą, zdecydowanie od niego starszą. Przecież wiek, to tylko liczba, a on nie miał zamiaru się z nikim wiązać. Postanowił zmienić nieco swoją naturę, odezwać się i pogawędzić chwilę z kobietą.
- Dź- dzieńdobry. Tak - odpowiedział bez zastanowienia to drugie. Zazwyczaj był wstydliwym chłopaczkiem, dlatego nie miał zbyt wielu tematów do omówienia z jego teraźniejszą towarzyszką. Może ona ma jakiś pomysł?

Kobieta uśmiechnęła sie pod nosem widząc jego reakcje. Najwyraźniej wcale jej to nie zaskoczyło, zapewne często miewała takie sytuacje i sprawiało jej to przyjemność. Położyła jasną dłoń na stoliku, stukała długimi paznokciami w blat stołu nie spuszczając z niego wzroku
- Masz cudowne zdolności, nieprawdaż? To się czuje, od razu widzę twą dostojność. Co robisz sam, w takiej spelunie? Powinieneś zainteresować się czymś godniejszym młodego czarodzieja - nachyliła się w jego stronę jeszcze bardziej obniżając ton głosu najwyraźniej nie chcąc by ktokolwiek ich usłyszał. Jej złote włosy spłynęły po ramionach, końcówkami dotknęły jej kolan, ani na moment nie traciła na uroku. Choć żadnemu mężczyźnie w pizzeri nie wydawało się to dziwne czy niespotykane, choć obserwował ją uważnie każdy z nich.

Patrzyłą na niego takim ponętnym wzrokiem, jakby naprawdę czegoś chciała. Ni czegoś dobrego, związanego z interesami, czy coś. Jej chyba sprawiały radość takie zabawy biednymi i cichymi Ślizgonami, pewno!
Albert siedział i patrzył raz na nią, raz na jej irytujące, ale seksownie długie paznokcie, które wciąż stukały o blat stołu. Zaschło mu w gardle i nie wiedział co ma powiedzieć.
Zamarł, gdy usłyszał wypowiedź złotowłosej. Skąd na Merlina ona wie takie rzeczy?
- Nie... Skąd taki pomysł? Jestem swykłym studentem... Który przyszedł na pizzę - odparł. To nie był dobry pomysł. Student, zwykły? Takiego nie byłoby stać nawet na jeden kawałek pizzy!

Wywróciła oczami wciąż rozbawiona, na chwile jednak milknąć. Dlaczego? Kątem oka zapewne dostrzegła kelnerkę niosącą picie dla chłopaka. Oczywiście od razu zapytała kobietę czy czegoś sobie życzy, jednak ona ją szybko oddelegowała. Postanowiła się odzewać dopiero kiedy kelnerka znów zamknęła za sobą drzwi do kuchni
- Daj spokój mój drogi, nie musisz mnie oszukiwać. Jesteś studentem? Kto by pomyślał, wzięłabym cie za krnąbrnego ucznia, który szuka dość niegrzecznych wrażeń jak najdalej od zamku. A może faktycznie tak jest? - wyprostowała się w końcu najwyraźniej już tak bardzo nie obawiając się wścibskich słuchaczy

Co tak bawi tą kobietkę? E tam, grunt, że teraz nie było mu nudno, siedząc i co chwila popijając colę z plastikowego kubka. A właśnie, picie. Przyniosła mu je ta sama dziewczyna w fartuchu, która wcześniej wypytywała go o zamówienie.
Tak, czy inaczej, wyglądało na to, że babka sobie nie pójdzie, więc Albert został zmuszony wypatrywać pozytywnych stron tego spotkania. No, przynajmniej nudno mu nie jest.
- Ale, skąd pani wie? Krnąbrnego? I kim pani na M... W ogóle jest?! - zirytował się nieco, kiedy blondynka zaczęła przekraczać granicę, przez niego ustawioną. On i krnąbrność? Bez przesady, jest cichy i ubiera się raczej schludnie, ale co to ma do krnąbrności?